Με αντίθετους στόχους ξεκίνησαν ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ τη φετινή ευρωπαϊκή τους περιπέτεια στο Τσάμπιονς Λιγκ. Βρέθηκαν σε διαφορετική αφετηρία. Οι «ερυθρόλευκοι» για δέκατη συνεχή χρονιά κουνούσαν το σεντόνι, με την ελπίδα ότι φέτος θα καταφέρουν αυτό που είχε εξαγγείλει εδώ και καιρό ο πρόεδρός τους, Σωκράτης Κόκκαλης: την ευρωπαϊκή υπέρβαση. Οι «κιτρινόμαυροι» με νέο προπονητή απέφευγαν τα μεγάλα λόγια. Ο ρεαλιστικός τους στόχος ήταν η πρώτη τους νίκη στη διοργάνωση. Και από κει και έπειτα, ό,τι βγει.
Κάνοντας ταμείο, οι… λογιστές στον Πειραιά διαπίστωσαν ότι υπάρχει έλλειμμα. Οταν για δεύτερη στη σειρά χρονιά τερματίζεις ουραγός, αποτυγχάνοντας να συνεχίσεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις -και μετά τον χειμώνα ήταν ο στόχος που είχε θέσει ο Τροντ Σόλιντ πριν απ’ την έναρξη της περιόδου-, τότε υπάρχει μέγα πρόβλημα. Ο Νορβηγός προπονητής έκανε λόγο μονάχα για λεπτομέρειες. Εκεί εντόπισε τις διαφορές με τις άλλες τρεις ομάδες του ομίλου, τη Βαλένθια, τη Ρόμα και τη Σαχτάρ. Λεπτομέρειες που, σύμφωνα με τον Σόλιντ, στοίχισαν ακριβά στον Ολυμπιακό.
Κάπου, ωστόσο, θα πρέπει να κάνει λάθος. Για δεύτερη χρονιά έχει την ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας των «ερυθρολεύκων» και αδυνατεί να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό σύνολο στην Ευρώπη. Δεν μπορεί η αιτία του κακού να βρίσκεται μόνο στις λεπτομέρειες. Το καλοκαίρι του 2005, ο Σωκράτης Κόκκαλη του παρέδωσε εν λευκώ τις τύχες του ποδοσφαιρικού τμήματος με την ελπίδα ότι το μεγάλο ευρωπαϊκό όνειρο θα γίνει πραγματικότητα.
Αλήθεια, στα τέλη του 2006, υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι η ομάδα που δούλεψε επί 1,5 χρόνο ο Νορβηγός είναι καλύτερη από εκείνη που παρέλαβε από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς; Σαφώς και δεν έχει βελτιωθεί. Ούτε καν στάσιμη δεν έμεινε. Εμφάνισε σημάδια τα οποία παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Ισως είναι πιο εύκολο από κάθε άλλη φορά στη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού να εντοπιστεί ο βασικός υπεύθυνος για την ευρωπαϊκή αποτυχία. Σαφώς και είναι ο Τροντ Σόλιντ.
Ενας άλλος προπονητής έκλεψε την παράσταση. Ο Λορέντσο Σέρα Φερέρ κατάφερε μέσα σε χρόνο μηδέν να αλλάξει όλην την αγωνιστική φιλοσοφία της ΑΕΚ και να δημιουργήσει ένα σύνολο ικανό να κοιτάξει στα μάτια ομάδες από προηγμένες ποδοσφαιρικά κοινωνίες, όπως είναι η Ιταλία και η Γαλλία. Αναμφίβολα, το έργο του βοήθησε σημαντικά και η φιλοσοφία του προέδρου της ΑΕΚ, Ντέμη Νικολαΐδη.
Απέφυγε συνειδητά να… χαϊδέψει τα αυτιά της εξέδρας. Στελέχωσε το δυναμικό της ομάδας με παίκτες για τους οποίους πολύ δύσκολα ο Ολυμπιακός θα έστρεφε το βλέμμα του. Και τους παρέδωσε στα χέρια ενός έμπειρου προπονητή, με βαθιά γνώση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ο Φερέρ απέφυγε να μπει στην ελληνική νοοτροπία, για να γίνει πρόσκαιρα αρεστός. Προτίμησε να εφαρμόσει πρακτικές οι οποίες αποτελούν καθημερινότητα στην Ισπανία. Ηταν ρίσκο. Αλλά δικαιώθηκε για τις επιλογές του. Η ΑΕΚ δεν πέτυχε μόνο μία νίκη (επί της Λιλ ήταν η πρώτη της στη διοργάνωση, καθώς κατά το παρελθόν είχε… πνιγεί απ’ τις ισοπαλίες). Πανηγύρισε μία ακόμη. Και τη νίκη επί της Μίλαν η οποία θα περάσει στην ιστορία της ως μία απ’ τις σημαντικότερες. Τι και αν δεν κατάφερε να συνεχίσει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο τρόπος που πήρε… μετάταξη στο κύπελλο UEFA με τη συγκλονιστική της εμφάνιση στις Βρυξέλλες, έκανε έπειτα από χρόνια τους οπαδούς της να… σκάσουν από υπερηφάνεια.