Τους έχουν αποκαλέσει «ήρωες της ζωής», «πρωταθλητές της ζωής», «πραγματικούς πρωταθλητές» και πολλά άλλα. Τα λόγια είναι εύκολα. Οι πράξεις είναι δύσκολες. Και όταν λέμε «πράξεις», δεν εννοούμε μόνο τα πριμ, που προσφέρει το κράτος στους Παραολυμπιονίκες. Εννοούμε, κυρίως, τη συνεχή υποστήριξη που οφείλει να παρέχει και στους αθλητές με ειδικές ανάγκες (κατ’ άλλους «ειδικές ικανότητες») και σε όλους τους αναπήρους. Δυστυχώς, παρά τα πολλά βήματα προόδου που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, δεν έχουμε φτάσει στο σημείο που απαιτείται, ώστε να υποστηρίζουμε πως το κράτος μας πραγματικά δείχνει ευαισθησία απέναντι στους ανθρώπους, τους οποίους η «μοίρα» ή η φύση χτύπησε ανεπανόρθωτα.
Ο Δαμιανός Δακτυλίδης στους Παραολυμπιακούς αγώνες του 2000 κατόρθωσε να πάρει την 8η θέση σε τρία αγωνίσματα: σφαιροβολία, δισκοβολία, ακοντισμό. Κατάγεται από τη Μύκονο και ήλθε στην Αθήνα για να προπονηθεί. Ζήτησε από την Εθνική Παραολυμπιακή Επιτροπή κάποιο κατάλυμα. Δυστυχώς, δεν βρέθηκε κι έτσι νοικιάζει σπίτι. Πληρώνει και σε ιδιωτικό γυμναστήριο για να κάνει βάρη, οπότε, μαζί με την ειδική διατροφή, που πρέπει να κάνει ένας αθλητής, δαπανά, όπως μας είπε, περί τα 1.100 ευρώ τον μήνα, ώστε να μπορεί να προπονείται. Ως Παραολυμπιονίκης παίρνει οδοιπορικά, αλλά αυτά δεν καλύπτουν καν το 1/3 των εξόδων του.
Ο Λουκάς Κασκάνης πέρυσι αναδείχθηκε 2ος στη σφαιροβολία και 4ος στη δισκοβολία στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τυφλών. Αποτελεί μία από τις ελπίδες της Ελλάδος για διάκριση στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Οποτε προπονείται (σχεδόν καθημερινά) δίνει, περίπου, 30 ευρώ ημερησίως για τις μετακινήσεις του με ταξί.
«Φυσικά, δεν είναι οι μόνοι πρωταθλητές με ειδικές ανάγκες, που πληρώνουν τα περισσότερα έξοδά τους για να γυμνάζονται», τονίζει ο πρόεδρος των Ελλήνων Προπονητών Ατόμων με Αναπηρίες, Ευθύμιος Κτενίδης, παλαιός καλός δεκαθλητής, που έχει αναδείξει και «χρυσό» Παραολυμπιονίκη. Και μας λύνει την απορία, γιατί ο Δακτυλίδης πηγαίνει σε ιδιωτικό γυμναστήριο:
«Ο Δαμιανός είναι παραπληγικός και η Αττική δεν διαθέτει γυμναστήρια προσβάσιμα σε ανθρώπους που κινούνται με αναπηρικό καροτσάκι. Παλαιότερα, οι αθλητές πήγαιναν στον OAKA. Από τότε που έκλεισε, γυμνάζονται σε ιδιωτικά γυμναστήρια ή σε ιδρύματα».
Ο κ. Κτενίδης επισημαίνει ότι το δημοτικό στάδιο Καλλιθέας διαθέτει, πλέον, ειδικές ράμπες, αλλά δεν έχει τα όργανα που απαιτούνται για να κάνουν βάρη οι τετραπληγικοί και οι παραπληγικοί. Τονίζει, πάντως, ότι μεγάλη είναι η βοήθεια που προσφέρουν ο δήμαρχος, Κώστας Ασκούνης και ο πρόεδρος του οργανισμού άθλησης, Δημήτρης Χαριάδης.
Το πρόβλημα της προσβασιμότητας των αναπήρων σε διάφορα μέρη, είναι γενικό στην Αθήνα. Γι’ αυτό, άλλωστε, οι αξιωματούχοι της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής, που επισκέφθηκαν πρόσφατα την Αθήνα, ζήτησαν πιεστικά από τους διοργανωτές των Αγώνων να βελτιωθούν οι βοήθειες προς τους αναπήρους.
«Βέβαια, λόγω των Αγώνων, έγιναν αρκετά (κατασκευάσθηκαν ράμπες, τοποθετήθηκαν ακουστικοί φωτεινοί σηματοδότες για τους τυφλούς και άλλα), όμως απαιτείται να γίνουν πολλά ακόμα», υπογραμμίζει ο κ. Κτενίδης.
Ως προπονητής, φυσικά, ενδιαφέρεται να προετοιμάσει τους αθλητές του όσο πιο καλά γίνεται. Εκείνοι καταβάλλουν την καλύτερη δυνατή προσπάθεια. Συμβαίνει, όμως, το ίδιο από την άλλη πλευρά;
«Οχι. Εως τώρα στην προετοιμασία είμαστε μόνοι. Εμείς και οι αθλητές. Ούτε η Ομοσπονδία ούτε οι σύλλογοι έχουν ενδιαφερθεί να μάθουν πού και πώς προπονούμαστε. Την 1η Φεβρουαρίου, για πρώτη φορά από τότε που ιδρύθηκε πέρυσι τον Μάρτιο, μας κάλεσε η διοίκηση της Ομοσπονδίας να μας ρωτήσει για τις ανάγκες της προετοιμασίας μας», απαντά ο προπονητής.
Επειδή, όμως, δεν του αρέσει να αναφέρει μόνο τα αρνητικά, θέλει να ευχαριστήσει και κάποιους που τους βοηθούν. «Την Δ΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος, η οποία στέκεται δίπλα μας ως χορηγός, και τη Ford Motor Ελλάς και τον πρόεδρό της, Δημήτρη Σακελλαρόπουλο, που εδώ και χρόνια βρίσκονται στο πλευρό μας», καταλήγει ο κ. Κτενίδης.