Ο μύθος των δύο λύκων

6' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο​​ι Ινδιάνοι Cherokee φημίζονται για τη σοφία τους, την οποία εκφράζουν με πολύ απλές ιστορίες, οι οποίες όμως αποκρυσταλλώνουν μεγάλα και πολύ βαθιά νοήματα. Ετσι είναι και ο μύθος των δύο λύκων, που μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, εδώ και αιώνες.

Ο παππούς θέλοντας να νουθετήσει τον εγγονό του και να του δώσει ένα εύληπτο μάθημα ζωής, του διηγείται την ακόλουθη ιστορία: «Παιδί μου, μέσα μου και μέσα σου, αλλά και μέσα σε όλους του ανθρώπους παλεύουν δύο λύκοι. Ο ένας είναι κακός και τρέφεται με μίσος, θυμό, φθόνο, βία, απληστία, αλαζονεία, ενοχές, δυσαρέσκεια, κατωτερότητα, ψέματα, ψευτοπερηφάνια, και εγωισμό. Ο άλλος είναι καλός και τρέφεται με χαρά, ειρήνη, αγάπη, ελπίδα, γαλήνη, ταπεινότητα, ευγένεια, καλοσύνη, ενσυναίσθηση, γενναιοδωρία, αλήθεια, συμπόνια και πίστη». Τότε ο μικρός τον ρωτάει: «Παππού, ποιος λύκος θα νικήσει;» Και ο παππούς του απαντάει: «Αυτός που με τις πράξεις μας, τρέφεται περισσότερο».

Αλήθεια, πόση σοφία κρύβεται σε αυτή την απλή ιστοριούλα. Μακάρι όλοι οι γονείς και οι παππούδες να μιλούσαν στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους για τους δυο λύκους που παλεύουν μέσα μας. Αλλά και οι δάσκαλοι και οι καθηγητές θα έπρεπε να λένε την ίδια ιστορία στους μαθητές και φοιτητές τους, μήπως και βελτιωθούμε σαν χώρα. Δυστυχώς όμως όχι μόνο δεν φροντίζουμε να ταΐζουμε τον καλό λύκο, αλλά εδώ και μερικά χρόνια μπουκώνουμε κυριολεκτικά τον κακό λύκο.

Μην πάτε μακριά, αλλά στο κοντινό 2008, όταν αφήσαμε τα δήθεν «θυμωμένα» παιδιά να καίνε για τρεις ημέρες την Αθήνα και άλλες πόλεις, με την πλήρη ανοχή της αστυνομίας. Ποιον λύκο τάιζαν τα θυμωμένα παιδιά; Είχα τότε αγανακτήσει όταν σε φιλικές συγκεντρώσεις άκουγα ανθρώπους μορφωμένους να δικαιολογούν το κάψιμο της Αθήνας, λέγοντας ότι οι κανακάρηδές τους είχαν πολύ θυμό μέσα τους και έπρεπε κάπου να εκτονωθούν! Δεν νομίζω ότι εκτονώθηκαν. Αντίθετα, εθίστηκαν στην καταστροφή και τη βία, που σήμερα έχουν πλέον λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αποτέλεσμα: Διάφορες συλλογικότητες έχουν αυτοανακηρυχθεί σαν κριτές και εκτελεστές, ώστε απονέμουν με συνοπτικές διαδικασίες τη δική τους δικαιοσύνη, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη συντεταγμένη πολιτεία. Ασκούν μάλιστα και εξωτερική πολιτική, εισβάλλοντας ή προκαλώντας ζημιές σε πρεσβείες ξένων κρατών, πράξεις που ισοδυναμούν με εισβολή σε ξένο έδαφος. Ποιο λύκο ταΐζουν όλοι αυτοί και εμείς που τους ανεχόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι κάνουν ακτιβισμό; Το χειρότερο είναι ότι υπάρχουν πολλοί που τους δικαιολογούν. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη μας είπε ότι «και στον Λευκό Οίκο πετάνε τρικάκια, αλλά δεν τους συλλαμβάνουν»! Δεν μας είπε, όμως, τι θα τους έκαναν αν πέταγαν μπογιές στο κτίριο του Ανωτάτου Δικαστηρίου και έκαναν ζημιές στο εσωτερικό του. Να του το πω εγώ. Θα τους είχανε μπαγλαρώσει με συνοπτικές διαδικασίες, θα τους κλείνανε μέσα και θα τους υποχρέωναν να πληρώσουν τις ζημιές!

Εκεί όμως που πραγματικά θυσιάσαμε τον «μόσχο τον σιτευτό» για να ταΐσουμε τον κακό λύκο, είναι το 2010 με τους δήθεν «αγανακτισμένους». Κάψανε τρεις νέους ανθρώπους και ένα αγέννητο μωρό για να εκτονώσουν και αυτοί τον θυμό τους. Φωνάζανε μάλιστα «κάψτε τους, κάψτε τους», ώστε να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις τους! Ποιο ήταν το έγκλημα των θυμάτων τους; Απλά δούλευαν και δεν μετείχαν στην απεργία. Εχουν περάσει από τότε οκτώ ολόκληρα χρόνια. Οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας, γιατί η δικαιοσύνη υποτίθεται ότι δεν τους βρήκε. Παρ’ όλα τα πολλά video που υπάρχουν, δεν βρέθηκε το «κατάλληλο» video που να δείχνει τους ενόχους με τα χέρια υψωμένα να κρατούν και να ρίχνουν τις μολότοφ. Αυτή είναι η φτηνή δικαιολογία για την απαλλαγή των υπόπτων. Λες και σε όλους τους φόνους βρίσκεται οπτικό αποδεικτικό υλικό που δείχνει τον δολοφόνο να μαχαιρώνει ή να πυροβολεί το θύμα. Ποιο λύκο ταΐζει η δικαιοσύνη; Σίγουρα, όχι τον καλό λύκο. Μια και το έφερε η κουβέντα για τη δικαιοσύνη, αλήθεια πώς εξυπηρετείται η δικαιοσύνη όταν πρόσφατα (Μάρτιος 2018) απαλλάχθηκε κάποιος μεγαλόσχημος υπουργός, ο οποίος το 2013 προέτρεπε το πλήθος «να λιντσάρει τον Πάχτα», με τη δικαιολογία ότι δεν το εννοούσε κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά θέλοντας να πει «καταψηφίστε τον Πάχτα»! Οταν για τη δικαιοσύνη το ρήμα «λιντσάρω» γίνεται δεκτό σαν συνώνυμο με το «καταψηφίζω», τότε ο κακός λύκος κάνει πάρτι.

Η ιστορία των θυμάτων της Marfin, δυστυχώς, πάει πολύ μακριά. Η συλλογική συνείδησή μας την έχει ξεχάσει. Καμιά εκδήλωση δεν γίνεται στη μαύρη αυτή επέτειο. Σποραδικά αναφέρονται τα ονόματα των θυμάτων. Αντίθετα στην επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου γίνονται εκδηλώσεις μνήμης και καταστροφής σε όλη τη χώρα. Βλέπετε, στην αξιακή κλίμακα του κακού λύκου οι τρεις και το αγέννητο της Marfin έχουν λιγότερη αξία από τον δεκαεξάχρονο που πυροβόλησε αστυνομικός. Η συμπόνια τρέφει τον καλό λύκο, γι’ αυτό και είναι ανεπιθύμητη, ενώ ο θυμός και η καταστροφή είναι τα αγαπημένα φαγητά του κακού λύκου.

Συνεχίζουμε με τα απαράδεκτα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2011, όταν το θυμωμένο πλήθος εμπόδισε τη στρατιωτική παρέλαση, φωνάζοντας υβριστικά συνθήματα εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον χώρο. Οπαδοί του Σύριζα φώναζαν «Προδότη Παπούλια», ώστε να συντηρούν το μίσος και τον θυμό. Ο χαρακτηρισμός «προδότη» είναι πολύ βαρύς για να εκτοξεύεται με τόση ευκολία, αλλά ο κακός λύκος όλα τα χωνεύει. Το περιστατικό αυτό υπήρξε ο καταλύτης αλλά ταυτόχρονα και ο πυροκροτητής στις δραματικές πολιτικές εξελίξεις που ακολούθησαν, με κυρίαρχο γεγονός την παραίτηση του πρωθυπουργού, αφού προηγουμένως είχε εξαγγείλει ένα αχρείαστο δημοψήφισμα, προκαλώντας την οργή της Ευρώπης.

Η καλλιέργεια του μίσους συνεχίζεται. Στις εκλογές του Μαΐου του 2012, το προεκλογικό σύνθημα του Σύριζα ήταν «ή εμείς, ή αυτοί»! Λες και «αυτοί» δεν είναι Ελληνες αλλά μισητοί εχθροί! Αισίως φτάνουμε στο μοιραίο 2015, όπου με ψέματα και περισσότερα ψέματα, αλλά και μίσος ταξικό, ο Σύριζα αναλαμβάνει την κυβέρνηση της χώρας. Από τότε ζούμε μέσα στο ψέμα. Η ευκολία με την οποία εκστομίζονται τα μεγαλύτερα ψέματα είναι μοναδική. Οι άνθρωποι έχουν ταλέντο. Δεν ιδρώνει το αυτί τους.

Εκεί όμως που κυριολεκτικά η κυβέρνηση δημιούργησε εκτροφείο κακών λύκων ήταν η παιδεία μας. Μια από τις πρώτες ενέργειές της ήταν η επαναφορά του ακαδημαϊκού ασύλου, με τις γνωστές συνέπειες που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία τρία χρόνια. Τα πανεπιστήμιά μας και ιδιαίτερα το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο έχουν εξελιχθεί σε χώρους απόλυτης ανομίας με διακίνηση ναρκωτικών και ορμητήρια αναρχικών συλλογικοτήτων. Εχουμε τόσο συνηθίσει τη βία, που δεν μας εκπλήσσει ο εβδομαδιαίος καταιγισμός μολότοφ κατά αστυνομικών στη Στουρνάρη.

Τη σκυτάλη πήρε η Θεσσαλονίκη. Μόλις πριν από λίγες ημέρες, «άγνωστοι» με ορμητήριο το Αριστοτέλειο πέταξαν τριάντα μολότοφ στους αστυνομικούς για να τους κάψουν!

Ουσιαστικά τα τελευταία δέκα χρόνια ζούμε μέσα στο μίσος, τη βία και το ψέμα. Εχουμε καταφέρει να διχαστούμε και να τρωγόμαστε πολιτικά, ιδεολογικά, ποδοσφαιρικά, γεωγραφικά, κοινωνικά και ταξικά. Κρίμα, δεν το αξίζει αυτή χώρα.

Τέλος, δεν πρέπει να αγνοήσουμε την απληστία που τρέφει τον κακό λύκο. Το κύκλωμα με τα φάρμακα των καρκινοπαθών αποδεικνύει ότι μπροστά στο χρήμα γιατροί, φαρμακοποιοί, νοσηλευτές και άλλοι μπορούν χωρίς τύψεις να επισπεύδουν τον θάνατο των ασθενών τους, προκειμένου να κερδίσουν μερικά χρήματα. Αλήθεια, ένας πληρωμένος δολοφόνος σκοτώνει κάποιον άγνωστό του προκειμένου να εισπράξει το συμβόλαιο θανάτου. Αυτοί, όμως, «δολοφονούσαν» τους ασθενείς που υποτίθεται ότι φρόντιζαν. Πόση σκληρότητα μπορεί να κρύβει η ψυχή του ανθρώπου. Η διάρκεια και το μέγεθος του κυκλώματος είναι αμφίβολο αν έχει παρόμοιό του σε κάποια άλλη χώρα.

Δυστυχώς, όπως έχουμε καταντήσει, όχι μόνο θα νικήσει ο κακός λύκος, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα γίνει κανένας αγώνας. Απλούστατα, ο καλός λύκος που έχουμε όλοι μέσα μας, θα πεθάνει από ασιτία!

* Ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή