Κάθε Σαββατοκύριακο, το ποδόσφαιρο κυκλοφορεί στο αίμα εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ελλάδα, αλλά μόνο μερικές χιλιάδες προτιμούν να πηγαίνουν στα γήπεδα. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν δημιουργηθεί μελαγχολικοί μέσοι όροι εισιτηρίων και εισπράξεων.
Βέβαια, δεν είμαστε η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα προσέλευσης κοινού. Και στη Βραζιλία, μάνα του ποδοσφαίρου, έχει αραιώσει ο κόσμος και οι ομάδες βρίσκονται σε οικονομικό αδιέξοδο. Κάποιες σκέφτονται να μειώσουν την τιμή των εισιτηρίων, κάποιες άλλες μελετούν άλλα μέσα.
Μόνον εδώ δεν υπάρχει ένας ειλικρινής προβληματισμός, μία φροντίδα για εκπόνηση κάποιων σχεδίων αναβάθμισης των πρωταθλημάτων μας. Τα λόγια είναι στην ημερησία διάταξη, από πολλές πλευρές και οι πράξεις ανύπαρκτες.
Χωρίς αμφιβολία η υπόθεση της ανόδου του επιπέδου των ποδοσφαιρικών θεσμών στην Ελλάδα είναι μέλημα και υπόθεση όλων μας. Το κακό είναι ότι την βασική ευθύνη έχουν οι παράγοντες, που δεν λένε να ακολουθήσουν το πνεύμα, ας πούμε, των ποδοσφαιριστών.
Εχουν κάνει σημαντικά βήματα προόδου οι τελευταίοι, έχουν γενικά καλή συμπεριφορά, αλλά πρέπει και αυτοί να εντείνουν τις προσπάθειές τους, για επίτευξη καλύτερου θεάματος. Αυτό είναι δυνατόν να ξαναφέρει τους φίλους του ποδοσφαίρου στο γήπεδο.
Εχει αλλάξει πολύ η ζωή και το γήπεδο δεν αποτελεί πλέον τη μοναδική διέξοδο, όπως άλλες εποχές. Είναι ένα από τα μέσα εκτόνωσης και διασκέδασης και ως εκ τούτου διεκδικεί την πελατεία που του γυρίζει την πλάτη για μία εκδρομή, μία βόλτα, ένα θέατρο, ένα κινηματογράφο.
Αυτήν την πελατεία, τους φιλάθλους, δεν τους προσέχει καθόλου το ποδόσφαιρο και ίσως κάποιοι τους προτιμούν ως τηλεθεατές, με συνδρομητική εισφορά, όμως. Και αυτό κάνει κακό στην εξέδρα, που μένει αδειανή, αντίθετα με άλλες χώρες όπου το κοινό προτιμάει το ζωντανό θέαμα, από το τηλεοπτικό.
Κάποιοι, βέβαια, ανεξάρτητα από αυτά, θα πάμε πάλι στα γήπεδα σήμερα και αύριο, γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει και γιατί προσδοκούμε να δούμε κάτι καλό και να περάσει ευχάριστα η ώρα μας.