O Παπαδοπουλοσ επέστρεψε χθες από την Αυστραλία και δεν είναι φυσικά ευχαριστημένος από την απόφαση του Ρεχάγκελ να τον πάρει στη Μελβούρνη χωρίς να του δώσει ούτε λεπτό συμμετοχής στο παιχνίδι. Κάθε παίκτης που βρίσκεται στην αναζήτηση ενός καλού συμβολαίου, θέλει να είναι στο προσκήνιο και να κερδίζει «πόντους», ειδικά όταν μιλάμε για εθνική ομάδα, και μάλιστα την πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κάθε συμμετοχή κάνει πιο ελκυστικό το βιογραφικό ενός παίκτη, όταν φτάνει στα χέρια μιας ξένης ομάδας, οπότε απ’ αυτή την έννοια δεν ήταν ό,τι καλύτερο για τον Παπαδόπουλο που έμεινε στον πάγκο. Από την άλλη όμως, το ταξίδι αυτό μπορεί και να τον αποφόρτισε από τη μεγάλη πίεση των τελευταίων ημερών και όλο τον θόρυβο που δημιουργήθηκε μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεών του με τον Παναθηναϊκό.
Μεχρι να δούμε μια ξεκάθαρη κίνηση από τη μία ή την άλλη πλευρά, όπως για παράδειγμα την κατάθεση από τον Παναθηναϊκό της μονομερούς ανανέωσης του Παπαδόπουλου, ή μια «καθαρή» δήλωση από τον παίκτη που δεν θα ερμηνεύεται όπως ένας… χρησμός της Πυθίας, καλό θα είναι να περιμένουμε και να μη μιλάμε για οριστικό διαζύγιο. Δεν υπάρχουν, βέβαια, πολλές ελπίδες να αλλάξει κάτι θεαματικά, ίσως όχι επειδή καμία από τις δύο πλευρές δεν το επιθυμεί, αλλά γιατί σε προσωπικό επίπεδο είναι δύσκολο να κάνει κάποιος πίσω. Ο ένας είναι Κρητικός και ο άλλος Πόντιος, δεν βάζουν τόσο εύκολα νερό στο κρασί τους.
Το νερο στο κρασί υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να το βάλουν. Ηδη υπάρχουν κάποιοι «τρίτοι» που (διακριτικά προς το παρόν) προσπαθούν να χτίσουν γέφυρες και να συντηρήσουν το θέμα ανοικτό, τουλάχιστον σε επίπεδο… μη χειροτέρευσης της κατάστασης με κάποια κίνηση που θα «τελείωνε» οριστικά το θέμα. Ο πιο δυνατός κρίκος που ενώνει και τις δύο πλευρές, ακούει στο όνομα… Αλμπέρτο Μαλεζάνι. Ο πρώην προπονητής του Παναθηναϊκού διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και στάζει μέλι για τον Παπαδόπουλο, τον οποίο πιστεύει πολύ και ως παίκτη και ως ηγετική προσωπικότητα μέσα στην ομάδα. Αν έμενε ο Ιταλός, θα έκανε τα πάντα για να τα βρουν οι δύο πλευρές και να συνεχίσουν. Μην εκπλαγείτε αν δείτε στις επόμενες ημέρες τον Μαλεζάνι να αναλαμβάνει κάποια πρωτοβουλία, αν του δώσουν τέτοιο «δικαίωμα» και οι δύο πλευρές, χωρίς να ερμηνευτεί η όποια κίνησή του σαν μπάσιμο σε ξένα χωράφια.
Αυτοσ είναι ο… τρισυπόστατος. Μας κατήγγειλαν ότι ο παίκτης του μπέιζμπολ Τομ Μαζαράκης, στο εν εξελίξει πρωτάθλημα Ελλάδος, έχει μετάσχει με τρεις ιδιότητες. Προπονητής σε τρεις συλλόγους (Σπάρτακος Γλυφάδας, Τιτάνες, Περιστέρι), παίκτης στους Τιτάνες και… διαιτητής. Πάλι καλά που δεν διαιτητεύει στους αγώνες, στους οποίους παίζει…
Για ολουσ εμάς, που έχουμε μάθει ποδόσφαιρο χωρίς την ψυχρή λογική των αριθμών και των κινήσεων… ρομπότ, ο Ζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα είναι «μάγος» της μπάλας. Και είμαστε ευτυχισμένοι που καταφέραμε να τον δούμε αρκετές φορές αγωνιζόμενο και μάλιστα στα ελληνικά γήπεδα. Προχθές, ο Βραζιλιάνος, μιλώντας στην εφημερίδα «Sportday», υποστήριξε ότι ξέσπασε σε λυγμούς όταν μιλούσε για τον Ολυμπιακό, διότι όλα όσα έζησε αυτά τα έξι χρόνια πέρασαν κινηματογραφικά από μπροστά του. Παράλληλα, συμπλήρωσε ότι θα υπέγραφε συμβόλαιο για ένα μήνα για να κλείσει την καριέρα του στους «ερυθρόλευκους». Κουβέντες που δύσκολα ακούς από πολλούς γηγενείς παίκτες, οι οποίοι, εάν γνωρίζουν ότι έχουν κάποια αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο της χώρας τους, αλλάζουν τις ομάδες σαν τα πουκάμισα, χωρίς να υπολογίζουν τίποτα.
Ο Ζιοβaνι, λοιπόν, έκλαψε γιατί έφυγε από τον Ολυμπιακό. Και όπως είπε στην ίδια συνέντευξη, ο Μπάγεβιτς δεν σεβάστηκε ούτε αυτόν ούτε τον Καστίγο. Ολος ο κόσμος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο, γνωρίζει ότι οι Λατίνοι ποδοσφαιριστές έχουν πολλές παραξενιές, οι οποίες συνήθως τους ακολουθούν από τα παιδικά τους χρόνια. Στη συνέχεια, όταν έρχεται η καταξίωση, το χρήμα, η δημοσιότητα, η αγάπη του κόσμου, πνίγονται και δεν θέλει πολύ να… παρεκκλίνουν. Το θέμα είναι τι θεωρεί ο καθένας σωστό και μάλιστα σε μια ομάδα που έχει, περίπου, 30 διαφορετικούς χαρακτήρες. Εδώ, ομάδα καφενείου κάνεις και ο καθένας λέει το… μακρύ και το… κοντό του. Το θέμα είναι να καταφέρεις να μπεις στον ψυχισμό τους και να φέρεις την ηρεμία. Ο Μπάγεβιτς στην περίπτωση των Λατίνων είχε τη δική του άποψη, για πολλούς λανθασμένη, για λιγότερους σωστή. Το ερώτημα που γεννάται και δύσκολα θ’ απαντηθεί θετικά απ’ όλους είναι: χρειάζεται στρατιωτική πειθαρχία σε μια ομάδα; Αξίζει να τη διαλύσεις για να περνάει προς τα έξω ότι είσαι ο απόλυτος κυρίαρχος και ας έχεις χάσει τον έλεγχο;
Μια οικογενεια θέλει να είναι το βόλεϊ του Παναθηναϊκού ο πρόεδρος του συλλόγου, Βλάσης Σταθοκωστόπουλος, και αυτή η συνταγή τις χρονιές που πέτυχε (2004, 2006) έφερε τίτλους. Ειδικά φέτος, στο λεξικό δίπλα από τη λέξη ομαδικότητα θα μπορούσε να υπάρχει το όνομα του Παναθηναϊκού. Σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς δεν υπήρξε κανένας παίκτης παραπονεμένος, έπαιζαν όλοι και μέσα στο ταραφλέξ φαινόταν ότι αγωνίζονται για την ομάδα και όχι για την προσωπική τους προβολή.