Τι (μπορεί να) θέλει ο Ερντογάν;

Τι (μπορεί να) θέλει ο Ερντογάν;

1' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η απάντηση στο ερώτημα σχετικά με το τι μπορεί να θέλει ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο δεν μπορεί να αφήνεται σε όλους όσοι έχουν πρωταγωνιστήσει τα τελευταία –πάρα πολλά– χρόνια στην αναπαραγωγή ενός πλαστού διπόλου. Στη μία πλευρά στέκουν εκείνοι που τάσσονταν παραδοσιακά υπέρ της ευγενούς ακινησίας, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή σε κάποιου είδους διεθνούς διαιτησία. Στην άλλη, οι διαφόρων αποχρώσεων «τουρκοφάγοι», με επιχειρηματολογία που σπάνια ξεπερνά τις σελίδες των εικονογραφημένων πολεμικών κόμικς της δεκαετίας του ’80 ή, για τους νεότερους, τα video games στρατηγικής.

Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα ψύχραιμα πρέπει να γίνουν ορισμένες διαπιστώσεις, οι οποίες δυστυχώς δεν είναι πάντα αυτονόητες. Για ορισμένους η Ελλάδα πρέπει να είναι ψύχραιμη, διότι το τουρκολιβυκό σύμφωνο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μέρος της στρατηγικής της Τουρκίας σε ένα ευρύτερο περιβάλλον αλλαγής του χάρτη στη Μέση Ανατολή (Συρία – Ιράκ) και στη Βόρεια Αφρική (Λιβύη). Μπορεί αυτού του είδους οι εκτιμήσεις να είναι εν γένει σωστές και φαινομενικά ψύχραιμες, ωστόσο το υποκείμενο (εν προκειμένω η Ελλάδα) αφορά άμεσα.

Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η «Γαλάζια Πατρίδα» δεν είναι ένα αφηρημένο ιδεολόγημα. Είναι μια πολύ καλά επεξεργασμένη ιδέα, με σκοπό την υποβάθμιση του περιφερειακού ρόλου της Ελλάδας. Οι Τούρκοι ιθύνοντες γνωρίζουν πολύ καλά, ίσως καλύτερα από τους Ελληνες ειδικούς, ότι η Ελλάδα δίχως τη θάλασσα δεν είναι παρά ένα ακόμα μικρό και αδύναμο κράτος της Βαλκανικής. Το τουρκολιβυκό σύμφωνο είναι η δεύτερη πράξη επέκτασης της τουρκικής επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρώτη εξελίσσεται εδώ και δύο χρόνια περί την Κύπρο, η οποία μπορεί να μην είναι διεθνώς απομονωμένη, αλλά μοιάζει ολοένα και περισσότερο με νησί περικυκλωμένο σε μόνιμη βάση από το τουρκικό ναυτικό. Η πραγματικότητα, λοιπόν, όσο και αν είναι δυσάρεστη, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη.

Θέλει, λοιπόν, ο κ. Ερντογάν μια Τουρκία με ευρύτερη επιρροή προς όλες τις κατευθύνσεις. Με αποτύπωμα το οποίο θα καθιστά τις περισσότερες γειτνιάζουσες με την Τουρκία χώρες συμπληρωματικές στην περιφερειακή στρατηγική της. Υπάρχει κάποιου είδους οραματική απάντηση σε μια τέτοια πιθανή εξέλιξη ή απλώς η διολίσθηση είναι αναπόφευκτη; Δυσάρεστα ερωτήματα, τα οποία ωστόσο πρέπει να απαντηθούν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή