ME την Εθνική θ’ ασχοληθούμε πλέον στις αρχές του επόμενου μήνα. Οταν θα πλησιάζει η 8η Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία η ομάδα του Οτο Ρεχάγκελ θα αντιμετωπίσει στην Κοπεγχάγη τη Δανία θέλοντας μόνο ένα αποτέλεσμα, τη νίκη, για να έχει πιθανότητες κατάκτησης της δεύτερης θέσης και το δικαίωμα να παίξει μπαράζ με στόχο την πρόκριση στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Ας δούμε λοιπόν τι… δεν είδαμε από τους πρωταθλητές Ευρώπης στον αγώνα με το Καζακστάν.
ΠΡΩΤΑ απ’ όλα, για μία ακόμη φορά δεν είδαμε μπάλα. Οχι ότι περιμέναμε να δούμε ποδόσφαιρο αξιώσεων, αλλά λίγο… μπαλίτσα. Καμία πάσα, ένα συνδυασμό, μία έμπνευση από ένα διεθνή. Τίποτα απ’ όλα αυτά.
ΛΕΓΑΜΕ να κάνουμε τον… περίπατό μας στο Καζακστάν και να πάμε με ανεβασμένο το ηθικό στη Δανία. Ομως ο περίπατος έγινε… Γολγοθάς και τώρα οι διεθνείς καλούνται, εκτός από την αγωνιστική τους ανάκαμψη, να φροντίσουν να ανακάμψουν και ψυχολογικά.
ΚΙ AN το δεύτερο επαφίεται στους ίδιους και μπορεί να συμβεί, το πρώτο φαντάζει πολύ δύσκολο. Οχι γιατί ξαφνικά οι θριαμβευτές της Πορτογαλίας ξέχασαν το τόπι που ήξεραν, αλλά διότι οι περισσότεροι, τους οποίους επιλέγει ο Γερμανός προπονητής, δεν βρίσκονται σε… πλήρη δράση.
ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ το δικαίωμά του και κανείς δεν μπορεί να του αλλάξει την άποψή του, που μπορεί στο φινάλε να τον δικαιώσει και να πάρει τη νίκη στην Κοπεγχάγη. Τόσα και τόσα έχουν δει τα μάτια μας απ’ αυτήν την ομάδα. Θετικά και αρνητικά.
ΟΜΩΣ, όσο κι αν η Εθνική μας έδειξε τα δόντια της στα δύσκολα, στις 8 Οκτωβρίου θα έχει απέναντί της μία ομάδα που βελτιώνεται από αγώνα σε αγώνα και που θα ελπίζει ακόμα στην κατάληψη της δεύτερης θέσης.
ΚΑΙ όπως την είδαμε στον αγώνα με τη Γεωργία, όταν αυτή η ομάδα βρίσκει την ευκαιρία, δεν σταματά σε… δύο – τρία γκολ, αλλά εξευτελίζει την αντίπαλο. Δεν θα θέλαμε να αποχαιρετήσουν οι Πρωταθλητές Ευρώπης το Παγκόσμιο Κύπελλο με μία τέτοια εμπειρία…