Οι διακοπές με τροχόσπιτο ή αυτοκινούμενο προσφέρουν την ελευθερία που αναζητά η ταξιδιάρα ψυχή σας.
Έρχεται η εποχή να οργανώσετε τις διακοπές σας και ονειρεύεστε να είναι τέλειες και χωρίς άγχος για να απολαύσετε τη θάλασσα, να χαλαρώσετε, να βρεθείτε πιο κοντά στη φύση, να επισκεφτείτε νέους τόπους –ιδανικά χωρίς να χρειαστεί να κλείσετε δωμάτια μήνες πριν–, να γνωρίσετε ανθρώπους και κουλτούρες, να γευτείτε τοπικές κουζίνες… Ακούγεται δύσκολο; Είναι. Σκεφτείτε απλώς τι χρόνος χρειάζεται για να οργανώσετε όλα τα παραπάνω με διαμονή σε δωμάτιο. Αν διαλέξετε όμως ένα τροχόσπιτο, όλα είναι πιθανά. Φυσικά, κάθε κατηγορία έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Αυτό που πρέπει να διευκρινίσουμε είναι ότι τις αποδράσεις με ρυμουλκούμενο τροχόσπιτο ή αυτοκινούμενο τις επιλέγει κανείς γιατί του αρέσει η επαφή με τη φύση, η ελευθερία κινήσεων, η εξερεύνηση. Μια διαφορετική ταξιδιωτική κουλτούρα. Στην Ελλάδα, αντίθετα με άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία, δεν ήμασταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με αυτή τη φιλοσοφία διακοπών. Τα τελευταία χρόνια, όμως, οι Έλληνες δείχνουν πιο ανοιχτοί στο να τη δοκιμάσουν – μάλιστα με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού, αρκετοί θέλησαν να μάθουν περισσότερες πληροφορίες. Δεν άλλαξαν τα νούμερα στις ενοικιάσεις αυτοκινούμενων και τροχόσπιτων, όπως επιβεβαιώνουν οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο, αλλά είδαν ένα νέο κοινό να το ψάχνει και να ενδιαφέρεται: «Όσοι τόλμησαν το επόμενο βήμα, νοικιάζοντας ένα τροχόσπιτο στις αρχές του καλοκαιριού, επέστρεψαν ενθουσιασμένοι», λέει ο Γιώργος Παναγούλιας της Camper Club. Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι που το ταξίδι με ρυμουλκούμενο τροχόσπιτο ή αυτοκινούμενο (camper van/motorhomes) αποτελεί τρόπο ζωής.
ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΛΑΣ, ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΣ
Πηγαίναμε κάμπινγκ σε όλη την παιδική μου ηλικία με τους γονείς μου και τα στοιχειώδη μέσα που είχαμε τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αποφάσισα να σηκωθώ από το έδαφος, με την υγρασία, τις βροχές και όλες τις άλλες εκπλήξεις (!), και να βάλω στέγη στα ταξιδιωτικά όνειρά μου μετασκευάζοντας πλήρως το κλειστό βανάκι της δουλειάς, αρχικά για τις καλοκαιρινές εξορμήσεις μας. Στις αρχές του 2000 βρισκόμουν στη Γερμανία και ανέθεσα σε μια εταιρεία που ειδικεύεται στις τροποποιήσεις των βαν σε αυτοκινούμενα με αντίστοιχο εξοπλισμό τη μετατροπή ενός VW Transporter που είχα βρει. Η αλλαγή έγινε αφαιρώντας την οροφή (σαν κονσερβοκούτι) και τοποθετώντας μια πλαστική, ανοιγόμενη, με δυνατότητα ύπνου τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού. Ο εξοπλισμός που περιλαμβάνει είναι βασικός: καναπέ-κρεβάτι, κουζίνα αερίου, ψυγείο αερίου-ρεύματος και θέρμανση για τα κρύα. Η διάθεσή μου ήταν και παραμένει πιο εναλλακτική, παρά το γεγονός ότι στα «μεγάλα» αυτοκινούμενα μπορείς να στέκεσαι όρθιος, υπάρχει πάντα διαθέσιμή τουαλέτα κ.λπ. Αγόρασα το συγκεκριμένο βαν για να μπορώ να πηγαίνω παντού, να μπαίνω σε χώρους μέχρι 2 μ. ύψος και να κρατώ χαμηλά το κόστος συντήρησης και μετακίνησης (διόδια, ναύλοι πλοίων). Με αυτόν τον τύπο, η αυτονομία στο ταξίδι ή η στάθμευση σε πόλη γίνεται σχεδόν πάντα χωρίς πρόβλημα. Στα ταξίδια στην Ευρώπη, οι χώροι στάθμευσης και διανυκτέρευσης (δεν εννοώ camping αλλά camper-pitch) σταθερά αυξάνονται, ενώ στην Ελλάδα είναι ακόμη σε πολύ αρχικό στάδιο.
Αν και νομίζω ότι είναι στην ψυχολογία του καθενός, δεν ένιωσα ποτέ απειλή ή φόβο στο ταξίδι ή στη διανυκτέρευση. Για μένα υπερτερούσε πάντα η χαρά της διαδρομής, να φτάσω σε μέρη δυσπρόσιτα, χωρίς πολύ κόσμο, σε υπέροχες τοποθεσίες μέσα σε δάση, πάνω σε βουνά. Ταξιδεύουμε δύο, εγώ και η σύντροφός μου, και κάποιες φορές παίρνουμε και τον σκύλο μας. Οι προορισμοί στην Ελλάδα αποφασίζονται εύκολα, μια και έχω την εμπειρία των ελληνικών δρόμων και των διαδρομών που κινούμαστε. Στο εξωτερικό το ταξίδι οργανώνεται αρκετά νωρίς, γιατί πρέπει να ετοιμάσω τις διαδρομές και να υπολογίσω το πιθανό κόστος. Λόγω του μικρού όγκου του αυτοκινούμενου, δεν παίρνουμε μαζί μας πολλά πράγματα. Έχουμε γίνει πιο «αφαιρετικοί» και αρκετά προνοητικοί, επιλέγοντας είδη κατάλληλα για τη ζέστη στα χαμηλά και το κρύο σε μεγαλύτερα υψόμετρο. Από τον εξοπλισμό μας δεν λείπει ποτέ η σχάρα με τα ποδήλατα και η τέντα με τις καρεκλίτσες και το τραπεζάκι όπου τρώμε και ξεκουραζόμαστε στο τέλος της ημέρας.
Διατρέχοντας την «άγρια» πλευρά των Γαλλικών Άλπεων. © ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΛΑΣ
Η εμπειρία ενός τέτοιου ταξιδιού δεν συγκρίνεται με οποιοδήποτε άλλο μέσο. Η άμεση επαφή με τη φύση και με τους ανθρώπους κάνει το ταξίδι μοναδικό. Πάντα χρειάζεται να ζητήσεις ή να ρωτήσεις κάτι. Ο καιρός μπορεί να είναι σύμμαχος σε ένα ταξίδι ή αποτρεπτικός, και να χρειαστεί να αλλάξει μια προγραμματισμένη διαδρομή εξαιτίας ισχυρής καταιγίδας, χιονόπτωσης ή και ζέστης (όπως το ταξίδι τη νύχτα). Γενικά, οι εμπειρίες που βιώνουμε, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, έχουν… ενδιαφέρον. Λόγω του λευκού χρώματος του βαν, σε κάποια χωριά νόμιζαν ότι έφτασε ασθενοφόρο και ζητούσαν να τους πάρω την πίεση, αλλού με πέρασαν για πλανόδιο έμπορο και ήθελαν να δουν τι καλό πουλάω… Σύγχυση όμως είχε προκαλέσει και το αυτοκόλλητο που είχα βάλει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Δεν ήταν το γνωστό GR, αλλά SP (από τα αρχικά των ονομάτων μας) – ιδιαίτερα στη Γερμανία όλοι έψαχναν να βρουν από ποια χώρα ερχόμαστε.
Το μεγαλύτερο ταξίδι που έχουμε κάνει ήταν στο βόρειο ακρωτήριο (Nordkapp) της Νορβηγίας. Διανύσαμε 13.000 χλμ. Δυσκολίες πάντα παρουσιάζονται, αλλά όλα ξεπερνιούνται και μετά ξεχνιούνται. Έχει τύχει να χαλάσει η μηχανή στη Σλοβακία και, χωρίς να μπορούμε να συνεννοηθούμε με τους ανθρώπους που βρήκαμε εκεί στα αγγλικά, το αυτοκινούμενο ρυμουλκήθηκε σε γκαράζ και μας έστειλαν να μείνουμε σε ένα ονειρικό camping σε σπιτάκια στο βουνό. Την επομένη συνεχίσαμε τη διαδρομή μας με την πιο ευχάριστη ανάμνηση των διακοπών στις αποσκευές μας.
Πολλές φορές συναντιόμαστε με φίλους –σε κάποια διαδρομή στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό– που ταξιδεύουν κι εκείνοι με το δικό τους αυτοκινούμενο. Στην Ελλάδα τα ταξίδια αυτού του είδους ήταν σπάνια παλαιότερα, γιατί υπήρχε ο φόρος πολυτελείας (ασχέτως του αν το αυτοκίνητο ήταν είκοσι χρόνων). Γύρω στο 2006-2007, σε εποχή «ευμάρειας», αρκετοί αγόρασαν αυτοκινούμενα με το «εφάπαξ», αλλά οι περισσότεροι δεν ήξεραν τι να κάνουν με αυτόν τον «όγκο» και περιορίζονταν στο να τα παρκάρουν σε κάποιο χώρο και να ψήνουν. Μετά το 2010 έβλεπες συχνά αγγελίες για πώληση, γιατί η συντήρηση ήταν πλέον πολύ ακριβή. Αυτή την περίοδο, λόγω συνθηκών, ίσως υπάρχει κίνηση για αγορά, αλλά η ζωή με αυτοκινούμενο είναι πάντα ιδιαίτερη και απαιτητική. Θέλει να μπορείς να ονειρευτείς τις διαδρομές, τις χαρές, τις ευκολίες και τις δυσκολίες μαζί!
ΡΕΑ ΑΠΑΛΟΥ, ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ
Το τροχόσπιτο δεν είναι μόνο για περιοδεύοντες τουρίστες, υπάρχει μία ακόμα κατηγορία, αυτή των campers, που δεν μένουν σε σκηνές αλλά προτιμούν τη διαμονή σε τροχόσπιτα. Σε αυτήν ανήκω και εγώ. Μέχρι κάποια ηλικία δεν είχα καμία επαφή με αυτού του είδους τις διακοπές. Νόμιζα, όπως οι περισσότεροι μάλλον, ότι σε αυτά τα μέρη παντού γύρω μου θα κυκλοφορούν σαύρες και φίδια. Τώρα πια δεν αντέχω το τσιμέντο. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα μείνω σε ένα κλειστό δωμάτιο, όσο πολυτελές κι αν είναι. Βασική προϋπόθεση, βέβαια, για να περάσεις καλά, είτε μένεις σε σκηνή είτε σε τροχόσπιτο, είναι να αγαπάς τη φύση και να έχεις πολιτισμό. Πρέπει να σέβεται ο ένας την ηρεμία του άλλου και φυσικά να φροντίζουν όλοι επιμελώς για την καθαριότητα του μέρους.
Απολαμβάνοντας τη φύση. Pieve di Cadore, Βένετο, Ιταλία. © ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΛΑΣ
Όλα ξεκίνησαν όταν αποκτήσαμε παιδιά. Κάθε καλοκαίρι είχαμε το ίδιο πρόβλημα, πού και πώς θα κάνουμε διακοπές, και συνήθως νοικιάζαμε κάπου ανά την Ελλάδα. Το τρίτο καλοκαίρι των παιδιών μάς κάλεσε μία εξαδέλφη μου να τους επισκεφτούμε στο κάμπινγκ όπου παραθέριζαν για να δούμε και το τροχόσπιτό τους. Κόλλησα! Είδα την ελευθερία και την ελάχιστη απασχόληση που απαιτούσε, δίνοντας τη δυνατότητα σε όλα τα μέλη της οικογένειας να κάνουν εξίσου χαλαρές διακοπές, και δεν έχασα την ευκαιρία. Την ίδια ημέρα αγόρασα σκηνή και από το επόμενο καλοκαίρι ξεκινήσαμε. Τα παιδιά μεγάλωσαν μέχρι τα 18 τους στην ίδια περιοχή αλλά σε σκηνή – πολύ μεγάλη και πολύ καλή, αλλά όχι τροχόσπιτο. Μία μεγάλη παρέα που συναντήθηκαν στα καροτσάκια και χωρίστηκαν μετά τα 18 τους. Όσο για μένα, θυμάμαι ότι στο τέλος της κάθε μέρας ένιωθα χαρά και ξεκούραση!
Μεταπήδησα στο τροχόσπιτο όταν, κάποια χρόνια αργότερα, έζησα για ένα διάστημα στο εξωτερικό. Ήταν πρακτικότερη λύση για έναν άνθρωπο και επιπλέον ήθελα να δοκιμάσω εάν θα μου ταίριαζε η διαμονή εκεί. Για τον ίδιο λόγο, επέλεξα ένα αυτοκινούμενο από δεύτερο χέρι. Τελικά, έμεινα με αυτό μέχρι πέρυσι το καλοκαίρι, οπότε αγόρασα ένα εξαιρετικό τροχόσπιτο, πάλι από δεύτερο χέρι, που δεν χρειαζόταν τίποτα έξτρα από εμένα. Έχω επιλέξει να μην το μετακινώ, τον χειμώνα το αφήνω στο πάρκινγκ του κάμπινγκ και όποτε θέλω να κατέβω, τηλεφωνώ, επιλέγω μια θέση, το τοποθετούν και όταν φεύγω επιστρέφει ξανά στο πάρκινγκ. Είναι αρκετοί που κάνουν το ίδιο, αλλά υπάρχουν βέβαια και οι «μονιμάδες», αυτοί που νοικιάζουν μια θέση σταθερή σε ετήσια βάση, με κόστος περί τα 2.000 ευρώ (συν τη ΔΕΗ). Εμένα με βολεύει καλύτερα το πρώτο. Το κόστος παραμονής στο πάρκινγκ είναι περί τα 300 ευρώ τον χρόνο και στη συνέχεια πληρώνω τη θέση για τις μέρες που θα μείνω εκεί. Σε ένα καλά οργανωμένο κάμπινγκ, όπως αυτό στο Τολό στην Πελοπόννησο, βρίσκεις όλες τις υπηρεσίες δίπλα σου: εστιατόρια, μπάνια με ζεστό νερό και σαπούνια, πλυντήρια, κουζίνα, ψυγεία, μπάρμπεκιου, παιδική χαρά κ.ά.
Πολύ κοντά στο Τολό, η παραλία της Πλάκας, όπου υπάρχει και κάμπινγκ, είναι από τις πιο όμορφες της περιοχής. © Getty Images/Ideal Image
Όταν πηγαίνω εκεί, είμαι όλη τη μέρα με το μαγιό – άλλωστε, σε λιγότερο από ένα λεπτό με τα πόδια φτάνω στην παραλία και βουτάω στη θάλασσα. Το πώς θα επιλέξει κανείς να περάσει τον χρόνο του ποικίλλει ανάλογα με τα γούστα και τις απαιτήσεις του. Όλα αυτά τα χρόνια έχω μαζέψει εμπειρίες και έχω γνωρίσει ανθρώπους από όλα τα μέρη του κόσμου – με τον καιρό δημιουργείται ένα ευρύς πυρήνας γνωστών που συναντιόμαστε ανά τακτά διαστήματα. Αν είσαι εξωστρεφής, υπάρχει η δυνατότητα να κάνεις κάθε μέρα παρέα με διαφορετικούς ανθρώπους. Αν, πάλι, θέλεις την ηρεμία σου, μπορείς να κάνεις περιπάτους με το ποδήλατο ή με τα πόδια στα κοντινά χωριά, να διαβάσεις ή να απομονωθείς όπως εσύ προτιμάς.
Οι θέσεις όπου τοποθετούνται τα τροχόσπιτα οριοθετούνται με θάμνους, ωστόσο κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα υπάρχουν απρόοπτα, όπως μια πιο… φασαριόζικη οικογένεια, ένας γείτονας με μουσικές επιλογές διαφορετικές από τις δικές σου. Δηλαδή, όλα όσα μπορούν να συμβούν οπουδήποτε.
Aκόμα και να σχηματίσεις μια λάθος εντύπωση… Πριν από μερικά χρόνια κατέβηκα για μερικές μέρες στο κάμπινγκ και στις διαθέσιμες θέσεις είδα ένα τροχόσπιτο με ξένες πινακίδες γεμάτο βαρκούλες, φουσκωτά στρώματα και άλλα καλοκαιρινά αξεσουάρ παραλίας. Αμέσως σκέφτηκα «ας πάρω την πιο μακρινή θέση γιατί μάλλον έχουν πολλά παιδιά». Λίγο αργότερα γνώρισα τον ιδιοκτήτη του, που ήρθε να με βοηθήσει όταν με είδε να με παιδεύομαι με μια κατασκευή. Ήταν ένας Βέλγος τον οποίο είχα σναντήσει και παλιότερα με τη σύζυγό του. Εκείνη είχε πεθάνει και εκείνος ήρθε στην Ελλάδα που τόσο αγαπούσαν. Του άρεσε η θάλασσα και είχε όλα αυτά τα «παιχνίδια» για να περνά την ώρα του. Τον ξαναείδα πέρυσι. Είχε έρθει με τα παιδιά και τα εγγόνια του. Είναι όλοι τους φιλέλληνες, επισκέπτονται μνημεία, μαθαίνουν ελληνικά και θέλουν να γνωρίσουν τη χώρα μας και τα νέα μέλη της οικογένειάς τους».
Πέρασμα Col du Galibier, κοντά στην Γκρενόμπλ, ένα από τα ψηλότερα των Γαλλικών Άλπεων. © ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΛΛΑΣ
Τι και πώς
• Κόστος ενοικίασης: Η τιμή ενοικίασης ξεκινά από 120 ευρώ την ημέρα τη χαμηλή περίοδο και φτάνει περίπου τα 170 ευρώ την ημέρα την υψηλή περίοδο. Στην τιμή περιλαμβάνονται: απεριόριστος αριθμός χιλιομέτρων, πρόγραμμα ασφάλισης και οδικής βοήθειας και βασικός εξοπλισμός.
• Κόστος αγοράς: Ένα καινούργιο αυτοκινούμενο αγγίζει τα 60.000 ευρώ. Τι περιλαμβάνει: τουαλέτα, ντους, ψυγείο, κουζίνα και θέρμανση υγραερίου, ζεστό νερό (αρκετά διαθέτουν φωτοβολταϊκά πάνελ για αυτονομία ρεύματος), τηλεόραση και κεραία.
• Τι δεν παίρνετε μαζί με το όχημα: Δεν περιλαμβάνονται σεντόνια, πετσέτες και άλλες τέτοιου είδους υπηρεσίες. Πρέπει να προμηθευτεί δικά σας καθαριστικά και χημικά τουαλέτας, τάκους ευθυγράμμισης και τάκους σταθεροποίησης, τραπέζια, καρέκλες και λάμπες εξωτερικού χώρου, τέντα για τον ήλιο, και άλλα είδη κάμπινγκ.
• Τι μπορείτε να προσθέσετε: Τηλεόραση, GPS, camera οπισθοπορείας και άλλο τεχνολογικό εξοπλισμό.
• Μπορούν όλοι να το οδηγήσουν: Δεν χρειάζονται ειδικό δίπλωμα (για τα συνηθισμένα μοντέλα). Τα περισσότερα είναι εύκολα στην οδήγηση. Οι κατασκευαστές φροντίζουν να νιώθετε άνεση στην οδήγηση και ασφάλεια, ενώ οι συσκευές και ο εξοπλισμός είναι απλά στον χειρισμό τους.
• Ποιοι τύποι αυτοκινούμενων υπάρχουν: Το overbed με επιπλέον κρεβάτια που κατεβαίνουν εύκολα ακόμη και πάνω από τη θέση του οδηγού. Τα low profile ή ημιενιαία, μικρότερα αλλά με αυτόνομους χώρους καμπίνας οδηγού και τροχόσπιτου και, τέλος, τα ενιαία, που κατασκευάζονται compact και δημιουργούν καλύτερες προϋποθέσεις ηχομόνωσης-θερμομόνωσης.
• Πού παρκάρω: Στην Ελλάδα όσα αυτοκίνητα κατασκευάζονται έως 3,5 τόνους ταξινομούνται στα ΙΧ. Γι’ αυτό μπορείτε να παρκάρετε όπου και το αυτοκίνητό σας. Επίσης σταθμεύουν σε κάμπινγκ και σε camper-pitch, δηλαδή χώρους στάθμευσης που διαθέτουν νερό, φρεάτια για απόρριψη λυμάτων και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Είναι περιφραγμένοι, με νυχτερινό φωτισμό, κάδους απορριμμάτων/ανακύκλωσης, κ.ά.
• Ασφάλεια: Ταξιδεύοντας με αυτοκινούμενο, η καθαριότητα του χώρου εξαρτάται αποκλειστικά από εσάς, όπως και η εγγύτητα με άλλους, μιας και ακόμα και στα κάμπινγκ τηρούνται αποστάσεις ανάμεσα στα οχήματα.
• Τι δεν κάνω: Απαγορεύεται η ελεύθερη κατασκήνωση με πολυήμερη διαμονή με εγκαταστάσεις, όπως άνοιγμα τέντας, τοποθέτηση καθισμάτων, τραπεζιών κ.ά.
• Ανεφοδιασμός: Ο ανεφοδιασμός νερού είναι εύκολος, ενώ σε αρκετά μοντέλα μπορείτε να προσθέσετε επιπλέον δεξαμενή.