Μπορεί να χρειάστηκαν περίπου 60 χρόνια για να κοιτάξει η γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία (DFB) κατάματα το ένοχο παρελθόν της στα χρόνια του ναζισμού, αλλά πλέον έχει στα χέρια της το όπλο για να κάνει την αυτοκριτική της. Χάρη στην τριετή μελέτη δύο ιστορικών, του Νιλς Χάβεμαν (λέκτορα στο Πανεπιστήμιο του Μάιντζ) και του Κλάους Χίλντεμπραντ, δημοσιεύεται το βιβλίο «Ποδόσφαιρο κάτω από τη σβάστικα», που στις 473 σελίδες του αναφέρεται διεξοδικά στον ρόλο που έπαιξε η DFB κατά την περίοδο του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έναν ρόλο διόλου τιμητικό για την ίδια και τον αθλητισμό γενικότερα.
Η μελέτη ρίχνει άπλετο φως στη συνεργασία που αναπτύχθηκε ανάμεσα στην ομοσπονδία και το ναζιστικό καθεστώς από την άνοδό του μέχρι και μετά τη λήξη του πολέμου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκείνα τα χρόνια ήταν η σταδιακή «εξαφάνιση» Εβραίων παικτών, παραγόντων, ακόμη και χορηγών, οι περισσότεροι από τους οποίους βρήκαν τελικά τον θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Γερμανών. Ενας από αυτούς ήταν και ο Ζούλιους Χιρς, διεθνής με την εθνική ομάδα της Γερμανίας, ποδοσφαιρικός ήρωας πριν από τον πόλεμο, αλλά στο τέλος ένα από τα χιλιάδες θύματα του Αουσβιτς.
«Ο Χιρς ήταν εθνικός ήρωας και μέσα σε μια μέρα του φέρθηκαν σαν να ήταν έντομο», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Τέο Τσβαντσίγκερ, πρόεδρος της DFB και προσθέτει: «Δεν μπορούμε όλα αυτά να τα σβήσουμε από τη μνήμη μας. Πρέπει να αναγνωρίσουμε το παρελθόν μας».
Από την πλευρά του, ο υπουργός αθλητισμού της Γερμανίας, Οτο Σίλι, ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη Τρίτη: «Χρειάστηκε αρκετός καιρός για να γραφτεί αυτό το βιβλίο, αλλά μην ξεχνάτε ότι χρειάστηκε ακόμη περισσότερος για να μπορέσει η Γερμανία σαν έθνος να δει καθαρά τι συνέβαινε στα χρόνια του ναζισμού». O Σίλι δεν είναι μακριά από την αλήθεια αν αναλογιστεί κανείς ότι μόλις πριν από είκοσι χρόνια ξεκίνησε στη Γερμανία η αμφισβήτηση και η έντονη κριτική για τα όσα συνέβησαν στα χρόνια της κυριαρχίας του Χίτλερ.
«Ισως και η ίδια η ομοσπονδία να έχει μερίδιο ευθύνης για αυτήν την καθυστέρηση, αλλά το γεγονός ότι οι προηγούμενοι έχασαν την ευκαιρία δεν σημαίνει ότι πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο. Στα χρόνια του ναζισμού η συμπεριφορά της ομοσπονδίας ήταν φρικτή. H αλήθεια πονάει, αλλά πρέπει να την αντιμετωπίσουμε», συμπληρώνει ο Σίλι. H αλήθεια της μελέτης είναι ότι οι περισσότεροι παράγοντες της ομοσπονδίας ενέδωσαν στη γλύκα της συνεργασίας με το τότε καθεστώς. O πιο γνωστός από αυτούς είναι ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής Σεπ Χερμπέργκερ, για τον οποίο ο Χάβεμαν αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εκανε τα πάντα για να κρατήσει τη δουλειά του. Ηταν τόσο δεκτικός, ώστε τελικά αποκόμισε τα μεγαλύτερα οφέλη απ’ όλους στα δώδεκα χρόνια του ναζισμού».