Τολμηρή και πρωτότυπη στο θέμα της, ενθουσιώδης στην πλοκή, προκλητική σε επιμέρους σκηνές, αυθάδης στην κοινωνική και πολιτική κριτική της, ζεστή και συναισθηματική στη διαχείριση των χαρακτήρων, η σειρά «Sense8» είναι ένα ακόμη παράτολμο μυθοπλαστικό εγχείρημα των αδελφών Γουατσόφσκι – με συνδημιουργό τον Τζέι Μάικλ Στραζίνσκι της θρυλικής σειράς «Babylon 5». Επειτα από μια υπέροχη πρώτη σεζόν, που προβλήθηκε στο Netflix τον Ιούνιο του 2015 και έκανε αίσθηση, ο δεύτερος κύκλος επεισοδίων είναι διαθέσιμος στην υπηρεσία από τις αρχές Μαΐου και έχει λάβει ενθουσιώδη υποδοχή από τους συνδρομητές της.
Για όσους δεν παρακολούθησαν την πρώτη σεζόν, οι «συστάσεις» μπορούν να συνοψιστούν στα εξής: οκτώ νέοι, η Ράιλι (Tuppence Middleton), ο Γουίλ (Brian J. Smith), ο Κάφιους (Toby Onwumere), η Σουν (Doona Bae), η Νόμι (Jamie Clayton), η Κάλα (Tina Desai), ο Γούλφγκανγκ (Max Riemelt) και ο Λίτο (Minguel Angel Silvestre) από διαφορετικά μέρη του κόσμου, Ρέικιαβικ, Σικάγο, Ναϊρόμπι, Σεούλ, Σαν Φρανσίσκο, Μουμπάι, Βερολίνο και Πόλη του Μεξικού, μοιράζονται μια μοναδική σύνδεση, ψυχική, συναισθηματική, σωματική. Οι οκτώ συναποτελούν μια οικογένεια ή φυλή sensates, που, όπως και άλλες εκατοντάδες στον κόσμο, βρίσκονται υπό διωγμό από μια σατανική εταιρεία που θεωρεί ότι η ανθρωπότητα απειλείται από την ύπαρξη των sensates.
Στον δεύτερο κύκλο, οι οκτώ συνεχίζουν την προσπάθεια να μείνουν «αόρατοι» από τον βασικό διώκτη τους, Whispers (Terrence Mann), ενώ παράλληλα συνεχίζουν το προσωπικό τους ταξίδι ζωής, αντιμετωπίζοντας τους δαίμονές τους, χτίζοντας σχέσεις, τολμώντας να είναι διαφορετικοί και να διεκδικούν την ταυτότητα και την ευτυχία τους.
Η σειρά συνεχίζει να εξερευνά, να πραγματεύεται και να προβληματίζεται για θέματα όπως οι ανθρώπινες και οικογενειακές σχέσεις, η σεξουαλική διαφορετικότητα, οι κοινωνικές προκαταλήψεις, ο ρατσισμός, ο έρωτας και τα όριά του, η εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και οι θυσίες που έγιναν στην πορεία.
Οι σκηνές που γιορτάζεται, αποθεώνεται η ψυχική και συναισθηματική σύνδεση των ηρώων είναι μοναδικές σε συναίσθημα, χρώμα, ρυθμό, σκηνοθετική μαεστρία, είναι οι αγαπημένες μου τόσο στην πρώτη όσο και σε αυτήν τη σεζόν.