Αφήνοντας πίσω τα φαρδιά χαλικόστρωτα δρομάκια και το κομψό νεοκλασικό ανάκτορο, ένα στενό μονοπάτι κατηφορίζει μέσα στο πυκνό δάσος για να καταλήξει σε μια αρυτίδωτη λίμνη. Μόνο που τα κρυστάλλινα νερά, που αντανακλούν τους κορμούς των δέντρων και τον συννεφιασμένο ουρανό, είναι στην πραγματικότητα η θάλασσα, ενώ το ειδυλλιακό τοπίο δεν βρίσκεται κάπου στους πρόποδες των Ελβετικών Αλπεων, αλλά μόλις λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Η μικρή παραλία με τον μώλο κάτω από το κτήμα του Μον Ρεπό δεν είναι το μοναδικό σημείο της Κέρκυρας που θυμίζει έντονα περιοχές της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης.
«Ελληνικό νησί» μόνο με γεωγραφικούς όρους, η πρωτεύουσα της περιφέρειας του Ιονίου διαθέτει κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα ακόμα και εκτός τουριστικής σεζόν, πάρκα αγγλικού τύπου και γήπεδα κρίκετ, απρόβλεπτο κλίμα με συχνές μπόρες όλες τις εποχές του χρόνου και πάνω από 15 ενεργές φιλαρμονικές. Η περιπλάνηση στα πλακόστρωτα καντούνια της παλιάς πόλης ισοδυναμεί με ταξίδι στον χρόνο, αφού η Κέρκυρα έχει εν πολλοίς γλιτώσει από τους καταστροφικούς σεισμούς που έπληξαν τα υπόλοιπα Επτάνησα.
Ετσι, οι βυζαντινές εκκλησίες συνυπάρχουν αρμονικά με τις ενετικές κατοικίες και τα δύο φρούρια, την εβραϊκή συναγωγή του 19ου αιώνα, τη χειμερινή κατοικία του Αγγλου αρμοστή, που σήμερα στεγάζει τη μοναδική συλλογή του Μουσείου Ασιατικής Τέχνης και τη Δημοτική Πινακοθήκη, ή το Λιστόν με τις χαρακτηριστικές καμάρες σε σχέδια του Γάλλου μηχανικού Ματιέ ντε Λεσέψ, όπου κάποτε είχαν δικαίωμα να απολαμβάνουν τη βόλτα τους μόνο όσοι ήταν γραμμένοι στο περίφημο libro d’ oro. Οι πολυάριθμες πλατείες της πόλης, που την ημέρα προσφέρουν σκιερά καταφύγια και το βράδυ μετατρέπονται σε σημεία συνάντησης για ντόπιους και επισκέπτες, έχουν η κάθε μία τον δικό της χαρακτήρα: Από την απέραντη Σπιανάδα και την πλατεία Δημαρχείου μέχρι τη μικρή στρογγυλή πλατεία Κρεμαστής με το περίτεχνα διακοσμημένο πηγάδι.