Διπλωματία «Μπαρμπαρός»

1' 41" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα σκαμπανεβάσματα που παρατηρούνται στην άσκηση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής κάθε φορά που σημειώνεται μια αλλαγή προσώπων ή κυβερνήσεων, είναι πραγματικά τόσο προβλέψιμα που ίσως πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «σταθερές». Δεδομένου, ωστόσο, ότι καταγράφονται σε ένα διεθνές περιβάλλον όπου το μέτρο σύγκρισης είναι ορατό και σε διαρκή αντίθεση με το ελληνικό παράδειγμα, ίσως είναι χρήσιμες ορισμένες διαπιστώσεις. Το μέτρο σύγκρισης είναι, βεβαίως, η Τουρκία. Παρά το γεγονός ότι ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έχει πρακτικά επιβληθεί με τρόπο εμφατικό, σε όλο το πάλαι ποτέ ισχυρό, βαθύ κράτος, οι στρατηγικοί στόχοι της γείτονος επιδιώκονται και εξυπηρετούνται περίπου μονότονα με βάση ορισμένες διαχρονικές σταθερές.

Η νέα έξοδος του «Μπαρμπαρός» στην Ανατολική Μεσόγειο και η τεχνητή ένταση που καλλιεργεί η Αγκυρα σε μια περιοχή συμφερόντων της Ελλάδας και, κατά κύριο λόγο, της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν αποτελεί μια επιχείρηση η οποία διεξήχθη εν θερμώ. Προετοιμαζόταν για αρκετούς μήνες και υλοποιήθηκε ακριβώς στον μήνα ο οποίος είχε επιλεγεί από την αμερικανική εταιρεία Exxon/Mobil για την έναρξη των γεωτρήσεών της στο οικόπεδο 10 της κυπριακής ΑΟΖ. Ο συμβολισμός είναι ορατός για όλους όσοι διαθέτουν «μάτια» (εν ολίγοις ναυτική παρουσία) στην περιοχή και, ακόμη πιο κατανοητός για την Αθήνα και τη Λευκωσία που διαθέτουν συμφέροντα στην περιοχή. Απολύτως σαφές είναι όμως και το έμμεσο μήνυμα που η Αγκυρα εκπέμπει προς το Κάιρο. Οι Τούρκοι αφήνουν την αιγυπτιακή ΑΟΖ ελεύθερη αμφισβητήσεων, ωστόσο με την επίδειξη ισχύος έναντι Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας, πρακτικά υποδεικνύουν στο Κάιρο ότι μια πιθανή συμφωνία για οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών με την Αθήνα, θα μπορούσε να αποδειχθεί πολύ περίπλοκη υπόθεση για την ηγεσία της μεγάλης αραβικής χώρας.

Με έναν τρόπο το «Μπαρμπαρός» υπενθύμισε, σε όσους τείνουν ευήκοα ώτα στην Αθήνα, ότι υπάρχουν ορισμένα ζητήματα τα οποία πρέπει να τυγχάνουν διακομματικής συναίνεσης. Η συνέχεια της υπηρεσιακής ηγεσίας στα υπουργεία που βρίσκονται στον σκληρό πυρήνα του κράτους και η δυνατότητά της να εργάζεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για τη διατήρηση αντανακλαστικών έναντι προκλήσεων οι οποίες θα γίνουν ολοένα και πιο περίπλοκες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή