Πριν από λίγες ημέρες καθόμουν σε ένα από τα δημοφιλή καφέ του Κολωνακίου και, καθώς το τρομοκρατικό χτύπημα στο κλαμπ της Κωνσταντινούπολης «Reina» ήταν πολύ πρόσφατο, η συζήτηση με την παρέα μου είχε οδηγηθεί στις πολύ ανησυχητικές εξελίξεις στην Τουρκία. Η παρέα, Ελληνες που αγαπούν την Πόλη και συνήθιζαν να ταξιδεύουν εκεί συχνά, μου μετέφεραν την παρανοϊκή πραγματικότητα που έχει εδραιωθεί στη χώρα μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 2016. Γιατί δεν είναι μόνον ο ανθρώπινος φόβος ύστερα από τα διαδοχικά τρομοκρατικά χτυπήματα που καθιστούν σήμερα ένα ταξίδι αναψυχής στην Τουρκία μια πολύ λιγότερο ευχάριστη υπόθεση σε σχέση με μόλις ένα ή και δύο χρόνια πίσω.
Απαντες μεταφέρουν δυσάρεστο κλίμα στην ατμόσφαιρα της τουρκικής μεγαλούπολης που σχετίζεται με τις πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν εκείνη τη δραματική νύχτα του περασμένου καλοκαιριού. Οι εκτεταμένες διώξεις εναντίον πραγματικών και φανταστικών εχθρών του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας έχουν δηλητηριάσει την κοινωνία, με αποτέλεσμα πάνω από τη χώρα να έχει απλωθεί ένα τοξικό «νέφος» καχυποψίας, διάχυτου φόβου και μισαλλοδοξίας. Το υψηλότερο κόστος αυτής της δηλητηριασμένης πολιτικής ατμόσφαιρας φαίνεται ότι πληρώνουν οι παλιοί αστοί της Κωνσταντινούπολης, οι πάλαι ποτέ θεματοφύλακες της κεμαλικής παράδοσης, που τώρα πρέπει να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό για να μη στοχοποιηθούν. Υπερασπιστές της δημοκρατίας, λαλίστατοι κάποτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τώρα σιωπούν. Ενας φίλος περιέγραψε την κατάσταση ως εξής: «Αποφεύγουν την παραμικρή έκθεση, όχι μόνο στο Facebook ή στο Twitter, αλλά και σε οικογενειακές συγκεντρώσεις στα “καλά” σπίτια του Νισάντασι ή της Μάτσκα, γιατί δεν ξέρουν πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάτι που έγραψαν ή είπαν σε έναν συγγενή τους αν φθάσει σε λάθος αυτιά». Την ώρα που τα κουβεντιάζαμε όλα αυτά, μια μικρή συντροφιά κάθισε στο αντικριστό μας τραπέζι. Και δεν θα μας απασχολούσε ιδιαίτερα η παρουσία τους αν δεν καταλαβαίναμε πολύ γρήγορα ότι μιλούσαν τουρκικά. Δεν ήταν τουρίστες, έδειχναν εξοικειωμένοι με τον χώρο, οπότε υποθέσαμε ότι θα μπορούσαν να εργάζονται στην τουρκική πρεσβεία. «Αλλά μπορεί και όχι», προσέθεσε πιο χαμηλόφωνα τώρα ένας από τους φίλους μας, για να συμπληρώσει ότι «χτίζεται» αυτήν την εποχή μια τάση μετεγκατάστασης εύπορων αστών της Πόλης στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του, Τούρκοι με το συγκεκριμένο προφίλ, άνθρωποι με 100% δυτικό προσανατολισμό και τρόπο ζωής, αναζητούν εναλλακτικές λύσεις αν τα πράγματα γίνουν στη χώρα τους πραγματικά ασφυκτικά για τους ίδιους και τις οικογένειές τους.
Το αν η τάση ενισχυθεί ή ατονήσει μέσα στους επόμενους μήνες θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις στη γείτονα. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένας καθρέφτης της τεράστιας ρευστότητας που επικρατεί στην περιοχή, αλλά και των ευκαιριών που μπορεί ακόμη να προσφέρει η Ελλάδα στην κατά τεκμήριο πιο δύσκολη γι’ αυτήν περίοδο μετά το 1974.