Ανθρώπινα φαινόμενα

1' 46" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Βαθύτατη η λύπη για τους νεκρούς της δυτικής Αττικής και μεγάλος ο θυμός. Αν όμως ο θυμός αυτός εκδηλωθεί τυφλά, ακολουθώντας τα παραδοσιακά μοτίβα του («δεν υπάρχει κράτος», «όλοι φταίνε» κ.ο.κ.), τα οποία, έτσι όπως κατηγορούν τους πάντες, καταλήγουν να τους αθωώνουν όλους διά της διαχύσεως, τότε κάποια στιγμή θα σβήσει άγονος. Δίχως να μας βοηθήσει να καταλάβουμε το πώς και το γιατί. Δίχως να πείσει κάθε εμπλεκόμενο να αναλάβει θαρραλέα τις ευθύνες που του αναλογούν, χωρίς σκόντο και αυτοαπαλλακτικές σοφιστείες.

Οταν διαβάζεις πως η περίπτωση της Μάνδρας διδάσκεται στο πανεπιστήμιο σαν ακραία εκδοχή της βίαιης επέμβασης του ανθρώπου στο περιβάλλον και τίθεται σαν άσκηση στους μεταπτυχιακούς φοιτητές, συνειδητοποιείς ότι και ακραίο να μην είναι το φυσικό φαινόμενο, η νεροποντή εν προκειμένω, δεν θα περάσει χωρίς να προκαλέσει σοβαρότατα προβλήματα. Χωρίς να απειλήσει και να καταστρέψει όχι μόνο περιουσίες, αλλά και ανθρώπινες ζωές. Συνειδητοποιείς, επίσης, ότι στην περίπτωση αυτή τα συνήθη στερεότυπα, που εμπλέκουν θεούς και δαίμονες, με την προσφυγή (από αμηχανία ή δέος) στους όρους «θεομηνία» και «εκδικούμενη φύση», ούτε ικανοποιητική ερμηνεία προσφέρουν ούτε αποδίδουν τις ευθύνες εκεί όπου όντως ανήκουν: στον ανθρώπινο παράγοντα. Οχι γενικά κι αόριστα, αλλά ειδικά και συγκεκριμένα. Προσωποποιημένα.

Η συνηθισμένη επί φονικών καταστροφών φράση «δεν είναι του παρόντος η απόδοση ευθυνών», ένα κλισέ των πολιτικών, πολύ συχνά δεν χρησιμοποιείται από άσπιλες γλώσσες και αθώες καρδιές, αλλά συνιστά ένα τέχνασμα μετάθεσης της κριτικής σε ένα μέλλον που δεν θα ’ρθει ποτέ. Του παρόντος είναι όμως, απολύτως, και μάλιστα ενός παρόντος βαρυφορτωμένου θάνατο, το μπάζωμα των ρεμάτων, η αυθαίρετη δόμηση έως την κορυφή σχεδόν των βουνών και πάνω στις ακτές, και οι κακοτεχνίες στις εθνικές οδούς, τόσο αποδοτικές για όσους τις αποφάσισαν. Του παρόντος είναι η προεκλογική ρουσφετολογία και η μετεκλογική εθελοτυφλία πολλών δημοτικών αρχόντων, που θεμελιώνουν την εξουσία τους στο σαθρό έδαφος δοσοληψιών ελάχιστα νόμιμων και καθόλου ηθικών. Του παρόντος είναι η νομιμοποίηση της μιας γενιάς αυθαιρέτων μετά την άλλη, με οικονομικίστικα κριτήρια ή με το πρόσχημα «να μην πειραχτούν τα φτωχά λαϊκά στρώματα».

Αν δεν μετρήσουμε τίμια τις ευθύνες μας, από σέβας προς τους νεκρούς, αυτό το παρόν θα το συναντήσουμε πολλές φορές στο μέλλον. Κάθε φορά και χειρότερο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή