«Πριν από αρκετά χρόνια τραγουδούσα στο Λος Αντζελες και ήμουν ανήσυχη για το πώς θα με υποδεχθεί ένα κοινό που με ήξερε ελάχιστα», είπε η Νάνα Μούσχουρη προχθές το βράδυ στη συναυλία της στο κατάμεστο Ηρώδειο, που έγινε για τους σκοπούς του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Ελπίδα». «Δίπλα μου ήταν ο πιανίστας Λιμπεράτσε και με εμψύχωσε λέγοντας “μην ανησυχείς, γιατί επάνω στη σκηνή τα πρώτα 80 χρόνια είναι δύσκολα”». Γελάσαμε όλοι και τότε η κ. Μούσχουρη συνέχισε: «Κι έτσι ήρθα απόψε εδώ για να σας πω ότι τα πρώτα 90 χρόνια είναι δύσκολα». Η Νάνα Μούσχουρη, που θα κλείσει τα 84 στις 13 Οκτωβρίου, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες ερμηνεύτριες σε ολόκληρο τον κόσμο. Εχει τιμηθεί με αμέτρητους χρυσούς και πλατινένιους δίσκους από πάνω από 200 άλμπουμ με τραγούδια σε δέκα γλώσσες, από αγγλικά έως κινεζικά.
Η κ. Μούσχουρη είχε αποφασίσει να ολοκληρώσει την καριέρα της το 2014 όταν μας αποχαιρέτησε καλλιτεχνικά και πάλι στο Ηρώδειο στο πλαίσιο της παγκόσμιας περιοδείας Farewell Tour. Ομως, άλλαξε γνώμη. Καθώς η διαδρομή της χαρακτηρίζεται από την υπέρβαση των ορίων της κοινωνικής τάξης, της εθνικότητας, του φύλου, της γλώσσας και των μουσικών ειδών, δεν θα μπορούσε να περιοριστεί από το όριο της ηλικίας. Αντιθέτως, αποφάσισε με το παράδειγμά της, με την επιλογή της ορατότητας, χωρίς τον φόβο της έκθεσης, να ενισχύσει το νέο ρεύμα που αναπτύσσεται στις δυτικές κοινωνίες και που επιβάλλει την έμπρακτη καταπολέμηση του στίγματος της ηλικίας. Πρόκειται για ένα μήνυμα διεκδίκησης χώρου και ισότιμης συμμετοχής στην «πόλη» που αφορά όλους μας και ως εκ τούτου είναι ένα μήνυμα σαφώς «πολιτικό».
Η παράσταση, όμως, δεν ήταν μόνο ένα πολιτικό μήνυμα, αλλά και μια καλλιτεχνική κατάθεση. Η φωνή της κ. Μούσχουρη φέρει τα σημάδια του χρόνου, κάτι που δεν έχει προσπαθήσει να κρύψει. Αλλωστε, μετά τα 50 σχεδόν όλοι οι τραγουδιστές δεν έχουν τη φωνή που είχαν στα 25. Μόνο που τα σημάδια του χρόνου σε μια μεγάλη φωνή συνδυάζονται με τα αποτυπώματα της μύησης στις αλήθειες της ζωής, οδηγώντας σε ένα ανεπανάληπτο ερμηνευτικό απόσταγμα. Δεν στεκόμαστε μπροστά στον βετεράνο ερμηνευτή για να αποφανθούμε αν μπορεί να επαναλάβει μια παράσταση με την τεχνική τελειότητα που είχε κατακτήσει στο απόγειο της καριέρας του, αλλά για να αφουγκραστούμε το βάθος της τέχνης του και να αντιληφθούμε έναν πλούτο που μόνο στην ωριμότητά του μπορεί να προσεγγίσει και να αποδώσει. Γίναμε κοινωνοί σε ένα μοναδικό φαινόμενο θάρρους, ευαισθησίας και δημιουργικότητας, όσο κι αν συνδυάζεται από μια αναπόφευκτη συγκίνηση. Αυτή η στάση απέναντι στη ζωή, η στάση της διαρκούς συμμετοχής και η επιλογή της δημιουργικότητας είναι μια πολιτική στάση και είναι επίσης μια επιλογή νεότητας εξ ου και ο τίτλος «forever young» («για πάντα νέα») με τον οποίο η Νάνα Μούσχουρη εμπνέει για ακόμη μία φορά ανθρώπους από κάθε γλώσσα, από κάθε κουλτούρα και από κάθε ηλικία.