Το έχουμε ξαναγράψει. Οταν κάποτε πήγε η εθνική μας ομάδα βόλεϊ στη Βραζιλία, οι Βραζιλιάνοι είπαν στους Ελληνες ότι το βόλεϊ είναι το πρώτο άθλημα στη χώρα τους. «Και το ποδόσφαιρο;» απόρησαν οι Ελληνες. «Α, το ποδόσφαιρο είναι θρησκεία», απάντησαν οι Βραζιλιάνοι.
Η Βραζιλία, λοιπόν, είναι, ξανά, η παγκόσμια πρωταθλήτρια. Οπως το 2002. Εχοντας κατακτήσει και το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στην Αθήνα, το 2004, και την 1η θέση στην παγκόσμια λίγκα των τελευταίων τεσσάρων ετών, είναι η αδιαμφισβήτητη κυρίαρχος του αθλήματος· η ομάδα-όνειρο.
Στην Ιαπωνία, μόνο η Γαλλία, στην πρώτη φάση, τόλμησε ν’ αμφισβητήσει την ανωτερότητα των παικτών του Μπερνάρντο Ρεζέντε και τη νίκησε. Η ήττα εκείνη δεν είχε τελικά την παραμικρή συνέπεια και η Βραζιλία απέδειξε την ανωτερότητά της, όταν χρειάστηκε. Με αλλεπάλληλες νίκες έφτασε στους ημιτελικούς, όπου νίκησε τη «χρυσή» ολυμπιονίκη του 2000, τη Σερβία, με 3-1 (25-19, 15-25, 25-22, 25-12).
Στον τελικό αντιμετώπισε την Πολωνία, η οποία, σε ημιτελικό βγαλμένο από το παρελθόν, είχε νικήσει τη Βουλγαρία με 3-1 (25-20, 26-28, 25-23, 25-23). Ηταν ένα μεγάλο παιχνίδι. Οι Πολωνοί είχαν εκπληρώσει την αποστολή τους. Είχαν φθάσει στον τελικό. Για πρώτη φορά μετά το 1974, όταν είχαν αναδειχθεί και πρωταθλητές κόσμου.
Οι Βραζιλιάνοι ήταν ασταμάτητοι στον τελικό. Νίκησαν με 3-0 (25-12, 25-22, 25-17) σε 1 ώρα 15 λεπτά.