Ο Λουκάς Παπαδήμος έχει τιμήσει την Ελλάδα με την επιστημονική του διαδρομή σε μεγάλα αμερικανικά πανεπιστήμια, καθώς και με το έργο του ως διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Είναι τιμή μας ως Ελληνες που είχαμε μια προσωπικότητα τέτοιας διεθνούς εμβέλειας και μπορέσαμε να τον καλέσουμε την πιο κρίσιμη στιγμή, το 2011, για να αναλάβει την πιο σοβαρή αποστολή, έστω κι αν αυτοί που τον κάλεσαν, οι πολιτικοί αρχηγοί της εποχής, το έκαναν με μισή καρδιά γιατί φοβούνταν την αποδοχή του από την κοινωνία, που έφτανε το 80%. Νόμιζαν ότι θα ιδρύσει κόμμα για να τους παραμερίσει. Ακριβώς, όμως, αυτή η αποδοχή ήταν εκείνη που τους έκανε να μην μπορούν να τον αγνοήσουν και να μην κατορθώσουν τελικά να τοποθετήσουν στη θέση του πρωθυπουργού μία από τις μαριονέτες που είχαν στο μυαλό τους. Δίπλα στη λαϊκή αποδοχή βρισκόταν η άριστη γνώση του αντικειμένου, των ζητημάτων οικονομικής και νομισματικής σταθερότητας, καθώς και οι επαφές με προσωπικότητες στα κέντρα αποφάσεων σε όλη την Ευρώπη. Ο κ. Παπαδήμος υπήρξε συμφοιτητής του Μάριο Ντράγκι και προφανώς και ο τελευταίος αδαής θα συμφωνούσε πως όταν η Ελλάδα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει ένας συμφοιτητής του κ. Ντράγκι είναι μάλλον καταλληλότερος πρωθυπουργός από οποιοδήποτε υποπροϊόν της Μεταπολίτευσης.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από 255 βουλευτές και πέτυχε άθλους που δεν έχουν σημειωθεί ποτέ σε καμία χώρα. Η κυβέρνηση αυτή πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη εθελοντική περικοπή δημοσίου χρέους που βρέθηκε ποτέ σε χέρια ιδιωτών (ξένες τράπεζες, ξένα ταμεία, hedge funds) και εξασφάλισε παράλληλα τη μεγαλύτερη χρηματοδότηση που έλαβε ποτέ χώρα από άλλες χώρες προκειμένου να στηρίξει αυτή την εθελοντική περικοπή, να τηρήσει τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να διατηρήσει όρθιες τις τράπεζες, τα Ταμεία και την οικονομία της. Και στο τέλος αυτού του εθνικού έργου, που εξελισσόταν μετ’ εμποδίων γιατί ένας «εσωτερικός εχθρός», οι «Αγανακτισμένοι» εγκάθετοι της Αριστεράς έκαιγαν την Αθήνα σε αγαστή συνεργασία με την Ακροδεξιά, ο κ. Παπαδήμος αποχώρησε με σεμνότητα χωρίς ποτέ να εμπλακεί σε πολιτικές αντιπαραθέσεις. Το «ευχαριστώ» ήταν η περυσινή απόπειρα δολοφονίας, που ο κ. Τσίπρας καταδίκασε με γραπτή δήλωση, αλλά δικαιολόγησε εμμέσως αποφεύγοντας να τον επισκεφτεί στο νοσοκομείο, και η πρόσφατη προσβολή από την Ιθάκη. Ο κ. Παπαδήμος δεν «ευτέλισε» τη Δημοκρατία, όπως ελέχθη στο θλιβερό διάγγελμα. Αντίθετα, με το έργο του θωράκισε τη Δημοκρατία από ξενιστές που επένδυαν στην κατάρρευση για να χτίσουν επάνω στα συντρίμμια της Ελλάδας μια προσωποπαγή δραχμική δικτατορία και να ζωντανέψουν τους αριστερούς εφιάλτες του Εμφυλίου. Και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν μπορούν να τον ξεχάσουν.