Ο νέος διπολισμός

2' 13" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Είναι η πρώτη χρονιά μετά το 2015 (αν όχι και νωρίτερα) που γίνεται σαφής η απόσταση μιας μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης από αυτό που «εκπροσωπεί» ο ΣΥΡΙΖΑ. Οσοι, για τους δικούς τους λόγους, υποστηρίζουν ή ανέχονται αυτήν την κυβέρνηση σιωπούν ή αποφεύγουν πολιτικές συζητήσεις και είναι πια κάτι το συνηθισμένο να μη βρίσκει κανείς ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ που να το δηλώνει με περηφάνια. Αυτό είναι από μόνο του ενδεικτικό, αν αναλογιστεί κανείς το θράσος και την αλαζονεία των περασμένων ετών, αλλά και πάλι δεν είναι ένα στοιχείο από μόνο του ικανό να προκαλέσει εφησυχασμό για τη μαζική μεταστροφή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως αυτό το καλοκαίρι ήταν σημαδιακό για την κοινωνική απομόνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Οπως επίσης δεν υπάρχει αμφιβολία πως η κυβέρνηση είναι απομονωμένη όχι μόνο κοινωνικά αλλά και πολιτικά, καθώς μόνο περιφερόμενα και άστεγα στελέχη με μηδαμινή κοινωνική υπόσταση είναι οι νέοι «πρόθυμοι». Αλλά είναι επίσης σαφές ότι ο κλυδωνιζόμενος και απομονωμένος, αυτός που έχει γαλουχηθεί με πετροπόλεμο και που έχει μεγαλώσει σε περιβάλλον αυτοαναφορικό, δεν κατανοεί τις συνθήκες της ήττας ούτε δέχεται την κοινωνική κατακραυγή ως συνέπεια της δικής του ανικανότητας. Την αποδίδει σε συνωμοσία και σε κακόβουλα σχέδια αντιπάλων γιατί αυτό που επί της ουσίας απουσιάζει είναι η ιδρυτική, βιωματική και κυτταρική σχέση με τη δημοκρατία.

Η κοινωνική κινητικότητα που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια έχει βασικό συστατικό τη ρήξη με τις διατομές και επικαλύψεις του παρελθόντος. Αλλά καθώς αυτό είναι ένα διεθνές φαινόμενο, που σε όλες τις χώρες έχει αναδιανείμει τις κοινωνικές συμμαχίες κατά τρόπο καινοφανή για την εποχή μας, είναι βέβαιον πως και η ελληνική περίπτωση ακολουθεί ή δέχεται τους τριγμούς και τις επιρροές των τεραστίων μετακινήσεων σε ψυχικές διαθέσεις, συναισθηματικές συσπειρώσεις και πολιτικά άλματα που παρατηρούνται διεθνώς. Στα πρώτα χρόνια του φαινομένου (2010-2015) υπήρχε έντονος αιφνιδιασμός και πολλά από όσα συνέβαιναν προκαλούσαν τους αυτονόητους αλλά επίπεδους παραλληλισμούς με τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης. Τα τελευταία, όμως, χρόνια, με την ωρίμανση των εργαλείων της πολιτικής ανάλυσης, είδαμε πως οι κοινωνικές μετακινήσεις τείνουν να σταθεροποιούνται και τα μεγάλα σχίσματα να προχωρούν πλέον σε νέα δίπολα και όχι σε κατακερματισμούς. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον τον στόχο να είναι ένας από τους πυλώνες της διπολικής κατάστασης που τείνει να διαδεχθεί τον κατακερματισμό των πρώτων χρόνων της κρίσης.

Εκ των πραγμάτων αυτό μοιάζει να είναι ένας δύσκολος στόχος, τουλάχιστον αν έχει κανείς στον νου τον διχασμό ή έστω τη διαίρεση της κοινωνίας σε μεγάλα σχήματα 30%-40%. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει να μειώσει τη διαφορά (που μοιάζει να αυξάνει), το στοίχημα να είναι ένας ισχυρός πυλώνας του νέου διπολισμού εξανεμίζεται. Αλλά είναι επίσης βέβαιον ότι, θεωρητικά τουλάχιστον, υπάρχει άστεγος πληθυσμός που ζητεί να είναι ο αντίπαλος πόλος στη Ν.Δ. Αυτός ο πληθυσμός αποτελεί μέγα στόχο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή