«Πρέπει ν’ αγαπάς αυτό που έχεις»

«Πρέπει ν’ αγαπάς αυτό που έχεις»

2' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ​​πιο δημοφιλής φράση τους είναι ασφαλώς το «Ελληνας δε γεννιέσαι μόνο, γίνεσαι». Οι αδελφοί Θανάσης και Γιάννης Αντετοκούνμπο στο πέρασμά τους από τη χώρα μας και πατρίδα τους προκάλεσαν κύματα αισιοδοξίας, συγκίνησης και φωτεινών χαμόγελων. Ειδικά μετά την εμφάνισή τους το προηγούμενο Σάββατο στη Στέγη Γραμμάτων, όπου και ανακοινώθηκε από το Ιδρυμα Ωνάση η θέσπιση της υποτροφίας «One of a Kind», για προπτυχιακές σπουδές σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδας παιδιών που, αν και έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα, δεν έχουν ακόμη εξασφαλίσει την ελληνική ιθαγένεια ή την εξασφάλισαν την τελευταία πενταετία.

Είπαν κι άλλα, πολλά, που μπορούν να αποτελέσουν περιεκτικά μότο ζωής, διδακτικά, όχι με την ηθικοπλαστική σημασία της λέξης, αλλά με τον ρεαλιστικό απόηχό της: «Πρέπει ν’ αγαπάς αυτό που έχεις. Ενα μεγάλο σπίτι τι σημαίνει; Κάποιος έχει μεγαλύτερο. Μια Φεράρι τι σημαίνει; Κάποιος έχει Λαμποργκίνι». Σχολίασαν ότι «στην Ελλάδα δεν υπάρχει ρατσισμός αλλά υποκρισία, κι αυτό είναι χειρότερο». Μίλησαν για τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν, όταν όλοι δούλευαν στην οικογένεια, μικροί και μεγάλοι, για να εξασφαλίσουν (αν εξασφάλιζαν) τον επιούσιον. Ωσπου, ο Θανάσης νομίζω, εξομολογήθηκε κάπως διστακτικά και χαμηλότονα: «Μεγάλωσα στεναχωρημένα».

Οταν το προφέρει ένα χαρισματικό παιδί που η εξέλιξή του ανατρέπει στερεότυπα, βάζοντας διαρκώς τρίποντα στην καλή εκδοχή του μέλλοντός του, συνδυάζοντας ταλέντο, δυνατότητες και επιμονή, αποκτά άλλες διαστάσεις. Αναφέρεται σε ένα μέρος της ζωής του που ανήκει πλέον στο παρελθόν. Το παρόν του έχει δυναμική, ζει μέσα στην αποδοχή, αν όχι στην αποθέωση. Από το ναδίρ στο ζενίθ, η διαδρομή είναι ιλιγγιώδης. Αλλά ο Θανάσης και ο Γιάννης δεν μπορούν να επιτύχουν στόχους αν δεν προπονούνται εντατικά. Οι δεξιότητες έχουν ημερομηνία λήξης αν δεν ασκηθούν και δεν υπερβαίνουν κάθε μέρα το όριο της προηγουμένης όχι σε επίδοση υποχρεωτικά αλλά σε αντοχή, σε συνδυασμό πράξης και σκέψης. Εμαθαν να ελίσσονται, να αμύνονται, να επιτίθενται, να επιβιώνουν. Πρόσφατα διάβασα τη φράση του Γάλλου συγγραφέα Ρομέν Ρολάν (1866-1944) «ήρωας είναι αυτός που κάνει ό,τι μπορεί», με αφορμή έκθεση που παρουσιάζει ο εικαστικός και καθηγητής της ΑΣΚΤ Νίκος Ναυρίδης στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών. Τίτλος της έκθεσης: «Στο τέλος θα τα καταφέρει… Από τον Ηρωα στον Αντιήρωα». Και ο υπότιτλος διευκρινίζει και συμπληρώνει: «Μια έρευνα βασισμένη στην έννοια και τα χαρακτηριστικά του ήρωα και πώς οι σύγχρονες κοινωνίες διαμορφώνουν την εικόνα του ενώ παράλληλα αναπαράγουν το αντίθετό της».

Οι αδελφοί Αντετοκούνμπο έχουν όλα τα χαρακτηριστικά που μπορεί να απαριθμήσει κανείς, για να ενταχθούν στην κατηγορία των «σύγχρονων ηρώων». Με πρώτο και βασικό ότι, παρά το γεγονός πως «μεγάλωσαν στεναχωρημένα», «στο τέλος τα κατάφεραν». Αποτελούν πρότυπο. Ξορκίζουν, έστω προσώρας, σκοτάδια, απογοητεύσεις, αντιξοότητες, ορμούν στο φως της επιτυχίας και της αναγνώρισης. Η δική τους ιστορία ζωής ανοίγει μια προοπτική σε έναν πληθυσμό για τον οποίο τίποτα δεν είναι αυτονόητο· μετανάστες που, μεγαλώνοντας σε μια άλλη χώρα, πιο εύκολα περιθωριοποιούνται παρά διακρίνονται σε έναν τομέα. Ο «ήρωας», δηλαδή, είναι εξαίρεση; Υπάρχουν διαβαθμίσεις; Μικρός, μεγάλος, μεσαίος, ήρωας; Κι όλες αυτές οι επαναλαμβανόμενες ιστορίες ανώνυμων ανθρώπων, που πολλαπλασιάζονται καθημερινά, που αναπαράγονται με ταχύτητες τις οποίες δεν μπορεί να απορροφήσει κανείς, και συμβαίνουν δίπλα, γύρω και μέσα μας, τι είναι; Ανθρωποι που ανταποκρίνονται σε αναπάντεχα, πολύπλοκα, δυσβάσταχτα γεγονότα, που στέκονται όρθιοι με αξιοπρέπεια και απαντοχή, θεωρούνται ήρωες ή όχι; Μήπως, εντέλει, μια κατ’ εξαίρεση πράξη είναι και αυτή: να «μεγαλώνεις στεναχωρημένα» και να μπορείς να χαμογελάς χωρίς να χρεώνεις και να μνησικακείς; Να βάζεις τα δικά σου τρίποντα, έστω κι αν δεν υπάρχει κανείς για να σε χειροκροτήσει;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή