Η αναδρομική έκθεση της Ιταλίδας χαράκτριας Φεντερίκα Γκάλι (Federica Galli) στη Δημοτική Πινακοθήκη της Κέρκυρας, με συνδιοργανωτή τον Χριστόφορο Μπόικο (Chris Boicos Fine Arts) και το Fondazione Federica Galli του Μιλάνου, είναι εισαγωγή στον σιωπηλό και υπαινικτικό κόσμο της. Η έκθεση «Federica Galli, Πόλη & Δέντρο. Χαρακτικά 1980-2008» εγκαινιάστηκε στο Τμήμα Περιοδικών Εκθέσεων της Πινακοθήκης (Περιστύλιο Παλαιών Ανακτόρων), όπου θα παραμείνει ώς τις 31 Ιουλίου, έχοντας ήδη φιλοξενήσει τη διάλεξη της Lorenza Salamon, πρoέδρου του Fondazinoe Galli. Είναι ένα εικαστικό γεγονός για την Κέρκυρα.
Η Φεντερίκα Γκάλι (1932-2009) υπήρξε μία δημιουργός με σημαντική διαδρομή, που κληροδότησε τη διαχείριση του καλλιτεχνικού έργου της σε ίδρυμα που φέρει το όνομά της. Αυτό που χαρακτηρίζει τον μαυρόασπρο κόσμο της Γκάλι είναι ο αποχρωματισμός και η σίγαση. Η Φεντερίκα Γκάλι προχώρησε σε μία επαναδιατύπωση του ιστορικού αστικού τοπίου της Ιταλίας, κυρίως της Βενετίας και δευτερευόντως του Μιλάνου, αποσπώντας θραύσματα ενός συμβολικά νοηματοδοτημένου μνημειακού ιστού. Η Γκάλι συνειδητά αποκλίνει από τις στερεότυπες αναγνώσεις των αστικών κέντρων της Ιταλίας.
Στην περίπτωση, δε, της Βενετίας, που είναι μια από τις πιο τουριστικές πόλεις του κόσμου, η Φεντερίκα Γκάλι επιχειρεί τη σύνθεση μιας εξαϋλωμένης αφήγησης, χρησιμοποιώντας το αρχιτεκτονικό ανάγλυφο στον βαθμό μόνο που συμβάλλει στην απόδοση της εσώτερης Βενετίας. Οι αντανακλάσεις στο υδάτινο στοιχείο επιστρατεύονται για εκδοχές της πόλης στο όριο ψευδαίσθησης και πραγματικότητας.
Η Φεντερίκα Γκάλι ασχολήθηκε ιδιαιτέρως και με το δέντρο στην πόλη. Του αποδίδει ισοτιμία με το αρχιτεκτονικό απόθεμα και το περιβάλλει με ιερότητα σχεδόν μυστικιστική. Τα δέντρα της, είτε αστικά είτε θραύσματα του φυσικού τοπίου, είναι ηχεία βουβών ασμάτων που υπόκωφα τυλίγουν και τις αστικές συνθέσεις της. Η Φεντερίκα Γκάλι με τα έργα της κάνει δηλώσεις. Δεν υπάρχει στοιχείο άμυνας ή υπεκφυγής. Συνειδητά απομακρύνεται από την τραχύτητα και επιχειρεί ερμηνείες πίσω από τον θόρυβο του εφήμερου.
Τα χαρακτικά της έργα παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας και στη Δημοτική Πινακοθήκη της Αθήνας το 1996, χωρίς να έχουν εκτεθεί ξανά έκτοτε. Το έργο της ταιριάζει στο αστικό περιβάλλον της Κέρκυρας και το περιβάλλον της Δημοτικής Πινακοθήκης είναι σε αισθητική αρμονία.