Οταν διαπιστώθηκε ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι αποκατάστασης των αναπήρων πολέμου μετά τον B΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν κάλυπταν ικανοποιητικά τις ιατρικές και ψυχολογικές ανάγκες των τραυματιών, ο υπεύθυνος του Κινήματος, δρ σερ Λάνβιτς Γκούντμαν, ίδρυσε τον Φεβρουάριο του 1944 το κέντρο για τα άτομα με αναπηρία από τραυματισμούς του νωτιαίου μυελού στη Μεγάλη Βρετανία, το οποίο συντέλεσε στο να γίνει ο αθλητισμός αναπόσπαστο μέρος της θεραπείας και αποκατάστασης των αντίστοιχων ασθενών. Τα θετικά αποτελέσματα από τη θεραπευτική προσέγγιση του κέντρου οδήγησαν τον Γκούντμαν στην οργάνωση των πρώτων Αγώνων τον Ιούλιο του 1948, στο Στόουκ Μάντεβιλ της Μεγάλης Βρετανίας. Μετά το 1954, στους αγώνες αυτούς συμμετείχαν όλο και περισσότερες χώρες. Νοσοκομεία και διάφορα κέντρα αποκατάστασης περιελάμβαναν τον αθλητισμό στις τεχνικές θεραπείας και αποκατάστασης των ασθενών. Το 1958, ο Γκούντμαν και άλλοι εξέχοντες επιστήμονες ζήτησαν να πραγματοποιηθούν Διεθνείς Αγώνες Στόουκ Μάντεβιλ και μάλιστα στη Ρώμη, που το 1960 θα φιλοξενούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. H πρόταση έγινε αποδεκτή. Ετσι ξεκίνησε η ιστορία των Παραολυμπιακών Αγώνων.
Στην Ελλάδα, η όλο και μεγαλύτερη συμμετοχή των ατόμων με αναπηρία στους αγώνες τους είχε αποτέλεσμα την ίδρυση δεκάδων σωματείων και ομοσπονδιών. O αθλητισμός των ατόμων με αναπηρία απέκτησε για πρώτη φορά νομική υπόσταση.
Παράλληλα με τη νομοθεσία, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η καλλιέργεια των ψυχικών χαρακτηριστικών των αθλητών με αναπηρία μπορεί να επηρεαστεί θετικά σε μεγάλο βαθμό από τα αποτελέσματά τους στον αθλητισμό. O καθορισμός στόχων βοηθάει επίσης να βελτιώσουν την απόδοση και να εστιάσουν την προσοχή τους.
Στην Αθήνα υπάρχουν περίπου 20 Σωματεία Αθλητών με Αναπηρία. Το όφελος από τη διοργάνωση των Παραολυμπιακών Αγώνων δεν μετριέται με το πόσο μεγάλη θα είναι η προσέλευση των επισκεπτών σε αυτούς τους αγώνες, δηλαδή πόσα θα είναι τα έσοδα που θα έχουμε ως χώρα από τους ξένους που θα έλθουν να συμμετάσχουν σ’ αυτούς, αφού γίνονται σε μια περίοδο οπότε έχουν τελειώσει οι διακοπές και οι άνθρωποι έχουν επιστρέψει στις δουλειές τους, αλλά μετριέται σε μία άλλη κλίμακα, των θετικών αξιών, που θα καταγράψουμε οι ίδιοι με τη συμμετοχή μας σ’ αυτούς.
Το καθαρό όφελος των Παραολυμπιακών Αγώνων συνάδει με την ανάπτυξη νέας θετικής στάσης απέναντι στα άτομα με αναπηρία, συνειδητοποίηση του δικαιώματος για αυτόνομη ανάπτυξη και ισότιμη συμμετοχή, αναγνωρίζοντας το πάθος και την αποφασιστικότητα των αθλητών με αναπηρία. Ούτως ή άλλως, ο κάθε αθλητής δίνει τεράστιο αγώνα για να μπορεί να συμμετέχει σε αγώνες ολυμπιακού επιπέδου. Ετσι μπορεί να γίνει αντιληπτός ο αγώνας που δίνουν οι αθλητές με αναπηρία, αφού οι επιδόσεις και τα ρεκόρ τους σε πολλά αθλήματα διαφέρουν μόνο μερικά δευτερόλεπτα από αυτά των αρτιμελών αθλητών. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν το κορυφαίο αθλητικό γεγονός, για αθλητές με αναπηρία υψηλών επιδόσεων και τη δεύτερη σε μέγεθος διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.