Ο Μπαλζάκ προσπάθησε, αλλά απέτυχε. Ο Ζολά χτύπησε επανειλημμένως την πόρτα, για να απορριφθεί. Ο Βερλέν δεν έλαβε ούτε μία ψήφο, ενώ ο Ουγκώ έγινε δεκτός ύστερα από πολλές προσπάθειες και με ελάχιστες ψήφους. Η Γαλλική Ακαδημία, η «λέσχη» των 40 «αθανάτων» που λειτουργεί ως επίσημος θεματοφύλακας της γαλλικής γλώσσας, δεν είναι ανοικτή σε όποιον και όποιον. Η Ακαδημία, όμως, μετράει αυτή τη στιγμή τέσσερις κενές έδρες, ενώ τα μέλη της απέτυχαν να αναδείξουν τους διαδόχους των εκλιπόντων τεσσάρων μελών, παρά τις τρεις ψηφοφορίες που διεξήγαγαν.
Ορισμένα μέλη του οργάνου εκτιμούν ότι το αδιέξοδο αυτό αντικατοπτρίζει τα αδιέξοδα της γαλλικής κοινωνίας απέναντι στις προκλήσεις της εποχής, όπως είναι η παγκοσμιοποίηση, το μεταναστευτικό και η κοινωνική αναταραχή που προέκυψε από το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων». Αλλοι «αθάνατοι», ωστόσο, επισημαίνουν ότι η Ακαδημία διακρίθηκε από την ίδρυσή της, τον 17ο αιώνα, για τις συχνά στείρες και μικροπρεπείς αντιπαραθέσεις μεταξύ μελών.
Η απόρριψη, βέβαια, συνεχίζει να αποτελεί δημόσιο εξευτελισμό. Ο πρώην υπουργός Παιδείας Λικ Φερί (μακρινός συγγενής προέδρου του 19ου αιώνα και εμπνευστή του νομοθετικού διαχωρισμού Παιδείας – Εκκλησίας) απορρίφθηκε τον Ιανουάριο για την έδρα του εκλιπόντος φιλέλληνα συγγραφέα Μισέλ Ντεόν («Σελίδες για την Ελλάδα»). Εντύπωση προκαλεί, επίσης, το γεγονός ότι κανένας από τους δύο εν ζωή Γάλλους νομπελίστες (Πατρίκ Μοντιανό και Ζαν-Μαρί Λε Κλεζιό) δεν είναι μέλη της Ακαδημίας.
Ο μοναδικός μαύρος ακαδημαϊκός, ο γεννημένος στην Αϊτή Καναδός συγγραφέας Ντανί Λαφεριέρ, λέει: «Το ζητούμενο παραμένει η διασφάλιση των αρχών της Ακαδημίας. Αν δεν είχαμε αυτή την εμμονή, θα βρίσκαμε αμέσως αντικαταστάτες για τις τέσσερις κενές έδρες. Οι υποψήφιοι ακαδημαϊκοί δεν είναι “του γούστου” της Ακαδημίας», λέει ο Λαφεριέρ.
«Εχω εκπλαγεί. Ορισμένοι από τους υποψηφίους ήταν εντυπωσιακοί. Προσωπικά, νιώθω απογοήτευση από την άρνηση της Ακαδημίας να τους αποδεχθεί. Πρόκειται άραγε για γαλλικό ίδιον; Η κακή διάθεση γύρω μας μεταφέρθηκε και στο εσωτερικό της Ακαδημίας;» αναρωτιέται η Ντομινίκ Μπονά, μία από τις λίγες γυναίκες ακαδημαϊκούς. Ακόμη και το τελετουργικό του θεσμού είναι βαρύ και παρωχημένο. Οι χρυσοκέντητες στολές κοστίζουν γύρω στις 40.000 ευρώ, ενώ πανάκριβο είναι και το απαραίτητο ξίφος. Ο Λιβανέζος συγγραφέας Αμίν Μααλούφ λέει ότι αναγκάσθηκε να συγκεντρώσει από φίλους και συγγενείς 200.000 ευρώ για τα έξοδα της ορκωμοσίας του.