Θα μπορούσε να είναι ένας από τους συνήθεις παραλογισμούς του Δημοσίου. Εκεί που κάποιος είναι ήρεμος κι ωραίος, νομίζοντας πως δεν οφείλει σε κανέναν, έρχεται ένα χαρτί από το κράτος που του λέει ότι χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά του. «Μα έχω κάνει περαίωση στην εφορία δύο φορές και πλήρωσα όλα τα παλιά μου χρέη», θα πει, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτε. «Υπάρχει και κάτι ακόμη που έπρεπε να το πληρώσεις. Δεν σου το είπαμε ποτέ κι επειδή είναι αναδρομικά από το 2006, θα κατάσχουμε τους λογαριασμούς σου. Και όχι μόνο τους δικούς σου, αλλά για όλο σου το σόι…» απαντά η εφορία.
Δεν είναι σενάριο καφκικής φαντασίας, ούτε ανέκδοτο σαν αυτά που κυκλοφορούν για το ελληνικό Δημόσιο. Το ζουν οι άνθρωποι του δημοτικού ραδιοσταθμού Αθήνα 9,84, εργαζόμενοι και όσοι διετέλεσαν στο παρελθόν στελέχη του. «Για περίπου δύο χρόνια ήμουν πρόεδρος της δημοτικής επιχείρησης στην οποία ανήκει ο “9,84”…», γράφει ο δημοσιογράφος Γιάννης Παντελάκης. «Η Α΄ Εφορία Αθηνών είχε στείλει έγγραφο δέσμευσης ποσοστού από 50% έως 70% όλων των λογαριασμών μου. Και όχι μόνο των δικών μου, αλλά και συγγενικών προσώπων όπου είμαι συνδικαιούχος… Η εφορία, παρόλο που υπέγραψε δύο φορές περαίωση, καταλόγισε πως ο σταθμός έπρεπε να αποδίδει ένα τέλος χαρτοσήμου επί της επιχορήγησης που έπαιρνε από τον δήμο και το οποίο έπρεπε να πληρώνει από το 2006! (…) Κανένας δημοτικός σταθμός ή επιχείρηση στη χώρα δεν πληρώνει τέτοιο τέλος από την ίδρυσή τους, δεν πληρώνει ούτε η ΕΡΤ που είναι έμμεσα επιχορηγούμενη, δεν πληρώνουν γενικότερα οι επιχειρήσεις κοινής ωφελείας που έχουν σχέση με το Δημόσιο».
Αβυσσος η ψυχή της εφορίας, αλλά εδώ υπάρχει ένα ερώτημα: Αν υποθέσουμε ότι ο σταθμός που έπρεπε να πληρώνει αυτό το τέλος (ο μόνος σε όλη την επικράτεια) και μάλιστα από το 2006, γιατί προχώρησε αμέσως σε κατάσχεση; Οταν κάποιος χρωστάει στο κράτος λαμβάνει ένα σκασμό ειδοποιήσεις για την οφειλή και μετά του ζητούν να τη ρυθμίσει σε 100 δόσεις. Το γεγονός ότι αυτή η διαδικασία δεν έγινε για έναν ενοχλητικό για την κυβέρνηση σταθμό (για την κυβέρνηση όλη η ειδησεογραφία ενοχλητική είναι) δημιουργεί υποψίες. Και ο Ερντογάν με δήθεν «οικονομικές εκκρεμότητες» των ΜΜΕ είχε ξεκινήσει, πριν κάνει την Τουρκία μια απέραντη φυλακή δημοσιογράφων.
Ελπίζουμε ότι αυτό είναι ένας από τους ακραίους παραλογισμούς του Δημοσίου, όπως είναι και αυτό το περίεργο τέλος, να πληρώνει δηλαδή μια δημοτική επιχείρηση προμήθεια στο κράτος για τα λεφτά που παίρνει.
Η δημοτική αρχή της Αθήνας έκανε μεγάλη προσπάθεια να εξυγιάνει τον σταθμό, κόβοντας δαπάνες και πληρώνοντας θηριώδη χρέη. Οι εργαζόμενοι τον στήριξαν δουλεύοντας χωρίς αμοιβή. Είναι κρίμα να μπει τώρα «τέλος» και τέλος στην προσπάθεια.