Διευρύνοντας τις αποτυχίες

Διευρύνοντας τις αποτυχίες

1' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ενιαία τιμή στο ηλεκτρικό ρεύμα ακούγεται δίκαιη, αλλά μακροχρονίως είναι παράλογη απόφαση. Δημιουργεί αντικίνητρα για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος τοπικώς και υπερβολικές χρεώσεις πανελλαδικώς. Ετσι, στην Κρήτη, π.χ., παπάδες και αριστεροί μάχονται κατά της εγκατάστασης αιολικών πάρκων με σύνθημα «Ελεύθερα βουνά, περήφανοι άνθρωποι». Βεβαίως η περηφάνια πληρώνεται. Το κόστος ηλεκτροπαραγωγής με ντιζελ στην Κρήτη είναι 22-24 λεπτά/kwh έναντι 9-10 λ./kwh από τα αιολικά. Μέσος όρος κόστους παραγωγής στη ΔΕΗ είναι 11 λ./kwh.

Το πρόβλημα είναι ότι το επιπλέον κόστος δεν πληρώνεται από τους «περήφανους αντάρτες», οι οποίοι πριν από δύο χρόνια κατάφεραν να αποτρέψουν την κατασκευή ενός αιολικού πάρκου. Οι αφίσες τους έγραφαν: «Κανένα χωριό, κανένα βουνό στα πράσινα αρπαχτικά. Ο αγώνας είναι στον δρόμο. Η αξιοπρέπεια και η επιβίωσή μας δεν παζαρεύονται». Από την άλλη, στην Πτολεμαΐδα, άνθρωποι ξεσπιτώνονται, λόγω κατολισθήσεων που προκαλούν οι εξορύξεις της ΔΕΗ και η ρύπανση υπερβαίνει τα επιτρεπτά όρια τουλάχιστον 73 μέρες τον χρόνο έναντι των 36 που η νομοθεσία θεωρεί μέγιστο όριο. Η κρατική «δίκαιη τιμή» δεν επιμερίζει δίκαια τις επιπτώσεις κι, επομένως, δίνει κίνητρα αγώνα σε όσους νιώθουν ότι τα αιολικά τούς χαλάνε τη μόστρα.

Η Αριστερά ποτέ δεν διδάχτηκε από τις αποτυχίες του παρελθόντος, αλλά επιμένει να τις διευρύνει. Γι’ αυτό και επτά υπουργοί, που συναπαρτίζουν την Εθνική Επιτροπή Υδάτων, αποφάσισαν να εφαρμόσουν το αποτυχημένο κρατικοκεντρικό μοντέλο της ενιαίας τιμολόγησης και στο νερό, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις περιφερειακές ιδιαιτερότητες, χωρίς να υπάρχουν στοιχειώδεις μελέτες για τους τοπικούς υδάτινους πόρους κ.λπ. Δεν νοιάζονται καν για την κατανομή κόστους και οφέλους. Είναι δεδομένο ότι με την ενιαία τιμή κάποιοι θα ευνοηθούν ενώ πολλοί θα πληρώσουν το σοσιαλιστικό ιδεώδες της «δίκαιης τιμής», την οποία θα αποφασίζει –φυσικά με πολιτικά κριτήρια– ένας υπουργός…

Ομως, θα πει κάποιος, δεν είναι άδικο που οι κάτοικοι, π.χ., της Αίγινας πληρώνουν πολύ πιο ακριβά το νερό (το οποίο μεταφέρεται με υδροφόρες) από τους κατοίκους του Βερμίου που έχουν την πηγή δίπλα τους; Ναι, αλλά σάμπως δεν είναι επίσης άδικο που οι κάτοικοι της Καστανιάς Ημαθίας δεν έχουν δει τουρίστα ζωγραφιστό ενώ τα νησιά βουλιάζουν από επισκέπτες; Η ενιαία τιμή θα ευνοήσει τη σπατάλη σε τουριστικούς προορισμούς, ενώ θα μεταφέρει το κόστος σε εκείνους που πιθανότατα δεν έχουν να πληρώσουν. Αλλά πάλι, έτσι δεν λειτουργούσε πάντα ο σοσιαλιστικός υπερρεαλισμός;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή