ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ και λίγο… φρένο, σε ό,τι αφορά τα εγκωμιαστικά σχόλια για την Εθνική μας. Διότι μπορεί να παραμένει αήττητη σε δεκατέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια, να νίκησε σχετικά εύκολα τη Βουλγαρία, η οποία κι αυτή πάει το καλοκαίρι στην Πορτογαλία, αλλά…
ΕΔΕΙΞΕ αδυναμίες στην αμυντική λειτουργία της. Κι αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στους παίκτες της οπισθοφυλακής. Τα κενά υπήρχαν στο κέντρο, όπου οι εντεταλμένοι να ανακόπτουν τους μέσους της βουλγαρικής ομάδος, εδώ και πολύ καιρό δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση.
ΤΟ ότι δεν δεχθήκαμε γκολ οφείλεται, αφ’ ενός, σε τύχη και, αφετέρου, στην ικανότητα του Αντώνη Νικοπολίδη.
ΜΠΟΡΕΙ ο Οτο Ρεχάγκελ να θέλει να επιβραβεύσει όλους τους διεθνείς που οδήγησαν την Εθνική μας στους τελικούς του Euro 2004, όμως αυτή η επιβράβευση δεν πρέπει να αποβεί εις βάρος της απόδοσης της ομάδος το καλοκαίρι.
Η ΕΘΝΙΚΗ είναι πάνω από πρόσωπα και προσωπικές συμπάθειες. Μπορεί, αν ο Γερμανός τεχνικός αποκλείσει κάποιους παίκτες και τους αντικαταστήσει με άλλους, να τους στενοχωρήσει. Ομως καλύτερα να συμβεί αυτό, παρά να ζήσουμε πάλι εκείνο το ρεζιλίκι του 1994, στα γήπεδα της Αμερικής.
ΞΕΡΟΥΜΕ τον χαρακτήρα του Ρεχάγκελ και δύσκολα αλλάζει τη σκέψη του. Αλλά θα πρέπει κάποιος να του πει πως το… γινάτι βγάζει μάτι. Κι όταν μας… βγουν και τα δύο, τότε θα βρεθούμε πάλι στο σκοτάδι.
Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ απέδειξε ότι μπορεί να οδηγήσει ψηλά αυτή την ομάδα. Πιστεύουμε ότι με κάποιες διορθωτικές κινήσεις είναι ικανός να τη φέρει πολύ υψηλότερα.
ΑΡΚΕΙ να μη θεωρεί οποιανδήποτε άλλη άποψη, εκτός από τη δική του, παρέμβαση στο έργο του.