Οι νικητές στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες, κατά τη στιγμή της απονομής του στεφάνου, επευφημούντο με τη φράση «τήνελλα, ω καλλίνικε». Εύγε, ένδοξε νικητή. Ενδοξος, διότι είχε επιτύχει την καλή, την τίμια νίκη.
Πόσοι από τους σύγχρονους ολυμπιονίκες θα εδικαιούντο ν’ αποκληθούν «καλλίνικοι», δηλαδή άξιοι επευφημίας με το επιφώνημα «τήνελλα»; Αφήνω την απάντηση στην κρίση σας.
Κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων μηνών, πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη δέκα κρουσμάτων χρήσης απαγορευμένων, για τον αθλητισμό, ουσιών από διεθνείς αθλητές και αθλήτριες της άρσης βαρών. Η χρήση είχε γίνει νωρίτερα, αλλά ανακοινώθηκε αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία.
Πρόσφατα ενημερωθήκαμε ότι δύο πρωταθλητές κόσμου τoυ 2019 στον στίβο, ο Αμερικανός Κρίστιαν Κόλμαν (100 μ.) και η, νιγηριανής καταγωγής, δρομέας 400 μ. του Μπαχρέιν Σαλούα Εΐντ Νάσερ ετέθησαν σε προσωρινή διαθεσιμότητα λόγω τουλάχιστον τριών «non show». Δεν βρέθηκαν, δηλαδή, εκεί όπου είχαν δηλώσει ότι ήταν, για να ελεγχθούν.
Δεν «κομίζω γλαύκα ες Αθήνας». Οσοι ασχολούνται, με οποιαδήποτε ιδιότητα –ακόμη και ως απλοί φίλαθλοι–, με τον αθλητισμό γνωρίζουν την αλήθεια. Εκτός κι αν είναι αφελείς ή αθεράπευτα ρομαντικοί. Από την άλλη, όμως, υπάρχει η υποκρισία των ηγητόρων του διεθνούς αθλητισμού. Αυτών που θέλουν να μας πείσουν ότι, π.χ., κάποιοι ρίχνουν 23 μ. με τη σφαίρα των 7,26 κ. ή σηκώνουν με μία κίνηση από κάτω έως επάνω από το κεφάλι (αρασέ) 220 κ., μόνο τρώγοντας… μπριζόλα και πίνοντας ενεργειακά υγρά.
Τήνελλα, ω καλλίνικε, λοιπόν, ή τήνελλα… κακίνικε; Και, αν καταλήξουμε στο δεύτερο, σε ποιους απευθύνεται; Στους αθλητές ή στους παράγοντες και σε όσους παντοιοτρόπως διαμορφώνουν τον σύγχρονο αθλητισμό;