Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν θα λάβει σήμερα τη γραπτή απάντηση του προέδρου της Βουλής στον Αλέξη Τσίπρα; Πίσω. Θα κάνει πίσω. Τι άλλο να κάνει; Προεξοφλώ εκ των προτέρων ότι ο πρόεδρος του σώματος δεν πρόκειται να ενδώσει στην πίεση του ΣΥΡΙΖΑ και διακινδυνεύω την πρόβλεψη ότι η αξιωματική αντιπολίτευση τελικά θα υποχωρήσει ευσχήμως, διότι είναι φανερό ότι ο Πολάκης προσωπικά (δευτερευόντως ο Τζανακόπουλος) παγίδευσε όλο τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια θέση ασύμφορη, από την οποία πρέπει απαραιτήτως να απεμπλακεί, σώζοντας όσο γίνεται τα προσχήματα. Πολύ απλά, ο αγριάνθρωπος τους πήρε ξανά στον λαιμό του.
Το θέμα, δηλαδή η εξαίρεση των Πολάκη και Τζανακόπουλου από την Προανακριτική, για τον αυτονόητο λόγο ότι δεν μπορεί να είναι κανείς ελέγχων και ελεγχόμενος συγχρόνως, αφορούσε και τους δύο τέως υπουργούς, συνεπώς αφορούσε τον κοινοβουλευτικό ΣΥΡΙΖΑ συνολικά. Εντούτοις, ο Πρωτάνθρωπος των Σφακίων κατάφερε να αρπάξει το θέμα ο ίδιος (δεν ήταν και δύσκολο για άνθρωπο της δικής του αγοραίας θρασύτητας), με τον σκοπό να αναδειχθεί ο ήρωας της υπόθεσης για τον ΣΥΡΙΖΑ και να πετύχει έτσι την πλήρη αποκατάστασή του.
Να θυμίσω εδώ ότι ο Πολάκης εξελέγη δύσκολα, με τον Τσίπρα να τον σπρώχνει προσωπικά. Επίσης, ότι για πολύ καιρό έμενε στη σπηλιά του και δεν ακούγαμε ούτε την αναπνοή του. Τέλος, να θυμίσω ότι η μόνη αυτοκριτική που ακούγεται πότε πότε από τους Συριζαίους πάντα φωτογραφίζει τον Πολάκη και τη συμπεριφορά του. Επομένως, μία περιφανής νίκη κατά της τρισκατάρατης Δεξιάς θα μπορούσε να τον αποκαταστήσει πλήρως. Ακόμη και εκείνοι που θα διατηρούσαν επιφυλάξεις θα τις κατάπιναν, βοηθώντας την κατάποση με λίγο νεράκι.
Για να πετύχει όμως το σχέδιο, ο Πολάκης θα έπρεπε να προσέξει μια πολύ λεπτή ισορροπία. Επρεπε μεν να εκφοβίσει τη συμπολίτευση, αλλά μόνον τόσο ώστε να την κάνει να υποχωρήσει. Προς Θεού, όμως, όχι περισσότερο! Γιατί αν την κατατρομάξει, τότε πετυχαίνει το αντίθετο αποτέλεσμα: όχι μόνο τη συσπειρώνει για να αντισταθεί στη χυδαιότητα του τσαμπουκά, αλλά επίσης ξυπνάει στην κοινή γνώμη τις μνήμες των αγριοτήτων του από το πρόσφατο παρελθόν. Και, το χειρότερο; Αυτή τη βαθύτατα προσβλητική στάση προς τους δημοκρατικούς θεσμούς και το κράτος δικαίου τη χρεώνεται συλλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Βεβαίως, οι έννοιες «λεπτές ισορροπίες» και «Πολάκης» μέσα στην ίδια πρόταση συνιστούν αυτό που λένε οι λατινομαθείς contradictio in terminis. Ο Πολάκης τα έκανε λίμπα με το καλημέρα σας, με αποτέλεσμα ο ΣΥΡΙΖΑ να βρίσκεται εγκλωβισμένος στο ύφος και στο ήθος του Πολάκη. Εύγε! Οποιος άκουσε τις συνεντεύξεις που έδωσε αυτές τις μέρες η Ολγα Γεροβασίλη αντιλαμβάνεται τη δυσκολία της θέσης του ΣΥΡΙΖΑ από το ύφος της: Προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ μετριοπάθειας, απειλών και ανοησιών (π.χ., «ο Πολάκης δεν είχε ποτέ άδικο σε ό,τι είπε»), με ύφος βρεγμένης γάτας. Αν δεν ήταν η Γεροβασίλη, θα τη λυπόσουν. Αλλά και η επιστολή Τσίπρα προς τον πρόεδρο της Βουλής αποσκοπεί και αυτή στην πτώση των τόνων και στη συντεταγμένη υποχώρηση από τους όρους που έθεσε ο Πολάκης.
Πόσο πολύτιμος, όμως, μπορεί να είναι πια αυτός ο Πολάκης; Το κόστος συντήρησής του είναι ασύμφορο. Ωραίο, δεν λέω, να έχεις ένα μεγαλόσωμο εγγλέζικο μαστίφ για φύλακα. Αλλά κάθε μέρα κατεβάζει, που λέει ο λόγος, τρία κιλά κρέας, αξίζει τον κόπο; Αφήστε, δε, που όταν γαβγίζουν και είσαι δίπλα ξεκουφαίνεσαι…
Συνέδριο Μόντι Πάιθον
Αποφασίστηκε χθες το βράδυ, γι’ αυτό κατά τις 10, όταν πια είχε διαδοθεί το νέο, ακούσατε τις καμπάνες των εκκλησιών να χτυπούν. Το συνέδριο του ορίτζιναλ ΠΑΣΟΚ (όχι του ΚΙΝΑΛ) θα γίνει στις 10 Δεκεμβρίου και αναμένεται να επισκιάσει τις βρετανικές εκλογές που πέφτουν μόλις δύο ημέρες μετά. Σίγουρα θα είναι κάτι μοναδικό στη σύγχρονη πολιτική ιστορία μας, καθώς το συνέδριο αυτό (του ΠΑΣΟΚ, θυμίζω) θα γίνει με συνέδρους του ΚΙΝΑΛ, δηλαδή ενός άλλου κόμματος, οι οποίοι μάλιστα έχουν εκλεγεί με το πλειοψηφικό σύστημα, που σημαίνει ότι ο πρώτος σε ψήφους σε μια εκλογική περιφέρεια παίρνει όλες τις έδρες, ενώ ο δεύτερος δεν εκπροσωπείται καθόλου. Αυτό είναι συνέδριο όπως θα το έκαναν οι Μόντι Πάιθον σε σατιρικό σκετς, οι οποίοι ήλθαν στην επικαιρότητα για τους λάθος λόγους.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα μπαγιάτικο ψάρι που σαπίζει. Δεν χρειάζεται να σκύψεις για να εξετάσεις πόσο γυαλίζει το ψόφιο μάτι του· η μυρωδιά του σε χτυπάει αμέσως. Οταν το προφανές, ότι δηλαδή η πρόεδρος Φώφη είναι άχρηστη και πρέπει να πάει στο σπίτι της, πρέπει να το πει η Βάνα Μπάρμπα για να ακουστεί, οι περίπλοκες αναλύσεις και οι βαθυστόχαστες διαγνώσεις περιττεύουν. Το ίδιο ισχύει, επίσης, όταν ο Β. Κεγκέρογλου (που δεν είναι ο άνθρωπος για πέταμα) αναγκάζεται να ζητεί από τους συνομιλητές του σε συνεντεύξεις να αποκαλούν το κόμμα του με την πλήρη ονομασία του και όχι ΚΙΝΑΛ, με τον τόνο στη λήγουσα. Το κάνει δε με το ίδιο παράπονο και τον ίδιο εκνευρισμό του Γ. Καρατζαφέρη, όταν επέμενε ότι το κόμμα του λέγεται «Λαός» και όχι «Λάος». Οταν σου κολλάνε ένα παρατσούκλι που δεν μπορείς να αποτινάξεις και όταν η Βάνα Μπάρμπα γίνεται ο λαγός των επίδοξων αρχηγών, τι συζητούμε;