Η ρήση «νους υγιής εν σώματι υγιεί», η οποία αποδίδεται στον σατιρικό ποιητή Δέκιμο Ιούνιο Γιουβενάλη (60-127 μ.Χ.), χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 μέχρι σήμερα. Ναι, για να είναι ο νους υγιής, πρέπει και το σώμα να είναι υγιές, αλλά μήπως τα επιτεύγματα του ελληνικού στίβου τείνουν να αντιστρέψουν την ιστορική φράση;
«Σώμα υγιές εν νω υγιεί», θα μπορούσε να είναι ο οδηγός των 17 Ελλήνων πρωταθλητών του στίβου οι οποίοι διέπρεψαν στο Ευρωπαϊκό κλειστού της Γλασκώβης, επιστρέφοντας χθες και έχοντας στις αποσκευές τους όχι μόνον ένα χρυσό μετάλλιο, δύο ασημένια κι ένα χάλκινο, αλλά και συνολικά 10 τελικούς, ένα σπουδαίο επίτευγμα για μια τόσο σημαντική διοργάνωση.
Σε μία χώρα 10 εκατομμυρίων ψυχών, «βυθισμένη» στα σοβαρά προβλήματά της, το… γαλατικό χωριό του αθλητισμού, αντιστέκεται σθεναρά και μετά τις τελευταίες ατομικές επιτυχίες του Τσιτσιπά στο τένις και του «μαχητή» Χρ. Βολικάκη (4η θέση) στο Παγκόσμιο της ποδηλασίας (μια είδηση που πέρασε στα… ψιλά), καταδεικνύει ότι ο βασιλιάς των σπορ, στίβος, κάθε άλλο παρά γυμνός είναι.
H Eλλάδα βρίσκεται στη «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού» σε ό,τι αφορά τα θέματα πόρων, τεχνολογίας, τεχνογνωσίας, υποδομών και εξοπλισμού, όμως η «δίψα» για διάκριση, η προσήλωση, η… άγνοια κινδύνου, αλλά και οι σπουδαίοι προπονητές, αντισταθμίζουν σχεδόν πάντα κάθε εμπόδιο. Και μπορεί το μετάλλιο να μην έρχεται πάντα, όμως οι σοβαρές προσπάθειες υπάρχουν φέρνοντας διακρίσεις. Διακρίσεις που δεν τραβούν τα φώτα της δημοσιότητας, η οποία έχει μάθει να «ελκύεται» μόνο από τη λάμψη του χρυσού, του ασημιού και του χαλκού. Ας είναι…