ΓΙΑ πολλοστή φορά πολιτεία και Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, προσέρχονται ενώπιον της FIFA, για να λύσουν τις διαφορές τους. Ενα σενάριο που το έχουμε παρακολουθήσει πολλές φορές, από τότε που οποιαδήποτε κυβέρνηση προσπαθούσε να επιβάλει τους «δικούς» της, στην ΕΠΟ.
ΟΤΑΝ ένα κόμμα έρχεται στην εξουσία, θέλει σώνει και καλά να αλλάξει τους πάντες και τα πάντα. Ενώ οι «κρατούντες» δεν θέλουν με κανέναν τρόπο να τους αμφισβητήσει κάποιος την… καρέκλα. Τελικά σε όλες τις περιπτώσεις ο χαμένος είναι ο ελληνικός αθλητισμός, που γίνεται περίγελως των διεθνών ομοσπονδιών.
ΘΕΩΡΟΥΜΕ απαράδεκτες και την προσπάθεια της πολιτείας να επιβάλει διά νόμου αλλαγές στον τρόπο εκλογής της διοίκησης της ΕΠΟ, αλλά και την ενέργεια της τελευταίας να τρέχει στον Μπλάτερ, λες και είναι ο «μπαμπούλας» που θα κάνει «ντα» στον εκάστοτε υπουργό.
ΣΤΗΝ πρώτη περίπτωση κανείς δεν αμφισβητεί το δικαίωμα της κυβέρνησης να νομοθετεί και να επιβάλλει την άποψή της. Ομως αυτή πρέπει να είναι αποδεκτή και από τις διεθνείς ομοσπονδίες και να μην παρεκκλίνει από τα διεθνώς αποδεκτά πρότυπα. Ομως και η κάθε ομοσπονδία, στην προκειμένη περίπτωση η ΕΠΟ, δεν είναι δυνατόν να πολιτικοποιείται και να λειτουργεί σαν ένα «όργανο», του κόμματος στο οποίο πρόσκειται φίλα η διοίκησή της.
ΦΥΣΙΚΑ όλοι οι κατά καιρούς αυτοί καυγάδες, γίνονται για το «πάπλωμα». Ποτέ κανείς δεν έβαλε το συμφέρον του αθλήματος, πάνω από το προσωπικό του. Διότι, να πάρει η ευχή, δεν μπορούμε να φανταστούμε πως ούτε μία φορά, σε οποιοδήποτε σημείο που αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν συμφώνησαν οι Ορφανός – Γκαγκάτσης.
ΕΠΟΜΕΝΩΣ και τώρα, όταν οι δύο άνδρες θα βρεθούν ενώπιον του προέδρου της FIFA, στη Ζυρίχη, για άλλη μία φορά ο ισχυρός άνδρας του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, θα ζητήσει από τις δύο πλευρές να τα «βρουν» μεταξύ τους. Κι αν τελικά δεν συμβεί αυτό, ο κερδισμένος θα είναι πάλι ο πρόεδρος της ΕΠΟ.
ΓΙΑΤΙ, ας μην το ξεχνάμε αυτό, ο Μπλάτερ προσμετρά στα… κουκιά και την ψήφο του Γκαγκάτση. Επομένως, είναι φυσικό η… διαιτησία του να μην είναι αμερόληπτη.