Το 2012, ο φιλελεύθερος Μαρκ Ρούτε είχε κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές στην Ολλανδία με δύο υποσχέσεις: «Ούτε ένα επιπλέον λεπτό του ευρώ για την Ελλάδα» και «χίλια ευρώ μισθό για κάθε Ολλανδό εργαζόμενο». Καμία από τις δύο δεν εκπληρώθηκε και ο πρωθυπουργός Ρούτε παρουσιάζεται εκ νέου ενώπιον του εκλογικού σώματος στις 15 Μαρτίου με διαφορετική στρατηγική, που θα μπορούσε να συνοψιστεί ως στρατηγική του «σκιάχτρου».
Από πολύ νωρίς, ο Ρούτε επέλεξε να μετατρέψει τις εκλογές αυτές σε δίδυμη αναμέτρηση ανάμεσα στον ίδιο και στον ρατσιστή αντιισλαμιστή σταυροφόρο Χερτ Βίλντερς, με το σκεπτικό ότι θα αντλήσει ψηφοφόρους από άλλα, μικρότερα κόμματα, οι οποίοι θα τον επιλέξουν ως το μικρότερο κακό. Οι πολιτικές προτάσεις του Βίλντερς, ή μάλλον η επένδυση του άκρατου μίσους του με πολιτικές προτάσεις, συνεπάγονται αλλαγή του ολλανδικού συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο δεν γίνονται διακρίσεις ανάλογα με το θρήσκευμα, καθώς και έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ορθώς εκτίμησε ο Ρούτε πως η μεγάλη πλειονότητα των Ολλανδών δεν συμφωνεί με αυτές τις απόψεις και δεν θέλει να κυβερνηθεί από τον Βίλντερς. Ομως το πρόσωπο-κλειδί για το αν θα συμβεί αυτό είναι ο ίδιος ο Ρούτε, είτε το PVV του Βίλντερς κατακτήσει την πρώτη θέση είτε όχι.
Η εξήγηση βρίσκεται στον απόλυτο κατακερματισμό του ολλανδικού εκλογικού σκηνικού. Ακόμη και οι πιο ευνοϊκές για τον Βίλντερς δημοσκοπήσεις δεν του δίνουν περισσότερο από 19% των ψήφων, ποσοστό που θα αρκούσε για την πρώτη θέση και τη διεκδίκηση της πρωθυπουργίας, αφού το VVD του Ρούτε δεν φαίνεται να ξεπερνά το 17%.
Ακόμη και αν τα ισχνά αυτά ποσοστά ενισχυθούν καθώς πλησιάζουν οι κάλπες, χωρίς τη συνδρομή του Ρούτε, ο Βίλντερς δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να πλησιάσει την εξουσία. Αυτό σημαίνει ότι ο Ρούτε θα μπορούσε να έχει ξεκόψει εξαρχής κάθε ενδεχόμενο συμμετοχής του ομοϊδεάτη των Τραμπ και Λεπέν στην κυβέρνηση και να έχει κατεβεί στην προεκλογική εκστρατεία στρέφοντας τα βέλη του στους παραδοσιακούς αντιπάλους του στο Κέντρο και στην Κεντροαριστερά.
Αντί γι’ αυτό, ανήγγειλε εδώ και μήνες ότι το τελευταίο ντιμπέιτ, λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές, θα γίνει μόνο ανάμεσα σε αυτόν και στον Βίλντερς, ενώ την περασμένη εβδομάδα οι δύο συμφώνησαν από κοινού να τορπιλίσουν το ντιμπέιτ του τηλεοπτικού σταθμού RTL επειδή είχαν κληθεί πέντε αντί για τέσσερις πολιτικοί αρχηγοί.
Συμπέρασμα: ο Βίλντερς θρέφεται από την αναμέτρηση με τον Ρούτε, τον οποίο χαρακτηρίζει ψεύτη και αναξιόπιστο σε κάθε ευκαιρία, και ο Ρούτε θρέφεται από την αναμέτρηση με τον Βίλντερς, γιατί είναι ο μόνος που τον κάνει να μοιάζει συμπαθής. Και οι δύο προσπαθούν να περιορίσουν το πεδίο της πολιτικής διαμάχης στον χώρο ανάμεσα στη Δεξιά και στην άκρα Δεξιά, ώστε να βγουν κερδισμένοι εις βάρος όλου του υπόλοιπου φάσματος. Το ελληνικό ζήτημα παίζει ρόλο στη συζήτηση αυτή, με τον Βίλντερς να κατηγορεί τον Ρούτε ότι ετοιμάζεται να πετάξει και άλλα χρήματα φορολογουμένων.
Η υπόθεση με το ντιμπέιτ τελικά γύρισε μπούμερανγκ και για τους δύο, αφού το RTL αποφάσισε να προχωρήσει στη συζήτηση χωρίς αυτούς, προβάλλοντας τα τρία κόμματα που διαγκωνίζονται για την τρίτη θέση, το κεντρώο D66, την Πράσινη Αριστερά και τους Χριστιανοδημοκράτες. Θα υπάρξει χώρος ακόμη και για το έκτο κόμμα, τους Εργατικούς, που καταποντίστηκαν συγκυβερνώντας με τον Ρούτε.
Οι άλλοτε κραταιοί Εργατικοί έχουν κυβερνήσει επί δεκαετίες τη χώρα, αλλά τώρα τους έλαχε να έχουν ως επιφανέστερο εκπρόσωπο τον υπουργό Οικονομικών, Γερούν Ντάισελμπλουμ.