Χιονοστιβάδα οι αποκαλύψεις για τα κυπριακά διαβατήρια που χορηγήθηκαν σε σκοτεινούς τύπους επί ημερών Νίκου Αναστασιάδη. Είχαμε τους Καμποτζιανούς, μετά τους Σαουδάραβες, τώρα έχουμε και Μαλαισιανούς. Και όχι οποιονδήποτε Μαλαισιανό! Μιλάμε για διεθνές «σελέμπριτι»: τον διαβόητο χρηματιστή Τζο Λόου, ο οποίος καταζητείται από την Interpol, το FBI κ.ά. για κατάχρηση τουλάχιστον ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων από το επενδυτικό υπερταμείο της χώρας του. Οι κυπριακές αρχές χορήγησαν και σε αυτόν διαβατήριο, προτού –είναι αλήθεια– του απαγγελθούν κατηγορίες, αλλά αφότου είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο και είχε πάψει να είναι πρόσωπο υπεράνω υποψίας. Δεν είναι, ωστόσο, περίεργο που το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε ανυποψίαστο την πολιτογράφηση ενός προσώπου, για τη δράση του οποίου μπορούσε να πληροφορηθεί ο καθένας τα πάντα από τα διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα. Οπως αποκάλυψε η καλή εφημερίδα της Κύπρου «Πολίτης», ο Λόου είχε νονό τον Αρχιεπίσκοπο.
Σχετικά με τον Μακαριώτατο Κύπρου, να εξηγήσω στο κοινό των Ελλαδιτών, που δεν είναι υποχρεωμένο να γνωρίζει, ότι η κύρια επαγγελματική ιδιότητά του είναι του επιχειρηματίου – για να χρησιμοποιήσω, από σεβασμό, τη γραμματική της εκκλησιαστικής γλώσσας. Το άλλο (αρχιεπισκοπές κ.λπ.) είναι το χόμπι του. Είναι όμως εξίσου επιτυχημένος και στα δύο και μπράβο του. Στην πρώτη επιστολή του προς τον τότε υπουργό Εσωτερικών της Κύπρου, ο Αρχιεπίσκοπος ζητούσε ευθέως την πολιτογράφηση του Λόου. Στη δεύτερη εξηγούσε τους λόγους: ο Λόου είχε επενδύσει 5 εκατομμύρια σε αγορά κατοικίας και, επιπλέον, ερχόταν εντός των ημερών στην Κύπρο για να εξετάσει αυτοπροσώπως επενδύσεις σε εκκλησιαστική γη. Εικάζω, εδώ, ότι ο Αρχιεπίσκοπος, άνθρωπος με ευαισθησίες και φυσική λεπτότητα, ήθελε να προσφέρει το διαβατήριο στον Λόου ως δώρο. «Surprise!» που λέμε στην κυπριακή διάλεκτο. Οχι, προς Θεού, επειδή κάτι τέτοιο θα επηρέαζε ευμενώς τις επενδυτικές αποφάσεις του Μαλαισιανού! Από καλοσύνη, για να δει τη λάμψη της ανυπόκριτης χαράς να φωτίζει το πρόσωπό του…
Και το θαύμα εγένετο! Χρειάστηκε πολλή προσευχή, αλλά εγένετο. Την επομένη ακριβώς της δεύτερης αρχιεπισκοπικής επιστολής (άκου να δεις σύμπτωση!), το υπουργικό ενέκρινε την πολιτογράφηση. Αν τελικώς ο Λόου ψώνισε κάτι από τις γαίες και τις υπηρεσίες του Αρχιεπισκόπου, δεν γνωρίζω. Σήμερα, πάντως, παρόμοια καραγκιοζιλίκια με τα διαβατήρια δεν γίνονται πλέον, αφότου η Ε.Ε. αντελήφθη το παιχνιδάκι που παιζόταν στην Κύπρο με τα λεγόμενα «χρυσά διαβατήρια» και άλλαξαν οι κανόνες. Επρόκειτο για άθλια κομπίνα, από μια πλευρά, όμως, είναι λυπηρό ότι σταμάτησε. Γιατί φαίνεται ότι, μετά τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου και τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας, το κυπριακό διαβατήριο ήταν το πιο αποτελεσματικό μέσο για την εξάπλωση των ιδεωδών του Ελληνισμού…
Με της γραμμής
Μένουμε στην Κύπρο, διότι διαρροή της Προεδρίας της Δημοκρατίας στην Κύπρο διευκρίνισε ότι ο πρόεδρος ταξίδεψε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα με το αεροπλάνο της γραμμής. (Τι σύμπτωση! Μόλις την περασμένη εβδομάδα αναρωτιόμουν σχετικώς.) Ο πρόεδρος δεν χρησιμοποίησε, δηλαδή, το executive Boeing 737, ιδιοκτησίας του Σαουδάραβα σεΐχη (και κατόχου κυπριακού διαβατηρίου, θυμίζω). Ποιος ξέρει για ποιον λόγο; Μήπως το ελέγχουν; Γιατί αυτά, ξέρετε, είναι προβληματικά.
Το βέβαιο είναι ότι όλη η ιστορία με τα διαβατήρια και οι διακλαδώσεις της με σκοτεινά οικονομικά συμφέροντα έχουν πλήξει –ενδεχομένως ανεπανόρθωτα– την αξιοπιστία του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη. Το παραδέχονται πια, σε ιδιωτικές συζητήσεις, ακόμη και διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες. Φυσικά, επισήμως, η ελληνική πλευρά δεν ξέρει, δεν έχει ακούσει. Βοηθά σε αυτό και η σιωπή του Τύπου, ας είναι καλά…
Ποιος έλειπε;
Πάνω που είχα σχεδόν πεισθεί ότι χάθηκε όπως ο Οιδίπους επί Κολωνώ, ότι άνοιξε η γη και τον κατάπιε (όπως περίπου εξαφανίζεται ένας σύγχρονος τυφλός στον Κολωνό, αν κάνει το λάθος να ακολουθήσει το μονοπάτι που υπάρχει στις πλάκες του πεζοδρομίου…), ο πρόεδρος Βασίλης επανεμφανίσθηκε. Δηλώνει παρών και σαλπίζει ανασυγκρότηση και πορεία προς τον τελικό θρίαμβο. Χάρη σε κάποιους καλούς ανθρώπους που έκαναν από τώρα την καλή πράξη των Χριστουγέννων και τον κάλεσαν στην εκπομπή τους, ο πρόεδρος είχε την ευκαιρία να στείλει το εξής μήνυμα προς όσους εποφθαλμιούν το αξίωμά του: «Τη θέση του πρόεδρου θα την έχει ο Λεβέντης όσο ζει, γιατί μόνο ο Λεβέντης μπορεί να οδηγήσει σε νίκη το κόμμα». Ολέ! (Αυτό ήταν δικό μου, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ…) Βεβαίως, έχει δίκιο ο πρόεδρος. Μόνον αυτός μπορεί! Αλλο είναι το πρόβλημα. Αν χρειασθεί και πάλι 26 χρόνια για να μπει στη Βουλή, τότε, όταν θα τα έχει καταφέρει, φοβάμαι ότι θα είμαστε αισίως στο έτος 2045 και εκείνος θα είναι 94 ετών…
Οχι και «βόμβες»
Τι λέγαμε την περασμένη εβδομάδα; Μόλις η Βάνα η Μπάρμπα άνοιξε τον δρόμο με τον όγκο της (τον πολιτικό), να τος ξεπρόβαλε δειλά και ο Νίκος ο Ανδρουλάκης, η υπ’ αριθμόν 1 προτίμηση της κ. Βάνας για το προεδρικό αξίωμα. Το τι είπε ορισμένα ΜΜΕ το αξιολόγησαν ως «βολές» κατά της προέδρου, κάποια άλλα ως «βόμβες». Το δεύτερο οπωσδήποτε δεν είναι, διότι το γεγονός δεν συνέβη στην τουαλέτα του, αλλά σε συνέντευξη στο ραδιόφωνο. Τι είπε δεν έχει σημασία, όπως δεν έχει ούτε η ευγενής προσπάθειά του να καθίσει στον θρόνο της Φώφης. Αν υποθέσουμε ότι η αλλαγή ηγεσίας μπορούσε να συντελεσθεί γρήγορα, αρχικά θα σημειωνόταν μια ανάκαμψη προσδοκιών τουλάχιστον. Επειδή αυτό είναι αδύνατον και, επίσης, ο Ανδρουλάκης (ο μόνος σχετικά άφθαρτος από τους επίδοξους διαδόχους) είναι πολύ λίγος, δεν έχει την παραμικρή σημασία. Εγώ σας το λέω μόνο για να ξέρετε ότι τα σκουλήκια συνεχίζουν ακοίμητα το έργο τους στο πτώμα…