Ευπρόσδεκτη και διδακτική η πολιτισμένη συνύπαρξη και το συναινετικό κλίμα που εξέπεμψαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Κώστας Μπακογιάννης στο Περιφερειακό Αναπτυξιακό Συνέδριο. «Επειδή διαφωνούμε, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συνυπάρχουμε», ανέφερε ο 40χρονος περιφερειάρχης. Πόσο χρήσιμο θα ήταν για τη χώρα, αντί των κουραστικών αλληλοκατηγοριών, να υπήρχε μια ελάχιστη λειτουργική συνεννόηση. Στόχος να ήταν όχι η συνολική αναίρεση των πεπραγμένων του άλλου, αλλά η συμπλήρωση και βελτίωσή τους. «Ολη η Ελλάδα αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα, φτώχεια, ανεργία και αδικία», είπε ο Κώστας Μπακογιάννης. Και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, που εξέπεμπε διάθεση αυτοκριτικής –αναγκαία προϋπόθεση για να αυξήσει η Ν.Δ. την απήχησή της–, συμπλήρωσε: «Περιγράφω μια πραγματικότητα η οποία προφανώς δεν ξεκίνησε τον Γενάρη του 2015, μην τρελαθούμε κιόλας».
Σε ανάλογο πνεύμα, ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε πως για την ανάπτυξη της χώρας, που αποτελεί εθνικό ζήτημα, δεν επιτρέπονται μικροκομματικές και επικοινωνιακές προσεγγίσεις: «Για να μπορέσουμε να καθήσουμε σε ένα τραπέζι και να ανταλλάξουμε απόψεις και ιδέες απέναντι σε κοινά προβλήματα, δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε πολιτικά και ιδεολογικά». Ωραία λόγια, αλλά, φυσικά, στην πράξη άλλα έκανε. Μιλούσε για «μερκελιστές», για «όργανα ξένων συμφερόντων» και περιέγραφε τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ σχεδόν ως εθνικούς μειοδότες. Και εκμεταλλεύθηκε την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας για να ρίξει την κυβέρνηση τη στιγμή που η χώρα έβγαινε από την ύφεση και η οικονομία εισερχόταν σε ανάπτυξη.
Περασμένα ξεχασμένα; Οχι, δεν ξεχνιούνται τα ψέματα, οι ύβρεις κατά των αντιπάλων, η παραπλάνηση του λαού. Ωστόσο, τώρα που προσγειώθηκε και ο Αλέξης στην πραγματικότητα, το συμφέρον της χώρας και οι ανάγκες της κοινωνίας επιβάλλουν μια άλλη συμπεριφορά. Από όλους. Είναι προφανές ότι οι κ. Τσίπρας και Μπακογιάννης είχαν τους στρατηγικούς και επικοινωνιακούς τους λόγους να προβάλουν την εικόνα που πρόβαλαν. Δεν στέκομαι στα συγκεκριμένα πρόσωπα, αλλά στη συμπεριφορά. Στη συνεννόηση που έχει ανάγκη η Ελλάδα, χωρίς την οποία δεν μπορούν να υλοποιηθούν οι μακρόπνοοι σχεδιασμοί που είναι απαραίτητοι για να βγει η χώρα από τη στασιμότητα. Και το πρώτο βήμα, με αυτοκριτική για τις ακρότητες του παρελθόντος και ειλικρινή αναζήτηση κοινού τόπου με την αντιπολίτευση, οφείλει να το κάνει ο πρωθυπουργός.