Επειδή μπορεί να περάσει απαρατήρητο, καλόν είναι να ασχοληθεί κανείς με την περίπτωση της ατμόσφαιρας που επικρατεί στην ομάδα των Ελπίδων. Αυτό είναι ανεξάρτητο από το χθεσινό αποτέλεσμα, που άλλωστε η στήλη δεν γνωρίζει, γιατί πάει πάντα νωρίς για τύπωμα.
Αυτό που θα επισημανθεί κυριαρχεί χρόνια τώρα και δεν έχει να κάνει με ένα μόνο παιγνίδι, όπως το χθεσινό. Δεν μπόρεσε να μείνει μακριά από τους συμπαίκτες του ο Κυργιάκος. Αν και τιμωρημένος, από συμπλήρωση καρτών, ζήτησε και πήρε άδεια από τον Κυράστα για να πάει κοντά στους συμπαίκτες του.
Είναι μία κίνηση αποκαλυπτική της οικογενειακής ατμόσφαιρας που επικρατεί στις Ελπίδες και δεν είναι άσχετη με τις τόσες επιτυχίες που έχουν σημειώσει στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ολα τα νέα παιδιά είναι δεμένα μεταξύ τους και βλέπουν την ομάδα καταδικιά τους.
Αυτό το φαινόμενο δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το συναντάει στην Ανδρών. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του κατά τα άλλα εξαίρετου Ντέμη Νικολαΐδη που απείχε από την Εθνική, για λόγους που σχετίζονταν με τη μεταχείριση της ΑΕΚ από διάφορους φορείς.
Χωρίς κανέναν υπαινιγμό για την αξία και τη δυνατότητα προσφοράς του παίκτη, από μόνη της η περίπτωση λέει αρκετά και ασφαλώς δεν είναι η μόνη. Γιατί είναι γνωστό πως το πάθος κατά κανόνα οι διεθνείς μας το παρουσιάζουν στις ομάδες τους, απ’ όπου και η επιβίωσή τους και βέβαια κατά περίπτωση το θέτουν και στην υπηρεσία της εθνικής ομάδας.
Φυσικά, δεν πρόκειται να γίνει μνεία στο τελευταίο επίσημο, δηλαδή με βαθμολογία, παιγνίδι στην Αγγλία, γιατί εκεί παίξαμε αποκλεισμένοι. Ικανοποιηθήκαμε πρόσκαιρα από την εμφάνιση των ποδοσφαιριστών μας, αλλά το συναίσθημα της πικρίας γιατί πάλι απουσιάζουμε από τελικούς παγκοσμίου είναι κυρίαρχο.
Ουτε αξίζει να αναφερθεί κάτι για τα φιλικά, γιατί αυτά δεν μετρούν. Σε καλό δρόμο βρίσκεται ο Ρεχάγκελ, απ’ ό,τι φαίνεται, αλλά μία προϋπόθεση προόδου της Εθνικής είναι να δουν οι παίκτες την ομάδα, όπως οι Ελπίδες τη δική τους. Χρειάζεται ψυχικός σύνδεσμος και αυταπάρνηση.
Ολοι οι παίκτες παγκοσμίως όταν καλούνται στις ομάδες τους τρέχουν με ευχαρίστηση να φορέσουν τη φανέλα, γιατί το θεωρούν υποχρέωση και τιμή συγχρόνως. Και γνωρίζουν ότι και οι ίδιοι ανεβαίνουν όταν διακρίνεται η Εθνική τους.