Πέντε ολυμπιακά μετάλλια (3 χρυσά), έξι χρυσά και ένα ασημένιο σε παγκόσμια ανοικτού στίβου, 30 καταρρίψεις ρεκόρ κόσμου. Βιτάλι Πετρόφ σημαίνει συνταγή επιτυχίας στο άλμα επί κοντώ. Ο Ουκρανός, που ανέδειξε και καθοδήγησε έως το 1990 τον «τσάρο των αιθέρων», Σεργκέι Μπούμπκα, που προπόνησε για μία εξαετία την «τσαρίνα», Γελένα Ισινμπάγεβα, τον «χρυσό» ολυμπιονίκη του 2016, Βραζιλιάνο Τιάγκο Μπραζ, τον Ιταλό Τζουζέπε Τζιμπιλίσκο (1ος στον κόσμο το 2003, 3ος στην Αθήνα το 2004), τη Βραζιλιάνα Φαμπιάνα Μούρερ (1η στον κόσμο το 2011, 2η το 2015), την Αυστραλή Τατιάνα Γκριγκορίεβα (2η στους Ολυμπιακούς του 2000) και άλλους, ήλθε στην Αθήνα, προσκεκλημένος της Νικόλ Κυριακοπούλου και της οικογενείας του Εμμανουήλ Καραλή, αθλητών του Ανδρέα Τσώνη, για να τους επιβλέψει χωρίς αμοιβή επί 22 ημέρες.
Θετική είναι η άποψή του για αμφοτέρους: «Ο Καραλής είναι ταλαντούχος, με μέλλον. Ο ΣΕΓΑΣ ενδιαφέρεται, αλλά ουδείς ήλθε να μιλήσει μαζί μου. Μετά τον τραυματισμό του πέρυσι, πρέπει να επανέλθει προσεκτικά για να είναι καλά το 2020, στους Ολυμπιακούς. Αλλαξε και προπονητή. Αυτό δεν είναι εύκολο. Το θέμα είναι πώς θα γίνει η πλήρης αποκατάσταση. Πρέπει να είναι έτοιμος σωματικά, ψυχικά και πνευματικά. Γι’ αυτό θεωρώ ότι ο κύριος στόχος του πρέπει να είναι το 2024. Πηδούσε καλά λόγω ταλέντου. Τώρα πρέπει να καταλάβει τι είναι το επί κοντώ και να σκέπτεται όχι τα 5,80-5,85, αλλά τουλάχιστον τα 6 μ. Η Νικόλ μετά τη γέννα επανήλθε καλά. Εχει σταθερή ζωή, λιγότερα προβλήματα. Ο Μανώλης Καραγιάννης (ο προηγούμενος προπονητής της) έκανε το καλύτερο. Παρότι δεν είναι πολύ ψηλή, είχε επιτυχίες. Και μετά τη γέννα σημείωσε πολύ καλά αποτελέσματα. Νομίζω ότι για τουλάχιστον άλλα δύο έτη μπορεί να πάει καλά».
Δεν έχει προπονήσει τη Στεφανίδη, αλλά τη γνωρίζει. Η γνώμη του;
«Δεν είναι πολύ ψηλή ούτε πολύ γρήγορη, όμως έχει πετύχει καταπληκτικά πράγματα. Είναι πολύ έξυπνη, έχει μεγάλη αντίληψη του τι κάνει, γι’ αυτό νικάει αθλήτριες με περισσότερα φυσικά προσόντα. Θεωρώ ότι πλησιάζει τα όριά της, αλλά δεν αποκλείω να περάσει τα 5 μ.».
Εχει καλή άποψη για τους προπονητές μας: «Από την εποχή του Γ. Ρουμπάνη, Ελληνες ανέδειξαν εξαιρετικούς επικοντιστές. Φυσικά, πάντα χρειάζονται βελτίωση. Η ζωή προχωρεί. Το ίδιο και το επί κοντώ. Αλλάζουν πολλά. Οι νέοι προπονητές πρέπει να παίρνουν εμπειρία από τους παλαιούς».
Διάσημο τον κ. Πετρόφ έκανε ο Μπούμπκα. Και τανάπαλιν: «Του έλεγα ότι πρέπει να πηδάει για να μείνει στη μνήμη των ανθρώπων. Μπορούσε να κάνει τουλάχιστον 6,30. Αφού πήδησε 6 μ. άρχισε να σπάει το ρεκόρ πόντο πόντο. Το 1992 υπέγραψε συμβόλαιο: 40.000 δολάρια για κάθε κατάρριψη. Συνολικά, πέρασε τα 6 μ. 49 φορές. Ολοι οι άλλοι μαζί δεν έχουν κάνει τόσες. Είχε τα πάντα: ταχύτητα, εκρηκτικότητα, σωματική, ψυχολογική και πνευματική δύναμη, είναι ψηλός. Οργάνωνε τη ζωή του έτσι ώστε να πετύχει τους στόχους του. Ολα τα έκανε με το μυαλό».
Τον Μπούμπκα, με τα 6 χρυσά παγκόσμια μετάλλια στον ανοικτό και τα 4 στον κλειστό, το ένα χρυσό ολυμπιακό και τις 35 καταρρίψεις ρεκόρ κόσμου, θεωρεί κορυφαίο επικοντιστή όλων των εποχών, παρότι δεν κατέχει πλέον το απόλυτο ρεκόρ:
«Στον ανοικτό έκανε 6,14 και στον κλειστό 6,15 μ. Ο Γάλλος Λαβιλενί στον κλειστό πήδησε 6,16, αλλά στον ανοικτό 6,05. Εχει μεγάλη διαφορά ο διάδρομος φοράς του κλειστού με το ξύλο, από του ανοικτού, που έχει τσιμέντο. Το ξύλο είναι μαλακό, δίνει ώθηση. Πρέπει να υπάρχουν διαφορετικά ρεκόρ. Ξέρω, οι καιροί απαιτούν ρεκόρ, αλλά δεν γίνεται να σημειώνονται συνεχώς».
Περί της Ισινμπάγεβα τώρα ο λόγος: «Πέραν των σωματικών προσόντων, είναι πολύ δυνατή πνευματικά και ψυχικά. Μια μέρα μάλωνε τηλεφωνικά με τον φίλο της. Αφού τελείωσε, λέω “απόψε δεν θα κάνεις προπόνηση, ε;”. “Γιατί;” με ρώτησε. “Με όσα έγιναν” είπα. “Αυτά τελείωσαν. Πάμε”, απάντησε».
– Πολλοί πιστεύουν ότι μπορούσε να πηδήσει ίσως και 5,15, να μη μείνει στα 5,05.
– Ναι. Αλλά της άρεσαν πολύ οι άνδρες.
Θεωρεί ότι το ανδρικό ρεκόρ μπορεί ν’ ανέβει πολύ: «Τα 6,20 – 6,25 είναι φυσιολογική επίδοση για ταλαντούχο. Ο Σουηδός Ντουπλάντις έχει πηδήσει 6,05 και κάνει λάθη. Μπορεί να φθάσει τα 6,25 – 6,30 μ.».