Νέες ταινίες: Από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ στο Μιζούρι

Νέες ταινίες: Από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ στο Μιζούρι

5' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πιο σκοτεινή ώρα ***

Βιογραφία (2017)

Σκηνοθεσία: Τζο Ράιτ

Ερμηνείες: Γκάρι Ολντμαν, Λίλι Τζέιμς, Κριστίν Σκοτ Τόμας

Ο «ειδικευμένος» στη βρετανική παράδοση Τζο Ράιτ («Περηφάνια και προκατάληψη», «Εξιλέωση») αναλαμβάνει να αναμετρηθεί με μία από τις σημαντικότερες μορφές της ιστορίας της πατρίδας του, τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Η προσέγγισή του είναι σχετικά ακαδημαϊκή, όμως το σύνολο αναδεικνύεται ποιοτικά χάρη στη μοναδική –και βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα– ερμηνεία του Γκάρι Ολντμαν.

Οπως υποδεικνύει και ο τίτλος, ο Τσώρτσιλ της «Πιο σκοτεινής ώρας» έχει μόλις αναλάβει το αξίωμά του, για να βρεθεί αντιμέτωπος με μια απελπιστική κατάσταση: καθώς τα ναζιστικά πάντσερ προελαύνουν στην Ευρώπη, πάνω από 300.000 Βρετανοί στρατιώτες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στις ακτές της Δουνκέρκης, ενώ ο ίδιος πρέπει να αποφασίσει ανάμεσα στη συνέχιση του αγώνα ή στη συνθηκολόγηση. Μεταξύ της υπονόμευσης από το κόμμα του και της διστακτικότητας του βασιλιά, ο Τσώρτσιλ καλείται να μετατραπεί στον ηγέτη που θα μείνει στην Ιστορία.

Ο Τζο Ράιτ και ο σεναριογράφος του Αντονι Μακ Κάρτεν μπαίνουν (κυριολεκτικά) μέσα στην κρεβατοκάμαρα του σπουδαίου πολιτικού, προκειμένου να σκιαγραφήσουν την καθημερινότητά του. Η προσωπική του δακτυλογράφος (Λίλι Τζέιμς), στην οποία υπαγορεύει φορώντας το ροζ μπουρνούζι του με το ουίσκι στο χέρι, η σύζυγός του (Κριστίν Σκοτ Τόμας), που μάλλον ήταν η μόνη που τον… τρόμαζε, και διάφοροι άλλοι γίνονται οι καθρέπτες της εκρηκτικής προσωπικότητάς του. Σε αυτούς προστίθενται και κάποια ανεκδοτολογικά στοιχεία, όπως μια συνάντηση με πολίτες στο μετρό ή η τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο Ρούζβελτ. Σε κάθε περίπτωση, μετά το Brexit, η ευπρόσδεκτη για το κοινό ανάταση είναι μπόλικη, καθώς οι Βρετανοί αναζητούν αξιόπιστους ηγέτες. Εχοντας μελετήσει εξαντλητικά τον Τσώρτσιλ, από τον τρόπο ομιλίας μέχρι τη στάση και τις κινήσεις του, ο Γκάρι Ολντμαν καταφέρνει να τους θυμίσει τουλάχιστον πώς μοιάζει μια τέτοια προσωπικότητα.

Οι τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, του Μιζούρι ****

Δράμα (2017)

Σκηνοθεσία: Μάρτιν Μακ Ντόνα

Ερμηνείες: Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Γούντι Χάρελσον, Σαμ Ρόκγουελ, Τζον Χοκς

Μία από τις κορυφαίες ταινίες της σεζόν έχει επίσης, αν και με διαφορετική χροιά, πολιτικό περιεχόμενο. Αρκετούς μήνες μετά την άγρια δολοφονία της κόρης της, η Μίλντρεντ (Φράνσις Μακ Ντόρμαντ) τοποθετεί γιγάντιες αφίσες στην είσοδο της κωμόπολης όπου κατοικεί, κατηγορώντας τον σεβαστό αρχηγό της αστυνομίας (Γούντι Χάρελσον) για αδράνεια. Η πράξη της θα σταθεί αφορμή να βγουν στην επιφάνεια προσωπικές έριδες καθώς και διάφορα ζητήματα της στενής κοινότητας, η οποία λειτουργεί ως μικρογραφία της επαρχιακής (τουλάχιστον) Αμερικής.

Ο Μάρτιν Μακ Ντόνα («Αποστολή στην Μπριζ») παραδίδει ένα σπουδαίο σενάριο, στο οποίο καταφέρνει να πυκνώσει το αστυνομικό θρίλερ, το δράμα, αλλά και την κοινωνική σάτιρα, αποφεύγοντας σχεδόν όλα τα κλισέ και τους κλασικούς διαχωρισμούς ανάμεσα σε «καλούς» και «κακούς». Η ηθική μπαίνει εδώ στο επίκεντρο, όμως ο εύκολος δρόμος προς την ανάδειξή της είναι απλώς ανύπαρκτος. Οσο η ένταση κλιμακώνεται και η βία αποκτά τον πρώτο λόγο, η γελαστή μορφή του Ντόναλντ Τραμπ αρχίζει να αχνοφαίνεται πάνω από τις καταπράσινες εκτάσεις του Μιζούρι…

Τίποτα, ωστόσο, δεν θα ήταν εξίσου πειστικό, χωρίς τις εξαιρετικές ερμηνείες τόσο στους πρώτους όσο και στους δεύτερους ρόλους. Ο Σαμ Ρόκγουελ –βραβευμένος με Χρυσή Σφαίρα– διαπρέπει στον ρόλο του άξεστου, ολίγον ρατσιστή «μπάτσου», όπως και ο φτιαγμένος, θαρρείς, για τέτοιους χαρακτήρες Γούντι Χάρελσον. Η δε Μακ Ντόρμαντ με τη μοναδική, υπνωτιστική της ψυχρότητα, μάλλον πρέπει να σκέφτεται ήδη πού θα τοποθετήσει το δεύτερο βραβείο Οσκαρ. Σε έναν κόσμο ολοκληρωτικά αλλαγμένο, εκείνη, όπως και η Αμερική, ψάχνει συγχυσμένη τον βηματισμό της.

Maria by Callas ***½

Σκηνοθεσία: Τομ Βολφ

Εμφανίζονται: Μαρία Κάλλας, Αριστοτέλης Ωνάσης, Τζάκι Κένεντι

Η Κάλλας με τα λόγια της Μαρίας

Ο νεαρός σκηνοθέτης Τομ Βολφ αξιοποιεί τέσσερα χρόνια εξαντλητικής έρευνας προκειμένου να εξιστορήσει τη ζωή και την καριέρα της μοναδικής Μαρίας Κάλλας. Χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τα δικά της λόγια και μέσα από εν πολλοίς αδημοσίευτο υλικό, συνθέτει ένα συγκινητικό αλλά και πολύ διαφωτιστικό ντοκιμαντέρ, διαφορετικό από όσα έχουμε δει έως τώρα. Από την έκρηξη της καριέρας της και την αποθέωση στις μεγαλύτερες σκηνές του κόσμου μέχρι τα προβλήματα και την περίφημη σχέση της με τον Ελληνα κροίσο «Αρίστο» Ωνάση, η ταινία καλύπτει τα πάντα, δείχνοντας παράλληλα σεβασμό όχι μόνο στη σπουδαία καλλιτέχνιδα, αλλά και στη γυναίκα που και η ίδια ήθελε να είναι.

Ζάμα ***

Σκηνοθεσία: Λουκρέσια Μαρτέλ

Ερμηνείες: Ντανιέλ Χιμένες Κάτσο, Λόλα Ντουένιας, Χουάν Μινούχιν

Περιμένοντας τη… μετάθεση

Στη νέα ταινία της Λουκρέσια Μαρτέλ («Γυναίκα χωρίς κεφάλι»), ένας Ισπανός αξιωματικός του 18ου αιώνα βρίσκεται στην Ασουνσιόν, μια απομονωμένη αποικία της Νοτίου Αμερικής. Εκεί, καθώς μάταια περιμένει μετάθεση σε κάποιο καλύτερο πόστο, σταδιακά εγκαταλείπει καθήκοντα και ηθικούς φραγμούς, υποκύπτοντας τελικά στα πάθη του και στην ίδια την τρέλα. Η ιστορία, που βασίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Αντόνιο ντι Μπενεντέτο, είναι ένα ψυχολογικό πορτρέτο μεγάλης έντασης με φόντο ένα τοπίο που μοιάζει αγνό, προκαλεί όμως απελπισία και σπρώχνει τους ανθρώπους στην παράνοια. Αινιγματική και αμφιλεγόμενη, η ταυτότητα της ταινίας ταιριάζει ακριβώς με τον τόπο και τους ανθρώπους που περιγράφει.

Mountain ***

Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Πίντομ

Αφήγηση: Γουίλεμ Νταφόε

Η μαγευτική εμπειρία του βουνού

Ο Γουίλεμ Νταφόε μας ξεναγεί με τη φωνή του στις υψηλότερες κορυφές και στα πιο μαγευτικά βουνίσια τοπία του κόσμου. Το ντοκιμαντέρ της Τζένιφερ Πίντομ είναι ένας ύμνος στη σχεδόν ποιητική ομορφιά των ορεινών όγκων, με τις κλιμακώσεις και τις βυθίσεις, τις υποσχέσεις και τις απειλές τους. Η Αυστραλιανή Ορχήστρα Δωματίου προσφέρει το υποβλητικό μουσικό σκορ, ενώ οι δημιουργοί της ταινίας κινηματογραφούν τις βουνοκορφές και τους ριψοκίνδυνους κατακτητές τους. Η σαγήνη που ασκούν τα βουνά στον σύγχρονο άνθρωπο αποτελεί βασικό στοιχείο του φιλμ, με τον Νταφόε να σημειώνει φιλοσοφικά πως «τα βουνά που σκαρφαλώνουμε είναι περισσότερο εκείνα του ίδιου του μυαλού μας».

Εμείς…

Μια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση με τίτλο «Σινεμά με τον Φρόυντ» διοργανώνει η Ελληνική Ψυχαναλυτική Εταιρεία στην Ταινιοθήκη την προσεχή Κυριακή στις 12 μ. Εκεί θα προβληθεί η ταινία «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά, ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση με τον ίδιο και τον ψυχαναλυτή Δ. Τζάκσον. Η κουβέντα θα γίνει πάνω στο ψυχολογικό υπόβαθρο του βραβευμένου στη Βενετία φιλμ, το οποίο εξερευνά την καταστροφική σχέση τυραννίας-υποταγής.

…Και οι άλλοι

Για μια άκρως  πολιτική οσκαρική κούρσα πηγαίνουμε φέτος, με πολλές πραγματικά εξαιρετικές ταινίες να συναγωνίζονται μέχρι τέλους για τα πολυπόθητα αγαλματίδια. Η αρχή και η… πολιτική που λέγαμε διεφάνη από τις Χρυσές Σφαίρες, όπου κυριάρχησαν οι «Τρεις πινακίδες», ωστόσο η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Συγκεκριμένα η Ενωση Κριτικών –η πρώτη από τις αρκετές ενώσεις που θα ακολουθήσουν– που έδωσε πριν από λίγες ημέρες τα βραβεία της, προτίμησε τη «Μορφή του νερού» του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, τόσο για την καλύτερη ταινία όσο και για τη σκηνοθεσία. Αναμένουμε τη συνέχεια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή