Αν η γυναίκα είναι το μέλλον της ζωής, τότε ποιο είναι το μέλλον ενός ανδρικού παιχνιδιού όπως το ποδόσφαιρο; Μήπως, η σταδιακή θηλυκοποίησή του; Οχι φυσικά!
«Feminisatio(ή feminization) of football» είναι η αγγλική απόδοση του όρου που πρώτος ο Σεπ Μπλάτερ εισήγαγε και που συνοπτικά σημαίνει ότι το ποδόσφαιρο, αφενός, παίζεται απ’ όλους, αφετέρου, σαν εμπορικό προϊόν οφείλει να επεκταθεί σε νέες καταναλωτικές ομάδες προκειμένου να αυξήσει περαιτέρω τα κέρδη του. Για να συμβεί αυτό, όμως, χρειάστηκαν προηγουμένως ορισμένες προϋποθέσεις. H πρώτη, να στραφούν οι γυναίκες στους αγωνιστικούς χώρους, να εξοικειωθούν μέσω τηλεόρασης και ν’ αγαπήσουν το ποδόσφαιρο. Κατόπιν, οι διαφημιστές και οι ιδιοκτησίες ανέλαβαν τα υπόλοιπα: μεταμόρφωση των παικτών σε γκλάμορους αστέρια της σόουμπιζ, επίμονη προβολή και «ζουμ» στα πρόσωπα των «beautiful people», αλλαγή χαρακτήρα του παιχνιδιού, πλήρης εμπορική εκμετάλλευση (τηλεοπτικά δικαιώματα, χορηγίες, φανέλες, κολόνιες, κινητά τηλέφωνα με συλλογικά σύμβολα κτλ.).
Παιχνίδι… unisex
H επιχείρηση «θηλυκοποίησης του ποδοσφαίρου» σταδιακά συνεχίστηκε καθ’ όλη την τελευταία δεκαετία από τη FIFA και σε επίπεδο δομών με την εφαρμογή, μεταξύ άλλων, αυστηρότερων κανονισμών και τη δικαιολογία ότι τα «νέα σφυρίγματα» εξυπηρετούν την προστασία των παικτών από αντιαθλητικά μαρκαρίσματα και το θεαματικό παιχνίδι. Στην πραγματικότητα, όμως, στόχος ήταν ν’ αφαιρεθεί ο πολεμικός χαρακτήρας του ποδοσφαίρου ή έστω να απαλυνθεί, να γίνει το παιχνίδι unisex ώστε να ‘ναι πιο εύκολα αποδεκτό στον φίλαθλο θηλυκό πόλο. Οπερ και εγένετο…
Τώρα, οι άσοι των γηπέδων φορούν δημιουργίες των μετρ της υψηλής ραπτικής, συμμετέχουν σε επιδείξεις μόδας, λανσάρουν χτενίσματα και αμείβονται αδρά. O Ολιβερ Μπίρχοφ υπέγραφε συμβόλαιο με τη L’ Oreal την ίδια εποχή με την Κέιτ Μος και την Κλόντια Σίφερ και συμμετείχε σε επιδείξεις μόδας του Παλ Τζιλέρι και του Νίνο Τσερούτι. Ποδοσφαιριστές και μοντέλα, γήπεδα και πασαρέλες έγιναν το ίδιο και το αυτό, έρωτες και γκλαμουριά στο «απόλυτο» life style: Φαμπιέν Μπαρτέζ και Λίντα Εβαντζελίνστα, η πανύψηλη Αντριάνα και ο ταπεινός Κριστιάν Καρεμπέ και χιλιάδες κορίτσια σε κάθε γωνιά του κόσμου να κοιμούνται αγκαλιά με κουκλάκια Ντέιβιντ Μπέκαμ, του ποδοσφαιριστή που μόνον από την αποκλειστικότητα εκχώρησης των φωτογραφιών του γάμου του με τη Βικτόρια Ανταμς εισέπραξε το αστρονομικό ποσό των 1,5 εκατ. ευρώ. Ενας ψευδής κοσμοπολιτισμός με φόντο πάντα το ποδόσφαιρο όπου οι ιδιαιτερότητες του παιχνιδιού και τα πλούσια στοιχεία που το συνθέτουν -βαθύτατα αρχέγονα, συμβολικά και κατά συνέπειαν ζωτικά- καταργούνται στ’ όνομα της κατανάλωσης και μιας ανιαρής ομοιομορφίας. Στη εποχή της χρηματιστηριακής αξιολόγησης των πάντων, η σχέση επένδυσης -αποδοτικότητας, που καθορίζει και την οικονομία της μπάλας, διαστρέφει το παιχνίδι που άλλοτε συνένωνε φιλάθλους σε είδος παιχνιδιού εικονικής πραγματικότητας, όπου οι διαχωριστικές καταργούνται και το τελικό σκορ τείνει να μετριέται σε εκατομμύρια ευρώ.