Αν η επιτυχία ενός νέου ηγέτη εξαρτάται από τις ενδείξεις που δείχνει τις πρώτες του ημέρες στην εξουσία, οι πρώτοι δύο μήνες του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο είναι αποθαρρυντικοί. Δεν είναι μόνον η αργή στελέχωση της κυβέρνησης και τα ερωτήματα για πρώην συνεργάτες του, αλλά η μέχρι στιγμής αποτυχία του Λευκού Οίκου να πείσει για τις προτάσεις του σε κρίσιμα ζητήματα της προεκλογικής του ατζέντας όπως το μεταναστευτικό και η αντικατάσταση του προγράμματος υγειονομικής κάλυψης Obamacare. Το ερώτημα είναι αν πρόκειται για πρόβλημα πολιτικών ή στρατηγικής. Το τελευταίο εξώφυλλο του Economist φαίνεται να δείχνει και τα δύο: Χαμένος μέσα σε έναν λάκκο με άμμο στο αγαπημένο του γήπεδο του γκολφ, ο πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί μάταια να βγάλει το μπαλάκι του πίσω στο χορτάρι.
Ο πρόεδρος Τραμπ έχει ήδη δεχθεί ήττες σε σημαντικές προεκλογικές του υποσχέσεις. Αυτό τον πιέζει να αναπροσαρμόσει τις πολιτικές αλλά και τη στρατηγική του, κάτι που είναι σαφές ότι δεν απολαμβάνει. Χαρακτηριστική είναι η εκτελεστική του απόφαση για την προσωρινή απαγόρευση πολιτών μουσουλμανικών χωρών να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ, η οποία καταρρίφθηκε στα αμερικανικά δικαστήρια για να αντικατασταθεί με μία άλλη. Οταν και η δεύτερη προσπάθειά του συνάντησε νομικά κωλύματα, επιτέθηκε εναντίον των πάντων γράφοντας ότι έπρεπε να είχε επιμείνει στην πρώτη του απόφαση.
Στις πρώτες ήττες περιλαμβάνεται και η αντικατάσταση του Obamacare, η οποία στάθηκε αδύνατο να περάσει από το Κογκρέσο. Ειδικοί του κλάδου της υγείας εκτιμούν ότι η πρόταση του προέδρου Τραμπ ήταν πρόχειρη, όπως άλλωστε και η επικοινωνία του νομοσχεδίου. Η απόσυρση του νομοσχεδίου απέτρεψε μία μεγαλύτερη ήττα, αλλά συνεργάτες του πρώην προέδρου Κλίντον εκτιμούν πως όταν απορρίφθηκε η δική του πρόταση για την υγεία, αυτό σηματοδότησε την αρχή του τέλους της ισχύος του. Σίγουρα δημιουργεί ερωτήματα για τις σχέσεις του Λευκού Οίκου με το Κογκρέσο, ιδιαίτερα ενόψει του άλλου μεγάλου νομοσχεδίου που αποτελεί προεκλογική υπόσχεση του προέδρου Τραμπ: τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένης της επιβολής ενός φόρου στα εισαγόμενα προϊόντα. Μπορεί να έχει αλλάξει χαρακτήρα τα τελευταία χρόνια, αλλά σημαντική μερίδα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος παραμένει προσηλωμένη στην ελεύθερη αγορά και τις πολιτικές που είναι φιλικές προς τις επιχειρήσεις – πολλές από τις οποίες θεωρούν τον συγκεκριμένο φόρο επιβλαβή. Η αντίδραση που θα συναντήσει αυτός αναμένεται να περιπλέξει τη μεταρρύθμιση, η επιτυχία της οποίας θεωρείται κρίσιμη για την προεδρία του.
Την ίδια ώρα ο πρόεδρος Τραμπ συνεχίζει απτόητος τη δραστηριότητά του στο Twitter με εμπρηστικές δηλώσεις, ενώ, αντί να καταλαγιάζει η αντίδραση, η σκληρή αντιπολιτευτική στάση των Δημοκρατικών παγιώνεται. Παρά το ότι θεωρείται μία καλή υποψηφιότητα, οι Δημοκρατικοί μπλόκαραν την επιλογή του προέδρου για το Ανώτατο Δικαστήριο. Πλέον, οι Ρεπουμπλικανοί απειλούν να αλλάξουν τους κανόνες, όπως τους δίνεται η δυνατότητα, ώστε να εκλεγεί χωρίς ενισχυμένη πλειοψηφία. Η εξέλιξη αυτή, όμως, θα εντείνει περαιτέρω το διχαστικό κλίμα στο Καπιτώλιο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, προβάλλει ένας ακόμη φόβος: Πώς θα χειρισθεί ο πρόεδρος Τραμπ μία ενδεχόμενη διεθνή κρίση. Η σχέση με την Κίνα βρίσκεται στο προσκήνιο ενόψει της επίσκεψης του Κινέζου προέδρου Σι Τζινπίνγκ το Σαββατοκύριακο στο γκολφ κλαμπ του Αμερικανού προέδρου στο Μαρ-ο-Λάγκο. Οι δηλώσεις του προέδρου Τραμπ στους Financial Times ότι η Κίνα πρέπει να αποφασίσει αν θα βοηθήσει τις ΗΠΑ να περιορίσουν τις πυρηνικές δυνατότητες της Βόρειας Κορέας, ή διαφορετικά θα το κάνουν μόνες τους, καλούν δημοσίως τη χώρα να πάρει θέση, αν δεν συνιστούν και απειλή. Οι διεθνολόγοι ανησυχούν ακόμη και για εμπλοκή των ΗΠΑ σε πόλεμο, καθώς, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, ο πρόεδρος Τραμπ έχει καταστήσει σαφές ότι δεν αποκλείει καμία επιλογή. Είναι μία λύση που μπορεί να φαντάζει ελκυστική σε αδύναμους ηγέτες μεγάλων χωρών όταν αναζητούν ηρωική έξοδο από τον λάκκο.