Πρόσωπα της Εβδομάδας

2' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΖΑΝ-ΚΛΟΝΤ ΓΙΟΥΝΚΕΡ

Στο «μάτι» της Ιστορίας

Πρόσωπα της Εβδομάδας-1

Η Ενωση για την οποία μίλησε ο Γιούνκερ δεν είναι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός που αναλώνεται στην εκπόνηση κανονισμών για την υγιεινή των αυγών. Δεν είναι ούτε ανερμάτιστο εγχείρημα, ευάλωτο στις βουλές εσωτερικών και εξωτερικών υπονομευτών.

Ο Γιούνκερ παρουσίασε μια Ενωση που έχει επίγνωση της ισχύος της και της ιστορικής της αποστολής – μια Ευρώπη που μπορεί κανείς να την υπερασπιστεί με όρους που φανταζόμασταν εφικτούς μόνο για τα έθνη. Ο ίδιος πάντως δεν παρασύρθηκε από τον ευρωσοβινισμό του. Αντιθέτως. Περιέγραψε τις διαδοχικές ήττες των λαϊκιστών σαν εύθραυστη επικράτηση – σαν ένα παράθυρο ευκαιρίας για την Ευρώπη να αλλάξει προτού έρθει η ώρα να ξαναδοκιμαστεί.

Εχει συσσωρευτεί ένα κεφάλαιο συναίνεσης στο κέντρο του Ημικυκλίου. Οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις φαίνεται ότι έχουν κατασταλάξει ότι η λύση στις αδυναμίες της Ενωσης είναι περισσότερη ένωση. Οι αντίθετες φωνές –φωνές μιζέριας, απομονωτισμού και εσχατολογικού μηδενισμού– προέρχονται μόνο από το δεξί και το αριστερό άκρο· από τις πτέρυγες εκείνες όπου «διαπρέπουν» και ορισμένα ελληνικά κεφάλια.

Βλέποντας αυτά τα κεφάλια, μπαίνει κάποιος στον πειρασμό να τα αντιπαραβάλει με τον Γιούνκερ. Το αποτύπωμά του στην ελληνική ιστορία δεν έχει ακόμη μετρηθεί. Το βέβαιο είναι ότι δεν θα μπορούσε να υπερεκτιμηθεί.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ

Η φωνή από τη γαλαρία

Πρόσωπα της Εβδομάδας-2

«Το κόμμα που αντιπολιτεύεστε», είπε ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη, «δεν υπάρχει πια». Ο «αντιευρωπαϊκός ΣΥΡΙΖΑ» δεν υπάρχει. Προτού περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες, η πραγματικότητα τον εκδικήθηκε, αποδεικνύοντας ότι τα κόμματα δεν αλλάζουν με διακόπτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ο πρωθυπουργός βιάζεται να εξωθήσει στην ανυπαρξία, επιμένει. Οι παλιές του έξεις ελλοχεύουν όχι ερήμην αλλά εντός της ηγεσίας του και αφυπνίζονται στην πρώτη ευκαιρία.

Αν σε αυτό το κομματικό γιαπί ο Καρανίκας ξεχωρίζει, είναι επειδή πετάγεται κάθε τόσο από τα μπετά της ημιτελούς ανακαίνισης και φωνάζει. Δεν έχει σημασία τι φωνάζει κάθε φορά – ούτε το ύφος του ούτε οι τρόποι του, που τόσο σκανδαλίζουν το αντισύριζα ακροατήριο. Σημασία έχει ότι υπενθυμίζει την ύπαρξή του. Υπενθυμίζει ότι αυτό που κάποιοι εξακολουθούν να φοβούνται ως εξουσία τάχα μαδουρικών αξιώσεων, είναι απλώς μια πολιτική εφηβεία που δεν μπόρεσε να ωριμάσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή