Η εικόνα ενός αυτοκινήτου στην πρίζα μπορεί να προξενούσε εντύπωση και πολλές απορίες πριν από μερικά χρόνια, ωστόσο το μάτι αρχίζει να εξοικειώνεται (και συμφιλιώνεται) σταδιακά με το θέαμα. Το χαμηλότερο λειτουργικό κόστος και η φιλική προς το περιβάλλον τεχνολογία στρέφουν το αγοραστικό ενδιαφέρον ολοένα και εντονότερα προς τα ηλεκτροκίνητα οχήματα. Το υψηλό αρχικό κόστος απόκτησης, από την άλλη, αμβλύνει τον ενθουσιασμό των υποψηφίων ιδιοκτητών, οι οποίοι όμως έχουν αρχίσει να μελετούν σοβαρά την ηλεκτροκίνηση στα οχήματα.
Ορισμένες, μάλιστα, από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επιδοτούν την αγορά ηλεκτροκίνητων οχημάτων προκειμένου να μειώσουν το υψηλό αρχικό κόστος απόκτησης. Υπάρχουν και περιπτώσεις που παρέχονται και άλλα προνόμια όπως είναι η δωρεάν στάθμευση. Σε αυτό το πλαίσιο πριν από λίγες ημέρες παρουσίασε η Ν.Δ. την πολιτική της σχετικά με την ηλεκτροκίνηση στην Ελλάδα. Ο βασικός άξονας του σχεδίου που ανακοίνωσε η αξιωματική αντιπολίτευση περιλαμβάνει:
• Μείωση του συντελεστή του ΦΠΑ από το 24% στο 13% στην αγορά του ηλεκτρικού αυτοκινήτου.
• Θέσπιση κυκλοφοριακών προνομίων ως κίνητρο για τη χρήση ηλεκτροκίνητων οχημάτων.
• Αντικατάσταση των παλαιών κρατικών οχημάτων με ηλεκτρικά.
• Αντικατάσταση των παλαιών αστικών λεωφορείων με ηλεκτρικά.
• Παροχή κινήτρων για την κατασκευή ηλεκτρικών οχημάτων και παρελκομένων στην Ελλάδα.
• «Καθαρή» ηλεκτροκίνηση από ΑΠΕ στην υπηρεσία του τουρισμού.
Σήμερα στη χώρα μας κυκλοφορούν 262 αμιγώς ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα (Battery Electric Vehicle BEV) με τη μερίδα του λέοντος να διατηρεί η BMW, αφού ξεκίνησε δυναμικά τη διάθεση των ηλεκτρικών αυτοκινήτων της προ τετραετίας. Η συνολική, όμως, εικόνα είναι ενδεικτική της βραδύτητας με την οποία η ηλεκτροκίνηση των αυτοκινήτων κάνει την εμφάνισή της στην Ελλάδα. Πέραν της οικονομικής κρίσης, αυτό που συνεχίζει να επιδρά στην έλλειψη αγοραστικού ενδιαφέροντος είναι η μη ύπαρξη υποδομής υποστήριξης της ηλεκτροκίνησης σε εθνικό επίπεδο με δίκτυο ταχυφορτιστών, σε συνδυασμό με την έλλειψη ελκυστικότερων οικονομικών ή/και φορολογικών κινήτρων, τα οποία να αντισταθμίζουν σε κάποιο ικανοποιητικό βαθμό τη σχετικά υψηλή τιμή κτήσεως των ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Πρέπει να θεσπιστούν ελκυστικά οικονομικά και φορολογικά κίνητρα που να αντισταθμίζουν το υψηλό κόστος των ηλεκτρικών οχημάτων, τουλάχιστον ώσπου τα ηλεκτρικά οχήματα να αποτελέσουν το 10% των νέων κυκλοφοριών ετησίως ή το 5% της συνολικής κυκλοφορίας στους δρόμους, επεσήμανε στην «Κ» ο δρ Ευάγγελος Μπεκιάρης, διευθυντής στο Ινστιτούτο Βιώσιμης Κινητικότητας και Δικτύων Μεταφορών. Παράλληλα, χρειάζεται να δοθεί προτεραιότητα για ηλεκτροκίνηση στους στόλους δημόσιας χρήσης, τόσο στα δημόσια μέσα μεταφοράς όσο και στα ταξί, όπου και εδώ απαιτούνται μέτρα οικονομικής στήριξης, συμπληρώνει ο δρ Μπεκιάρης.
Την ίδια ώρα, σε δημόσια διαβούλευση έως τις 5 Δεκεμβρίου έχει θέσει η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) το ρυθμιστικό πλαίσιο εγκατάστασης και λειτουργίας υποδομών για την επαναφόρτιση ηλεκτρικών οχημάτων στη χώρα μας. Πρόσφατα, το Ινστιτούτο Βιώσιμης Κινητικότητας και Δικτύων Μεταφορών παρέδωσε στον ΔΕΔΔΗΕ (Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας) αναλυτική έκθεση για τις ελάχιστες υποδομές που απαιτούνται για τη δημιουργία εθνικού δικτύου σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων, στο πλαίσιο σχετικής μελέτης που του ανατέθηκε. Σήμερα, οι σταθμοί φόρτισης, οι οποίοι αποτελούν στην πλειονότητά τους ιδιωτικές πρωτοβουλίες, είναι περίπου 70-80 και φανερώνουν σημαντική απόκλιση από παλαιότερες εκτιμήσεις, που προέβλεπαν ότι έως το 2020 στην Ελλάδα θα υπάρχουν πάνω από 6.900 διπλά σημεία φόρτισης.
Το κόστος
Για τον καταναλωτή η πρόκληση αγοράς ηλεκτρικού οχήματος προέρχεται από τη μείωση του λειτουργικού κόστους. Μια διαδρομή 100 χλμ. με ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο απαιτεί κατά μέσον όρο ένα ευρώ (ηλεκτρικής) ενέργειας, ενώ τα συμβατικά οχήματα απαιτούν από 10 έως 14 ευρώ με τα σημερινά επίπεδα τιμών πετρελαίου, φυσικού αερίου κ.λπ.
Το κόστος συντήρησης ενός ηλεκτροκίνητου είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό ενός συμβατικού οχήματος. Ο χρόνος φόρτισης και η αυτονομία (χιλιομετρική κάλυψη) αποτελούν τα σοβαρότερα αντικίνητρα. Οσο περνά ο καιρός, ωστόσο, τόσο ο χρόνος φόρτισης όσο και το αρχικό κόστος απόκτησης μειώνονται, καθιστώντας τα ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα πιο προσιτά.
Η αγορά θα χρειαστεί λίγο ακόμα χρόνο μέχρι να κάνει άλματα τουλάχιστον στην Ελλάδα, καθώς στην παρούσα φάση η πλειονότητα των ιδιοκτητών ηλεκτροκίνητων οχημάτων τα αγοράζει ως «δεύτερο» αυτοκίνητο.
Συνολικά το 2017 στην Ευρωπαϊκή Ενωση πωλήθηκαν 331.971 οχήματα εναλλακτικών καυσίμων (ηλεκτρικά-υβριδικά) αυξημένα κατά 54,8% σε σύγκριση με το 2016. Συγκεκριμένα, πωλήθηκαν συνολικά 115.405 ηλεκτρικά αυτοκίνητα και 216.566 υβριδικά οχήματα σε όλη την Ε.Ε. Οσον αφορά τα ηλεκτρικά οχήματα, τη μεγαλύτερη αύξηση σημείωσε η Βουλγαρία (+1.260%) όπου πωλήθηκαν 68 συνολικά αμιγώς ηλεκτρικά αυτοκίνητα και ακολούθησαν η Ουγγαρία με 749 οχήματα (+335,5%), η Πολωνία με 439 οχήματα (+306,5%) και η Σλοβακία με 209 οχήματα (+254,2%). Αντίθετα μείωση του συνόλου των πωλήσεων είχαν η Δανία (-46,8% με 698 οχήματα), η Εσθονία (-25,7% με 26 οχήματα) και η Λιθουανία (-18,8% με 52 οχήματα). Μεγαλύτερες αγορές παρέμειναν, για άλλη μία χρονιά, η Γερμανία με 25.056 πωλήσεις και αύξηση 119,6%, η Γαλλία με 24.910 οχήματα και αύξηση 14,5% και η Μεγάλη Βρετανία με 13.597 οχήματα και αύξηση 32,5%.