Η νοσηλεία που έγινε ποίηση

Η νοσηλεία που έγινε ποίηση

2' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια διάγνωση με πυώδη πνευμονία, μια εγχείρηση και μια δεκαήμερη νοσηλεία στο ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης μπορούν να γεννήσουν και ποίηση. Ο Πάρις Πετρίδης δημιούργησε μία σειρά φωτογραφιών, σαν ένα χρονικό ασθενείας, με τη διαφορά ότι το νοσοκομείο έγινε μια σκηνή προβολής με νεκρές φύσεις, με σιωπηλές φιγούρες και με έντονα φορτισμένους και νοηματοδοτημένους χώρους, πυκνούς σε συμβολισμό μέσα στην κλινική ακινησία τους.

Μια επιλογή από αυτό το χρονικό με τίτλο «Ατομικό Αναμνηστικό» έγινε λεύκωμα και κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Αγρα» και University Studio Press, με τις φωτογραφίες, καρέ καρέ, να χτίζουν μια αίσθηση γλυκού και αναπόφευκτου εγκλεισμού, με ενδοσκόπηση, παρατήρηση, υπόγειο χιούμορ και σαρκασμό. «Υπήρξα τυχερός μέσα στην ατυχία μου», λέει ο Πάρις Πετρίδης, που σημειώνει ότι η εμπειρία της νοσηλείας του υπήρξε «εξαιρετική». Ηταν μια εμπειρία που δεν την περιμένεις, «σε βρίσκει κατάστηθα. Και στην περίπτωσή μας κυριολεκτικά». Ηταν Αύγουστος του 2015, το νοσοκομείο δεν είχε πολύ κόσμο, και αν και πολλές στιγμές ήταν επώδυνες, γεννήθηκε η καταπληκτική ευκαιρία για μια σχεδόν αυθόρμητη και βιωματική φωτογράφιση. «Με μια μικρή μηχανή, και ένα τρόπο “ανεπίσημο”», ο Πάρις Πετρίδης διέσωσε αυτό το δεκαήμερο νοσηλείας μετουσιώνοντάς το σε ένα χρονικό μιας μοναχικής και βουβής κάμερας.

Οι ακτινογραφίες των πνευμόνων με τη μαυρόασπρη διαφάνειά τους έχουν πάρει θέση στο λεύκωμα σαν αυλαία αρχής και τέλους και ενδιάμεσα σαν μέσα από μία αψίδα δείσδυσης σε έναν κόσμο που χρήζει αποκρυπτογράφησης, οι έγχρωμες φωτογραφίες από τους θαλάμους, τους ασθενείς, τον δίσκο του πρωινού, τις πτέρυγες, το χειρουργείο, τα εσωτερικά φυτά, το «Μάθημα Ανατομίας» του Ρέμπραντ και μια βυζαντινή Παναγιά… Ενας κόσμος σιωπής, με σκιές και φως.

«Εκ των υστέρων πρόσεξα πως οι φωτογραφίες που πήρα πριν μπω στο χειρουργείο είναι πιο σκοτεινές και κλειστοφοβικές», λέει ο Πάρις Πετρίδης, «ενώ όσες πήρα μετά την εγχείρηση συμβολίζουν την έξοδο στο φως». Σπανίως αξιοποιεί κανείς την εμπειρία μιας νοσηλείας με αυτόν τον τρόπο και μάλιστα χωρίς να το έχει σχεδιάσει, αλλά για τον Πάρι Πετρίδη, έναν φωτογράφο που έχει κάνει σπουδή πάνω στη σιωπή των χώρων και των υλικών, η ευκαιρία ήταν προφανώς δελεαστική. Με την απόσταση του χρόνου ακούγεται χαρούμενος και ευγνώμων για την καλή περιποίηση που δέχθηκε στο ΑΧΕΠΑ. «Εκείνες τις ημέρες της νοσηλείας είχα και την ευκαιρία να ξαναδιαβάσω τον Sebald, που είναι αγαπημένος μου», λέει γελώντας. Το αποτέλεσμα είναι μια συλλογή βιωματικής και σχεδόν αυθόρμητης φωτογράφισης, που γέννησαν η εμπειρία και το βίωμα, που ξεπήδησε από το πάσχον σώμα και που έδωσε εν τέλει μια βεντάλια από σπουδές της σιωπής με όγκους και πτυχώσεις και διαφυγές στο φως. Ενα αποτέλεσμα που προσέφερε την προσωπική ανάμνηση σε πλατό κοινού βιώματος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή