Ηταν εντυπωσιακές οι ειδήσεις που μετέφερε στο πλούσιο ρεπορτάζ του στην «Καθημερινή» της Κυριακής ο συνάδελφος Στάθης Κουσουνής. Φαίνεται ότι ο τουρισμός της Αθήνας παρουσιάζει ιδιαίτερη δυναμική, με αποτέλεσμα πολλά επιχειρηματικά σχήματα, εγχώρια και μη, να προγραμματίζουν σειρά επενδύσεων στην ξενοδοχειακή αγορά της Αθήνας.
Προσωπικά, στάθηκα σε εκείνο το σημείο όπου γινόταν αναφορά στη λειτουργία τεσσάρων μονάδων στην πλατεία Ομονοίας ή πολύ κοντά σε αυτήν, καθώς και στην προοπτική αξιοποίησης του οικοπέδου που στέγασε για χρόνια το θερινό θέατρο «Αθήναιον» στην οδό Πατησίων, απέναντι από το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το εγκαταλελειμμένο θέατρο με την ξεχαρβαλωμένη πρόσοψη συνιστά αισθητική βαρβαρότητα που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ο χειρότερος εχθρός της Αθήνας. Εκτός από εστία ρύπανσης, η άμεση γειτνίαση με τον ιστορικό θεματοφύλακα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού καθιστούσε τον χώρο ανοικτή πληγή, λες και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο δεν είχε άλλα σοβαρά προβλήματα στην γειτονιά του. Πρόθεση της γαλλικής εταιρείας που ενοικίασε τον χώρο είναι να ανεγείρει ξενοδοχείο, πρωτοβουλία που μας καλεί να σκεφτούμε διαφορετικά τις προοπτικές της οδού Πατησίων, αλλά και τη βεβιασμένη απόφαση της διοίκησης να καταδικάσει το αναγεννημένο πρώην ξενοδοχείο «Ακροπόλ Παλάς» σε ένα ακόμη ανέμπνευστο μέγαρο της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Η περίπτωση της Ομονοίας δεν διαφέρει πολύ. Σε καλύτερη κατάσταση σε σχέση με τα έντονα φαινόμενα ακραίας υποβάθμισης του 2010-2011, η Ομόνοια βρίσκεται σε διαρκές, άχαρο μεταίχμιο που οφείλεται στην αδυναμία του κράτους να χειριστεί με γενναιότητα το θέμα της αρχιτεκτονικής διαμόρφωσης της πλατείας. Παρ’ όλα αυτά, οι ιδιώτες κάνουν το χρέος τους, υποσχόμενοι να δώσουν ζωή σε μεγαλοπρεπή κουφάρια. Σκεφτείτε για ένα λεπτό τα νεοκλασικά μέγαρα «Μπάγκειον» και «Μέγας Αλέξανδρος» φωταγωγημένα με περιποιημένα μπαρ και εστιατόρια στο ισόγειό τους και κάνετε τις συγκρίσεις σας με το σήμερα.
Καθόλου απαρατήρητα δεν μπορούν να περάσουν τα στοιχεία του ρεπορτάζ που αναφέρονται στις εξελίξεις σε δύο κτίρια της οδού Σταδίου: στο πρώην ξενοδοχείο «Εσπέρια» και στο χαριτωμένο παράρτημα του ΟΤΕ λίγο πιο κάτω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη.
Φανταστείτε σε δύο χρόνια από σήμερα να έχουν επαναλειτουργήσει οι δύο κινηματογράφοι «Αττικόν» και «Απόλλων» και ταυτόχρονα να έχουμε δύο νέα ξενοδοχεία στην περιοχή.
Είναι σαφές ότι η τουριστική βιομηχανία, ακόμη και στο σημερινό καχεκτικό πλαίσιο της ελληνικής οικονομίας, έχει τη δύναμη να σπρώξει μπροστά το κέντρο της Αθήνας. Δυστυχώς, τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο και από την πλευρά της δημοτικής αρχής δεν βλέπουμε κινήσεις που να αξιοποιούν με οργανωμένο και συστηματικό τρόπο την παρούσα δυναμική. Και η κρίση δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία στο διηνεκές.