Το «εγκεφαλικό – ψυχολογικό ντόπινγκ» (ο όρος δεν είναι επίσημος, αλλά στην πραγματικότητα περί αυτού πρόκειται) δεν μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε. Χρειάζονται οι ειδικοί. Πώς θα το πετύχουν αυτό; O δρ Κουντούρης το αναλύει:
«Πρόκειται για ψυχικές λειτουργίες, οι οποίες σε άλλες χώρες έχουν μελετηθεί και έχουν αναπτυχθεί από ειδικές ομάδες. Ξεκινώντας πριν από πολλά χρόνια, με στόχο την αύξηση της απόδοσης, κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι, με τη σωστή τακτική συμπεριφοράς, τα δυναμικά που πηγάζουν από αυτές τις ψυχικές λειτουργίες, μπορούν, με την αρμόζουσα μεταχείριση, να ανεβάσουν την απόδοση του αθλητή στα ύψη. H διαχείριση των εγκεφαλικών λειτουργιών γίνεται με συντονισμό των βιορρυθμών εγκεφαλικού μεταβολισμού και νευρογένεσης. H τελευταία βασίζεται σε ανακαλύψεις πρόσφατες, οι οποίες έχουν καταργήσει το δόγμα ότι οι εγκεφαλικοί νευρώνες δεν αναπλάθονται. Οι εγκεφαλικοί νευρώνες έχουν και από μόνοι τους το προνόμιο της αναγέννησης και μπορούν να κατευθυνθούν έξωθεν. Πέραν τούτου, μπορούν να διαμορφωθούν σε νευρικά κύτταρα ποικίλης λειτουργίας, ανάλογα με την επιθυμία που υπάρχει, και να τοποθετούνται για να αναλάβουν τη διαχείριση συγκεκριμένων περιοχών του εγκεφάλου. Μπορούμε δε, με την επιλεκτική νευρογένεση και νευροτοποθέτηση, να εξασφαλίσουμε τη βελτίωση εκείνων των νευρικών κέντρων που υπολειτουργούν. Αυτά τα νέα νευρικά κύτταρα έχουν τη δυνατότητα όχι μόνο να συμπληρώσουν ή να εγκαταστήσουν άλλα νευρικά κύτταρα, αλλά και να ρυθμιστούν έτσι, ώστε να διασφαλίζεται ο επιθυμητός τρόπος βιολειτουργίας τους. Τοιουτοτρόπως, μπορούμε να έχουμε τον αθλητή, που δεν πονάει, δεν φοβάται, δεν αγχώνεται, δεν κουράζεται, δεν υποφέρει από αϋπνίες, στομαχόπονο κ.τλ. Με τη νευρογένεση παράγουμε ενδορφίνες και στέλνουμε τον αθλητή στον βατήρα της εκκίνησης, στη βαλβίδα, γενικά, στο γήπεδο για τον αγώνα, αισιόδοξο. Μελετώντας με την 24ωρη καταγραφή του εγκεφαλογραφήματος τους βιορρυθμούς του ύπνου και τη λειτουργία του νευρικού συστήματος σε ώρα ανάπαυσης, μπορούμε να εντοπίσουμε μεταβολικά ή ορμονικά πρόβλημα υπολειτουργίας ή δυσλειτουργίας του εγκεφάλου. Χορηγώντας κάποιες ουσίες, π.χ. αυξητικούς παράγοντες ή διεγέρτες νευροδιαβιβαστών, με κατάλληλες τεχνικές και ταυτόχρονη χρησιμοποίηση συναισθηματικών παρεμβάσεων, όπως με βιοανάδραση (ερέθισμα που πηγαίνει στον εγκέφαλο και ο εγκέφαλος αντιδρά σε αυτήν) και ελεγχόμενη μάθηση, μπορούμε να το πετύχουμε αυτό. Υπάρχει, δηλαδή, η δυνατότητα, με τέτοιες τεχνικές, δημιουργίας ανθρώπινου οργανισμού ακραίων αποδόσεων και, μάλιστα, χωρίς φθορές.Ή, για να το πούμε πιο συγκεκριμένα, εφόσον υπάρχει οικονομική κάλυψη, είναι απεριόριστα τα όρια των αθλητικών επιδόσεων και, μάλιστα, χρονικά προδιαγεγραμμένα. Οπου υπάρχει η Ελεγχόμενη Πρόκληση Νευρογένεσης (ΕΠΝ), υπάρχουν και οι υπεραθλητές. Εάν συνεχιστεί ο τρόπος αυτός ανάπτυξης και διαχείρισης της Ολυμπιακής Ιδέας, σε λίγο τα περισσότερα χειροκροτήματα στην απονομή των μεταλλίων θα ανήκουν, δικαιωματικά, στην επιστημονική ομάδα, που θα έχει και την ευθύνη των επιδόσεων. Αλλωστε, αυτό το είδαμε και στους Ολυμπιακούς της Σεούλ, όπου γιατροί όριζαν ποιοι αθλητές και με ποιο τρόπο θα αγωνισθούν. Βέβαια, υπήρχε τότε και η αγωνία του ελέγχου ντόπινγκ. Σήμερα, με τις επιστημονικές μεθόδους, αυτό το άγχος μπορεί να παρακαμφθεί. Αλλά υπό συζήτηση είναι πάντα η ισορροπία στον αθλητισμό. Το πολύ καλό μπορεί να γεννήσει και πολύ κακό. Οι διαδικασίες αυτές προκαλούν, πιθανότατα, καρκινογένεση. Παραμένει δε, το ερώτημα, αν αυτός που αγωνίζεται εν γνώσει του ότι χρησιμοποιεί τεχνικές μη αποδεκτές, διαπράττει ποινικό αδίκημα ή όχι. Και, επίσης, ένα άλλο ερώτημα, αν φτιάχνοντας έναν βιολογικό αθλητή και «κατασκευάζοντας» το αποτέλεσμα, διαπράττουμε κι εμείς ποινικό αδίκημα».
Ο κ. Κουντούρης επισημαίνει ότι η ΕΠχρησιμοποιείται κατά του Αλτσχάιμερ, της σκλήρυνσης κατά πλάκας, των εγκεφαλικών, του Πάρκινσον, σε μορφές καρκίνου, σε σεξουαλικές διαταραχές και για τη βελτίωση της σωματικής και πνευματικής ευεξίας. Οι μέθοδοι αυτές πρώτα εφαρμόζονται σε υποψήφιους αστροναύτες και πιλότους κι έπειτα σε ασθενείς και σε αθλητές…