«Βαριά» πληρώνουν ακόμη και σήμερα τη διαφαινόμενη ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας οι μισθωτοί της χώρας. Και από αυτούς, το μεγαλύτερο κόστος –σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ)– καταβάλλουν οι μισθωτοί στον ιδιωτικό τομέα. Οι τελευταίοι αμείβονται πολύ χειρότερα και το σημαντικότερο είναι ότι η ψαλίδα αυτή ανοίγει περαιτέρω.
Ειδικότερα, η (μέση) μηνιαία καθαρή αμοιβή στον δημόσιο τομέα ανέρχεται σε 1.075 ευρώ και στον ιδιωτικό τομέα σε 777 ευρώ. Ο δημόσιος υπάλληλος επομένως αμείβεται κατά 38% περισσότερο από τον υπάλληλο του ιδιωτικού τομέα. Μάλιστα, με βάση όσα αναφέρει το χθεσινό εβδομαδιαίο δελτίο του ΣΕΒ, η «ψαλίδα» ανοίγει υπέρ όσων εργάζονται στον δημόσιο τομέα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παραθέτει ο Σύνδεσμος, στο α΄ εξάμηνο του 2017, η μέση καθαρή μηνιαία αμοιβή στον δημόσιο τομέα αυξήθηκε οριακά (+0,1%), ενώ στον ιδιωτικό τομέα υποχώρησε κατά 1,3%. Ετσι, οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα έχασαν περίπου 10 ευρώ σε μηνιαία βάση. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο δείκτης μισθών υποχώρησε τόσο στο α΄ όσο και στο β΄ τρίμηνο του 2017. Και αυτό συνέβη για πρώτη φορά μετά το β΄ τρίμηνο του 2014. Συγκεκριμένα, η καθαρή μηνιαία αμοιβή των μισθωτών (δημοσίου και ιδιωτικού τομέα) υποχώρησε στο α΄ εξάμηνο του έτους κατά 0,8%, παρά την αύξηση της απασχόλησης.
Κατά τον ΣΕΒ, το παράδοξο της αύξησης της απασχόλησης, χωρίς αντίστοιχη αύξηση των μισθών, εξηγείται από τη μεγάλη προσφορά εργασίας που υπάρχει μέχρι και σήμερα (λόγω υψηλής ανεργίας). Επιπλέον, η διαφαινόμενη ανάκαμψη της οικονομίας παραμένει αναιμική και ως συνέπεια η πλευρά της ζήτησης εργασίας πραγματοποιεί προσεκτικές κινήσεις. Κάτι τέτοιο εξάλλου επιβάλλεται και από τη χαμηλή ιδιωτική κατανάλωση.
Προς την κατεύθυνση αυτή συμβάλλουν τόσο η μείωση των αμοιβών όσο και η αύξηση του φορολογικού βάρους που επωμίζονται νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, το 2016 οι φόροι και οι εισφορές που κατέβαλαν τα ελληνικά νοικοκυριά διαμορφώθηκαν στο 25,8% του διαθέσιμου εισοδήματος, έναντι 24,8% την προηγούμενη χρονιά και 21,2% που ήταν το 2009. Επίσης, η φορολογική επιβάρυνση στις επιχειρήσεις πέρυσι ανήλθε στο 18,4% του λειτουργικού πλεονάσματός τους, έναντι 16% που ήταν την προηγούμενη χρονιά.
Τα παραπάνω δείχνουν ότι η ελληνική οικονομία ανακάμπτει, αλλά με μεγάλη δυσκολία. «Η ανάκαμψη βρίσκεται πλέον στα σκαριά», παραδέχονται οι αναλυτές του ΣΕΒ, προσθέτοντας ότι στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εξωτερική ζήτηση, δηλαδή στον τουρισμό και στις εξαγωγές. Ωστόσο, όπως σημειώνουν ο ίδιοι, παρά τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας τα τελευταία χρόνια, οι απώλειες που σημειώθηκαν στη διάρκεια των περασμένων δεκαετιών δεν έχουν αναπληρωθεί.
Πιέσεις
Καθώς μάλιστα η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε φάση δημοσιονομικής προσαρμογής, τα απαιτούμενα αυξημένα πρωτογενή πλεονάσματα θα συνεχίσουν να δημιουργούν πιέσεις στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και στα κέρδη των επιχειρήσεων, κυρίως εξαιτίας της υπερφορολόγησης.
Η μονομερής αυτή λιτότητα, κατά τον ΣΕΒ, «θα συνεχίζει να συμπιέζει ή και να αποθαρρύνει την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις δημόσιες δαπάνες –πλην κοινωνικών παροχών και συντάξεων– καθώς το παρόν επίπεδο εθνικού εισοδήματος, ανεξαρτήτως αναδιανομής του, δεν μπορεί να τις στηρίξει». Και επειδή η χώρα θα συνεχίσει υποχρεωτικά για πολλά χρόνια ακόμη να ζει με υψηλή πρωτογενή πλεονάσματα, απαιτείται επειγόντως αύξηση της παραγωγικότητας στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών προς τους πολίτες, σε συνδυασμό πάντα με μια προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες καλπάζουσας επέκτασης της οικονομικής δραστηριότητας μέσω κερδοφόρων ιδιωτικών επενδύσεων. Αυτό μεταφράζεται σε ανάγκη βελτίωσης των προοπτικών των επιχειρήσεων, ώστε τα στελέχη αυτά να αποκτήσουν διαφορετική (καλύτερη) άποψη για τα τεκταινόμενα στην ελληνική οικονομία. «Ετσι μόνο θα μπορούμε να πληρώνουμε τις συντάξεις και να εξυπηρετούμε το δημόσιο χρέος και να προσφέρονται ταυτόχρονα ικανοποιητικού επιπέδου υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικής προστασίας», καταλήγει η μελέτη του ΣΕΒ.