Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας είχα προχθές την εμπειρία μιας πόλης χωρισμένης σε πολλά κομμάτια. Ανόμοια, άνισα και αντιφατικά. Θα σταθώ στην πλατεία Κλαυθμώνος και στα πέριξ, μια περιοχή με πλήθος από επιχειρήσεις, καταστήματα, μουσεία, τράπεζες, ξενοδοχεία, πολιτιστικούς φορείς, ναούς και εστιατόρια. Προς τα πάνω είναι η Τριλογία, προς τα κάτω η Δημοτική Αγορά και το Δημαρχείο της Αθήνας. Είναι γνωστό στους περιοίκους πως η πλατεία Κλαυθμώνος έχει αφεθεί να κατρακυλήσει σε αυτό που είναι εδώ και πολύ καιρό. Ερχόμενος από τον ναό του Αγίου Γεωργίου Καρύτση και τον Παρνασσό και με προορισμό την οδό Κοραή, είπα να διασχίσω την πλατεία Κλαυθμώνος να δω αν η κατάσταση έχει βελτιωθεί ή παραμένει η ίδια. Θα παρότρυνα όποιον ενδιαφέρεται πραγματικά για το παρόν και το αύριο της Αθήνας να κάνει το ίδιο για να σχηματίσει άποψη για τη χρόνια ανικανότητά μας να διαχειριστούμε τον δημόσιο χώρο αλλά και τον ανθρώπινο πόνο.
Πριν μπω καλά καλά μέσα στην πλατεία Κλαυθμώνος για να τη διασχίσω έως την οδό Σταδίου, η βαριά αποφορά από ανθρώπινες εκκρίσεις επιβεβαίωσε αυτό που απευχόμουν. Τα πάντα γύρω είχαν εγκαταλειφθεί στις δυνάμεις του χρόνου και της διάλυσης. Το πράσινο απεριποίητο, αφρόντιστο, αφυδατωμένο. Στα ρείθρα, όλα τα απορρίμματα από κουτάκια αναψυκτικών και μπίρας, χαρτιά, τσιγάρα. Ενας μανδύας απόκοσμης και εχθρικής ατμόσφαιρας στην καρδιά της ελληνικής πρωτεύουσας. Λίγα μέτρα πιο πάνω είναι το Πανεπιστήμιο Αθηνών και οι μεγάλες τράπεζες. Το χειρότερο βεβαίως ήταν το θέαμα του ανθρώπινου ράκους. Πολλά ράκη. Ανθρωποι σε εξαθλίωση. Ρακένδυτοι, χωρίς τα στοιχειώδη, εξαρτημένοι. Στην καρδιά της Αθήνας. Δίπλα ήταν η προτομή του Βλάση Γαβριηλίδη, του κορυφαίου δημοσιογράφου της Αθήνας του 19ου αιώνα, αποφοίτου της Μεγάλης του Γένους Σχολής. Τα γραφεία της «Ακροπόλεως», στην οποία ήταν διευθυντής, και όπου άφησε την τελευταία πνοή του, ήταν κοντά στο Σύνταγμα. Αναρωτιέμαι αν απασχολούν την ηγεσία αυτά τα ζητήματα. Αν περπατάει κανείς στο κέντρο να δει ποια είναι η κατάσταση πίσω από τη βιτρίνα.
Με σκοτεινές σκέψεις είχα ήδη φτάσει στην Κοραή. Παραμένει και αυτή σε άθλια κατάσταση. Ιδιαίτερο συμβολισμό απέκτησε στα μάτια μου εκείνη την ώρα η θέα της πινακίδας του μετρό, στάση «Πανεπιστήμιο». Βανδαλισμένη, μουντζουρωμένη, ραγισμένη, μια ευθεία προσβολή σε όλους τους πολίτες. Ακόμη και το μετρό, που κάποτε καμαρώναμε, δείχνει σοβαρές ελλείψεις στη φροντίδα και στον σεβασμό του κοινού. Οι εικόνες από την οδό Κοραή ήταν απλώς το επιστέγασμα, με συμβολική διάσταση όσων συμβαίνουν στην πλατεία Κλαυθμώνος. Είναι η Αθήνα πόλη του πολιτισμένου κόσμου; Να μια καλή ερώτηση που θα πρέπει να απαντήσουμε.