«Η τέχνη και η πονηριά νικούν και την ανδρεία», λέει ο λαός, και υπάρχουν αθλητές που… τηρούν και με το παραπάνω αυτή την παροιμία. Μόνο που αυτή τη φορά δεν αναφερόμαστε στις απαγορευμένες ουσίες, αλλά σε ένα άλλου είδους «ντόπινγκ». Αυτό των υλικών. Οι ευρεσιτεχνίες κυριαρχούν και αποδεικνύουν ότι η φαντασία δεν γνωρίζει όρια και κανόνες. Οπως και στο ανθρώπινο ντόπινγκ, υπάρχουν έλεγχοι για τα απαγορευμένα εργαλεία των αθλητών.
«Ποτέ μην προσπαθείς να κερδίσεις με τη βία αυτό που μπορεί να αποκτηθεί με πονηριά», έχει πει ο Νικολό Μακιαβέλι, και στην ιστιοπλοΐα τα… τεχνάσματα ξεκινούν από την παιδική ηλικία. Παλαιότερα, στα όπτιμιστ οι πιτσιρικάδες έβαζαν κέρματα κάτω από το κατάρτι, ώστε να σηκωθεί πιο ψηλά και να μεταφέρεται ψηλότερα το κέντρο ιστιοφορίας. Στην ιστιοπλοΐα, ένα άθλημα στο οποίο τα υλικά παίζουν βασικό ρόλο, έχουν καταγραφεί δεκάδες περιστατικά, όπως ότι ιστιοπλόος έβαλε αντλία στο καρενόκουτο, ώστε να διώχνει το νερό, ενώ Ιταλοί άλλαξαν μέχρι και το σχήμα της καρίνας στα J70.
«Ανέκαθεν υπήρχε ενδιαφέρον για να εκμεταλλευτούν το υλικό σε σχέση με τους κανονισμούς. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ορχους, ο Ισπανός ολυμπιονίκης Ικερ Μαρτίνεθ (σ.σ.: “χρυσός” το 2004 και “ασημένιος” το 2008 στα 49er) έφερε ένα Nacra (σκάφος) όπου είχε αλλάξει τη θέση στις καρίνες για να σηκώνεται στον αέρα νωρίτερα από τα άλλα. Φάνηκε στην καταμέτρηση (σ.σ.: έλεγχοι για να μην υπάρχουν παρανομίες στο υλικό) και αυτός ισχυρίστηκε ότι υπήρχε δολιοφθορά. Δεν τιμωρήθηκε γιατί δεν είχε τρέξει.
»Στους Ολυμπιακούς του 2008, αθλητές έκρυψαν βάρη στα σκάφη τους, ώστε στη ζύγιση να είναι νομότυποι και, όταν θα αγωνίζονταν, θα τα πετούσαν στο νερό για να είναι ελαφρύτεροι. Η συνηθισμένη… ζαβολιά, όμως, είναι να βρέχουν τα σκάφη για να είναι βαρύτερα ή να βάζουν επιπλέον σχοινιά κ.λπ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όμως, υπάρχει ενδελεχής έλεγχος», λέει στην «Κ» ο Δημήτρης Δήμου, ο οποίος το 2016 ήταν επικεφαλής της επιτροπής καταμετρητών στο Ρίο, ενώ την ίδια θέση θα έχει και στο Τόκιο. Στην ιστιοπλοΐα ανοιχτής θαλάσσης οι «ζαβολιές» δεν έχουν… αρχή και τέλος. Στο ευρωπαϊκό ΟRC της Θεσσαλονίκης, ένα ιταλικό σκάφος είχε κρυφές δεξαμενές, τις οποίες γέμιζε πριν από την καταμέτρηση και μετά τις άδειαζε. Το σκάφος πρώτευσε, αλλά ύστερα από ένσταση η απάτη αποκαλύφθηκε και έχασαν τον τίτλο.
Φυσικά, υπάρχουν και τα νόμιμα συμπληρώματα· όχι… διατροφής, αλλά υλικών. Πρόκειται για ειδικές αλοιφές και υγρά που κάνουν πιο λεία την επιφάνεια του σκάφους κ.λπ. Ο Τάσος Μπουντούρης, ο οποίος φημίζεται για τα αστεία του, κάποτε, για να πειράξει συναθλητές του, είχε «βαφτίσει» ένα μείγμα υγρού με κανέλα ως ειδικό υγρό για λείανση επιφάνειας.
Στην ποδηλασία έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά μηχανικού ντόπινγκ. Από μοτεράκια που έδιναν ώθηση μέχρι πατέντες με αλουμινένια κουτιά ανάμεσα στο τιμόνι και στον «λαιμό» του ποδηλάτου, ώστε να μην κουνιέται την ώρα του σπριντ. «Εχουν τιμωρηθεί πολλοί αθλητές. Οι έλεγχοι είναι πολλοί. Ζυγίζουν τα ποδήλατα και τα περνούν από ακτίνες. Από εκεί και πέρα, νόμιμα είναι τα ειδικά σπρέι για τον σκελετό και τις ρόδες. Κάποιοι φτιάχνουν ειδικά τιμόνια που τους βοηθούν να κάθονται χαμηλότερα και κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύονται», δηλώνει στην «Κ» ο κορυφαίος ποδηλάτης μας Χρήστος Βολικάκης.
Φυσικά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου η αθλητική τεχνολογία μπαίνει στην υπηρεσία των οικονομικά δυνατών. Ετσι, αγγλική ομάδα ποδηλασίας, με τη βοήθεια κορυφαίας εταιρείας κατασκευής αυτοκινήτων, διαθέτει πολύ καλά αλλά πανάκριβα ποδήλατα (για λίγους), ο Κιπτσόγκε έτρεξε τον μαραθώνιο κάτω από δύο ώρες (με τεράστια οικονομική βοήθεια και ενίσχυση από «περιφερειακούς» αθλητές), ενώ χάρη στα… διαστημικά μαγιό, που απαγορεύτηκαν, μόνο το 2008 είχαν σημειωθεί πάνω από 100 παγκόσμια ρεκόρ.