Ανησυχία για διασάλευση της πίστης στην Ε.Ε. ακόμη και λαών με ισχυρές «φιλοευρωπαϊκές» πεποιθήσεις όπως οι Γερμανοί, σε περίπτωση επικράτησης του Brexit στο σημερινό βρετανικό δημοψήφισμα, εκφράζεται στο Βερολίνο. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος που θα έχει το σημερινό δημοψήφισμα, στο Βερολίνο φαίνεται να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η «διαρκώς στενότερη ένωση των ευρωπαϊκών λαών» είναι μια διαδικασία που θα πρέπει να παγώσει μέχρι νεωτέρας. Αλλωστε, το μέλλον της Ευρώπης θα συζητηθεί στις 25 Ιουνίου στο Βερολίνο, ανάμεσα στους έξι υπουργούς Εξωτερικών των ιδρυτικών κρατών-μελών της Ε.Ε. Είναι σαφές ότι στη Γερμανία μια πιθανότητα απομάκρυνσης του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. δημιουργεί έντονο προβληματισμό για την ίδια την προοπτική της Ευρώπης. Διπλωματικές πηγές ανέφεραν στην «Κ» ότι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της γερμανικής κυβέρνησης εκτιμούσαν πως πιθανό Brexit θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια συζήτηση στη μεγάλη ευρωπαϊκή χώρα περί του αν η Ε.Ε. είναι τελικά «καλή ή κακή» για τη Γερμανία. Επί τούτου, φοβούνται την περαιτέρω άνοδο του ξενοφοβικού και ευρωσκεπτικιστικού AfD.
Οι ίδιες πηγές τόνιζαν ότι στο Βερολίνο σταθμίζουν τις αρνητικές επιπτώσεις. Σε αυτές οι Γερμανοί εντάσσουν την εκτίμησή τους πως η Ε.Ε. θα γίνει οικονομικά πιο αδύναμη, εσωτερικά εύθραυστη και περισσότερο ευάλωτη σε έξωθεν πιέσεις. Σε αυτό το πλαίσιο φαίνεται ότι η γερμανική πολιτική ηγεσία φοβάται ένα φαινόμενο «ντόμινο», που θα μπορούσε να συμπαρασύρει εκτός Ε.Ε. και άλλα κράτη. Μια εξίσου σημαντική επίπτωση θα είναι η «καταδίκη» της Γερμανίας να ηγηθεί. Και τούτο διότι η Γερμανία θα έχανε έναν εταίρο με οικονομική συναντίληψη σε αρκετά ζητήματα, παρά το γεγονός ότι η Βρετανία δεν αποτελεί μέρος της Ευρωζώνης. Κάτι τέτοιο, ανέφεραν οι ίδιες πηγές, θα οδηγούσε στη σύμπηξη ενός μετώπου Γαλλίας, Ισπανίας και Ιταλίας που θα αμφισβητούσαν τη γερμανική πολιτική σε ζητήματα δημοσίου χρέους, μεταρρυθμίσεων και ελλειμμάτων. Σε οικονομικό επίπεδο οι Γερμανοί υπολογίζουν μακροπρόθεσμες απώλειες της τάξεως του 0,3% του ΑΕΠ λόγω της μείωσης του διμερούς εμπορίου, αλλά και καίριο πλήγμα στο κύρος της ενιαίας αγοράς. Στο Βερολίνο –ανεξαρτήτως αποτελέσματος– επιθυμούν οι διαπραγματεύσεις με το Λονδίνο να μετατεθούν για μετά το 2017, ώστε να αποφευχθεί η μετατροπή του βρετανικού δημοψηφίσματος σε αντικείμενο του γερμανικού προεκλογικού αγώνα. Σε αυτό το σημείο φαίνεται ότι στη γερμανική συλλογιστική υπεισέρχεται το στοιχείο του «ηθικού κινδύνου» (moral hazard), καθώς πιθανές παραχωρήσεις προς τη Βρετανία θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν ανάλογες διεκδικήσεις και από άλλα κράτη της Ε.Ε.
Στα θετικά, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, υπολογίζονται η παγίωση των γερμανικών ομολόγων ως των μοναδικών αξιόπιστων στην Ευρώπη, η ενίσχυση της Φρανκφούρτης ως χρηματιστηριακού κέντρου και μια πιθανή πτώση του ευρώ που θα βοηθούσε τις εξαγωγές. Τέλος, οι Γερμανοί φαίνεται ότι αποδίδουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη θέση που έχει η ιστορική σχέση Βρετανίας και Γερμανίας στο γερμανικό συλλογικό υποσυνείδητο. Οι Γερμανοί θεωρούν τη βρετανική κοινωνία την εγγύτερη στη δική τους σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Αλλωστε, για τη γερμανική ελίτ, η Βρετανία γινόταν πάντα αντιληπτή με τρόπο θετικό, ως μια δύναμη γεωπολιτικής εξισορρόπησης στην Ευρώπη.