Η Αθήνα ως μια πόλη του 20ού αιώνα

Η Αθήνα ως μια πόλη του 20ού αιώνα

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Περπατούσα στην οδό Σταδίου και η αίσθηση ότι η πόλη αποκτά πατίνα, με έναν τρόπο ιδιαίτερο και εντελώς νεοπαγή, αποκαλύφθηκε ξαφνικά μπροστά μου όπως απρόσκλητες εμφανίζονται οι ιδέες. Ηταν ένα πρωινό Αυγούστου, υπέρλαμπρο όπως κάθε καλοκαιρινό πρωινό, και η πόλη εμφανιζόταν ήρεμη και ελαφρώς αποστασιοποιημένη. Στο σημείο εκείνο, από την Πεσμαζόγλου προς την Κοραή, δεν υπήρχαν τουρίστες εκείνη την ώρα και το ανάγλυφο των κτιρίων εμφανιζόταν αιθέριο. Είχα, στιγμιαία, την εντύπωση ότι περπατούσα σε μία πόλη με βάθος.

Η εντύπωση αυτή διαλύθηκε αργότερα μέσα στην πολυκοσμία και την κίνηση της ημέρας, όμως η αίσθηση είχε μείνει. Αυτό που συχνά υποτιμάται στην Αθήνα είναι το ιστορικό αποτύπωμα των τελευταίων δεκαετιών.

Το σκέφτομαι πάντα όταν διαβάζω για την τουριστική ανάπτυξη της πόλης, τις νέες επενδύσεις στα ξενοδοχεία, την άνοδο στις αφίξεις των επισκεπτών. Η πόλη που κληρονομήσαμε, η πόλη που ζούμε και η πόλη που καλούμαστε να βελτιώσουμε και να αναπτύξουμε είναι αφανής, απούσα και διαρκώς υποτιμημένη. Η σύγχρονη Αθήνα εμφανίζεται διαρκώς με μελανά χρώματα, όχι ως αποτέλεσμα δυσμενούς συγκυρίας, αλλά ως προέκταση δομικής και κυτταρικής παθογένειας. Δεν θα μπορούσε να υπάρχει χειρότερη υπηρεσία.

Αλλά, η ελληνική πρωτεύουσα, μέσα στα πλείστα όσα προβλήματά της, έχει τεράστιες δυνατότητες. Εχει συμβεί το εξής. Η δαιμονοποίηση της Αθήνας, που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1970, κυρίως λόγω της ρύπανσης του περιβάλλοντος, έχει προ πολλού κορυφωθεί, και νέοι τρόποι ανάγνωσης και κατανόησης της πόλης πιέζουν για ζωτικό χώρο. Η νέα ανάγνωση, προβολή και αξιοποίηση της Αθήνας δεν είναι κάτι ουτοπικό. Πηγάζει από την πραγματικότητα και αυτό που βλέπω κάθε φορά που κινούμαι στην Αθήνα είναι μια πάλλουσα πόλη που περιέχει σύμπαντα τον 20ό αιώνα με έναν τρόπο που αν προβληθεί κατάλληλα θα ενδιαφέρει τη διεθνή κοινότητα. Λίγες πρωτεύουσες έχουν στο κέντρο τους τις δεκαετίες του 1930, του 1950, του 1960 και του 1970 με τέτοιο δυναμισμό. Χρειάζεται δουλειά για να περάσει πρώτα απ’ όλα στη συνείδηση των κατοίκων και των ανθρώπων του τουρισμού, αλλά η Αθήνα έχει μοναδικότητα και δεν θα αργήσει η εποχή που αυτό θα θεωρείται όχι μόνο αυτονόητο αλλά και προσοδοφόρο. Αρκεί να δουλεύουμε πολύ και διαρκώς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή