Το οργανωμένο πραξικόπημα για την επένδυση στο Ελληνικό με εμπροσθοφυλακή την «Επιτροπή Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού» είναι μια ωραία σκηνογραφία, πίσω από την οποία πρωταγωνιστεί η υποκρισία. Σκεφτείτε ότι το νέο πρόσκομμα στην επένδυση του Ελληνικού, το συνυπογράφει και μία πρώην αναπληρώτρια υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, η κυρία Νάντια Βαλαβάνη. Καμία έκπληξη. Η επιλεκτική ευαισθησία για τα κτίρια που δεν κρίθηκαν διατηρητέα είναι κάτι τόσο συνηθισμένο στην ωραία μας χώρα, ώστε πλέον αντιμετωπίζεται ως μια κανονικότητα σε μια κοινωνία που κάνει το παν για να απωθείται η «κανονικότητα».
Η υπουργός Πολιτισμού, η κυρία Λυδία Κονιόρδου, εγκαλείται (από την «Επιτροπή Αγώνα») γιατί υπέγραψε τη γνωμοδότηση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων, σύμφωνα με την οποία δεν χαρακτηρίστηκαν διατηρητέα τα επίμαχα κτίρια. Φαντάζομαι ότι ούτε η κυρία υπουργός ούτε τα μέλη της επιτροπής έχουν ιδέα περί ποιων κτιρίων μιλάμε. Θα ήθελα να τους ακούσω να επιχειρηματολογούν με στοιχεία, πέραν της ξύλινης γλώσσας που μεταφέρει το σκονάκι από το «επιτελείο» της αρχιτεκτονικής φράξιας. Και το θέμα δεν είναι αν το κτίριο του Κολλεγίου θα άξιζε να διατηρηθεί, αλλά αν το συγκεκριμένο κτίριο εξυπηρετεί (και μέσα από τον συναισθηματικό εγκλωβισμό των αποφοίτων) τον απώτερο και ιερό σκοπό. Το μπλοκάρισμα της επένδυσης στο Ελληνικό.
Η κυρία Κονιόρδου είναι αντιμέτωπη με εσωτερικό πραξικόπημα και για μία ακόμη φορά «χρησιμοποιείται». Θα έπρεπε να το περιμένει όταν αποδέχθηκε την πρόταση της κυβέρνησης για συνεργασία. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγοι έχουν απομείνει στην «αριστερή διανόηση» που είναι πρόθυμοι να γίνουν «χρήσιμοι». Η Λυδία Κονιόρδου ίσως διακατέχεται από ρομαντικό ιδεαλισμό, ίσως δεν νιώθει ακόμη σίγουρη να διατυπώσει τη δική της ατζέντα. Προς το παρόν παρακολουθεί την ατζέντα που της στήνουν οι συνεργάτες, οι «φίλοι» και οι καλοπροαίρετοι. Αλλά πριν από τις ανούσιες επισκέψεις στο Ακροπόλ Παλάς, τις φλύαρες συσκέψεις για το δίκτυο των φεστιβάλ, τις υπογραφές σε ανεκδιήγητα δελτία Τύπου, ας επιχειρήσει, σε όσο χρόνο απομένει σε αυτήν την τραγελαφική κυβέρνηση, να αφήσει κάτι καλό. Για την τιμή του ονόματός της. Ας ιεραρχήσει κάτι. Ας πηγαίνει κάθε μέρα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.