Το νέο πατατράκ της εθνικής μας ομάδας με το 1-1 κόντρα στο… Λίχτενσταϊν στο ΟΑΚΑ απέδειξε ότι, κάθε φορά που κάποιος νομίζει ότι έχει πιάσει πάτο, υπάρχει τελικά κι άλλος πάτος παρακάτω… Η ντροπιαστική αυτή σελίδα είναι μια από τις πιο «μαύρες» στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου και συναγωνίζεται επάξια εκείνες με τις ήττες από τα Νησιά Φερόε και το Λουξεμβούργο.
Μια ομάδα που κατά δήλωση του προπονητή της δεν απαρτίζεται από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, παρά από κάποιους που κατά βάσιν εργάζονται ως αστυνομικοί και καθηγητές, έκοψε οριστικά την όποια ελπίδα θα μπορούσε να έχει η εθνική μας ομάδα για πρόκριση στην τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2020, μετά τις ήττες της Φινλανδίας και της Βοσνίας από τις Ιταλία και Αρμενία αντίστοιχα. Υστερα από έξι αγωνιστικές, η Εθνική μας είναι προτελευταία με μόλις 5 βαθμούς συγκομιδή, θύμα του ταπεινού Λίχτενσταϊν που βρίσκει παίκτες από μια δεξαμενή όλων κι όλων 38 χιλιάδων κατοίκων και που μέχρι χθες μετρούσε 13 συνεχόμενες ήττες, οι πέντε εκ των οποίων στον όμιλό μας, χωρίς να έχει πετύχει ούτε ένα γκολ…
Η εξέλιξη αυτή θέτει ξεκάθαρα υπό αμφισβήτηση το μέλλον του Τζον Φαν’τ Σιπ στην Ελλάδα, μόλις 40 μέρες από την ημέρα της ανακοίνωσης της πρόσληψής του και έπειτα από δύο συνεχόμενα ανεπιτυχή αποτελέσματα, συνοδευόμενα από πολύ κακές εμφανίσεις. Με τόσο μικρή θητεία, ο Ολλανδός τεχνικός δεν μπορεί να έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό το συνονθύλευμα που παρέλαβε. Το κακό γι’ αυτόν είναι ότι όχι μόνο δεν κατάφερε να βελτιώσει την πολύ κακή εικόνα του, αλλά την έκανε ακόμα χειρότερη. Και ακριβώς επειδή πρόκειται για κάποιον με βιογραφικό που παραπέμπει σε σπουδαίο ποδοσφαιριστή και όχι κάτι ιδιαίτερο ως προπονητή, είναι εξαιρετικά αμφίβολο ότι θα μπορέσει να σώσει μια παρτίδα που μοιάζει ολότελα χαμένη.
Ενόψει Κατάρ
Ο Φαν’τ Σιπ δεν έχει ούτε την εμπειρία ούτε το ειδικό βάρος για μια τόσο επικίνδυνη αποστολή και κινδυνεύει να «καεί» πριν καν «ζεσταθεί». Λογικά θα παραμείνει ώς το τέλος της διαδρομής σ’ αυτή τη διοργάνωση τον ερχόμενο Νοέμβριο και τότε θα κριθεί αν θα οδηγήσει την ομάδα μας και στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ ή αν θα ακολουθήσει τον δρόμο του Κλάουντιο Ρανιέρι, του Μίχαελ Σκίμπε και του Αγγελου Αναστασιάδη που έλυσαν πρόωρα το συμβόλαιό τους με την ΕΠΟ, έναντι παχυλής αποζημίωσης.
Η συνεργασία του Ολλανδού τεχνικού με την ομοσπονδία λήγει το καλοκαίρι το 2022 κι αυτή η υπογραφή ίσως του δώσει την ευκαιρία να συνεχίσει και στην επόμενη διοργάνωση, δημιουργώντας μια εθνική ομάδα πάνω σε νέες βάσεις. Για να γίνει αυτό, όμως, δεν αρκεί μόνο η δύναμη ενός συμβολαίου. Πρέπει και ο ίδιος να καταφέρει να δείξει κάτι διαφορετικό στα επόμενα παιχνίδια με Ιταλία (εκτός), Βοσνία (εντός), Φινλανδία (εντός) και Αρμενία (εκτός), ώστε να κερδίσει την ευκαιρία με το σπαθί του και όχι απλώς με την υπογραφή του…