Αμεση Ανάλυση: Το συλλαλητήριο που δεν βοήθησε, η ευκαιρία που χάθηκε

Αμεση Ανάλυση: Το συλλαλητήριο που δεν βοήθησε, η ευκαιρία που χάθηκε

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα συλλαλητήριο για να πετύχει πρέπει να γίνει τη σωστή στιγμή και να είναι, άμεσα ή έστω και έμμεσα, μέρος μιας συνολικής εθνικής στρατηγικής. Στην περίπτωση αυτού που διοργανώθηκε την Κυριακή στη Θεσσαλονίκη για το όνομα της ΠΓΔΜ, δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Υπό αυτό το πρίσμα δεν θα αποφέρει οφέλη στην Ελλάδα.

Θα συσπειρώσει κάποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις, θα διαιρέσει κάποιες άλλες, αλλά την Ελλάδα δεν θα την βοηθήσει. Δυστυχώς, τα τελευταία 25 χρόνια έχουν μεταβάλλει πλήρως την εξίσωση, με αποτέλεσμα το συγκεκριμένο συλλαλητήριο να είναι αδύνατον να εξυπηρετήσει τις θέσεις που προβάλλουν οι διοργανωτές του, όσο σεβαστές ή ιστορικά ορθές και αν είναι. Απλούστατα, δεν το επιτρέπει πλέον η συγκυρία.

Η ευκαιρία χάθηκε πριν 25 χρόνια. Ο γράφων συμμετείχε στα συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν στην Ουάσιγκτον, μπροστά από τον Λευκό Οίκο, τον Δεκέμβριο του '92, και στη Νέα Υόρκη, έξω από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, τον Ιανουάριο του '93. Τότε που είχαν σημασία. Τότε που η γειτονική χώρα δεν είχε ακόμη αναγνωρισθεί διεθνώς. Τότε που προσπαθούσε να ορθοποδήσει. Τότε που το όνομα ήταν ακόμη "ανοιχτό". Τότε που όντως η φωνή του ελληνικού λαού μπορούσε να ακουσθεί και να επηρεάσει.

Εάν τότε, που οι συσχετισμοί ήταν υπέρ της Ελλάδας, τα συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης, της Μελβούρνης, της Αθήνας, της Ουάσιγκτον, της Νέας Υόρκης, εντάσσονταν σε μια σαφή εθνική στρατηγική, θα μπορούσαν να είχαν αποφέρει αποτελέσματα. Δυστυχώς, οι μαξιμαλιστικές θέσεις, οι εσωτερικές διαιρέσεις, και οι κακοί χειρισμοί, οδήγησαν ουσιαστικά σε ήττα. Ενα τέταρτο του αιώνα μετά, ολόκληρη η ανθρωπότητα, σχεδόν 140 κράτη, μεταξύ αυτών και τα σημαντικότερα και ισχυρότερα, έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα ως "Δημοκρατία της Μακεδονίας".

Τώρα ένας εφικτός εθνικός στόχος θα μπορούσε να είναι η αντικατάσταση του σκέτου "Μακεδονία", από μια σύνθετη ονομασία η οποία θα χρησιμοποιείται από όλους έναντι όλων. Δεν είναι εύκολο, αλλά μπορεί να επιτευχθεί, αν όλοι – κόμματα, πολίτες, ομογένεια – κινηθούν σωστά και οργανωμένα.

Στο πλαίσιο αυτό, το συλλαλητήριο της Κυριακής θα έπρεπε να εκπέμψει ένα μήνυμα αποφασιστικότητας, εθνικής ενότητας, αλλά και ρεαλισμού. Τότε θα ενίσχυε τη διαπραγματευτική θέση της χώρας, και θα αύξανε τις πιθανότητες εξασφάλισης μιας καλύτερης ονομασίας από αυτή που ισχύει σήμερα.

Δυστυχώς, δεν συνέβη αυτό. Ολα δείχνουν ότι το συλλαλητήριο θα επιδράσει διχαστικά. Οι διαδηλωτές "περιμένουν στη γωνία" τους διαπραγματευτές. Οχι της ΠΓΔΜ, αλλά της Ελλάδας.

Δυστυχώς, δεν διδαχθήκαμε από τα λάθη του παρελθόντος.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή